Je hebt verschillende vormen van "vooruitgang", wat marx verstaat onder vooruitgang en de inherentie ervan, is de graduele ontwikkeling naar de klasseloze samenleving...
Wat progressieve mensen zien als vooruitgang, is in theorie hetzelfde namelijk de verwezenlijking van hun idealen van tolerantie, vrede, openheid en medemenselijkheid.
Die ontwikkeling naar een samenleving die tenslotte geen staat meer zou nodig hebben (het ware communisme, aangezien de arbeidende klasse als laatste schakel van de klassestrijd niemand anders meer kan uitbuiten, om die toestand te bereiken moet ze wel eerst de dictatuur van het poletariaat vestigen).
Je moet Marx bekijken vanuit de historische context van zijn denken en dat is zijn link met Hegel. Hegel geloofde dat er aan het einde van de geschiedenis, door de dialectische ontwikkeling van de geest (de rede, God) een samenleving zou ontstaan van mensen die hun onderlinge verbondenheid met die geest zouden onderkennen en op een volwaardig vrije en vreedzame manier met elkaar zouden samenleven.
Marx was een bewonderaar (wel een kritische uiteraard) van Hegel en zette hem zoals Engels zei: op zijn hoofd. Dat wil zeggen dat Marx niet accepteerde dat de ontwikkeling van de geschiedenis de ontwikkeling van de geest is, de rede. Geschiedenis loopt niet via de ontwikkeling van de menselijke gedachten, maar via de verhouding van de materiële processen (de eerste zin van het manifest...over de klassestrijd).
|