[Jean-Marie Dedecker]

Mijn ideeën over klimaatwijziging en de mogelijke oplossingen:

De groene lethargie
[FONT=Times New Roman]De politiek heeft net als de kerk nood aan dogma’s die niet zelden valse axioma’s worden. Elk dogma levert een nieuw geloof op. De ozonlaag baarde het Kyoto-verdrag. Dit protocol tegen de luchtvervuiling is de nieuwe Heilige Koe. Zo’n koe baart een Gouden Kalf. Dan is er nog een melkkoe nodig om de offerandes aan het Gouden Kalf te blijven betalen. Dat is de industrie en de auto. De roetuitstoot van de hoestbui op vier wielen is het perfecte alibi voor de overheid om zonder schroom ongelimiteerd accijnzen te heffen op het gebruik er van. Een zondebelasting voor ons vervuilingsgedrag want voor het gebruik is er toch geen alternatief. De auto brengt jaarlijks 11,6 miljard euro op voor de Belgische schatkist.
Het ecologisch doemdenken levert heel wat offerblokgeld op voor de getuigen van Jehova van het Groene Geloof. Het einde der tijden aankondigen haalt dan het wetenschappelijk niveau van de "Wachttoren", het lijfblad van de Jehova. Als de kassa van Greenpeace droogstaat, moeten ze de ogen nat maken. Emotie werkt op de traanklieren en boezemt dan op bevel angst en afgrijzen in. De ene week verschijnt er een studie dat er binnenkort met kerstmis koeien grazen op de Matterhorn, dat het Zwin zal onderstromen of dat het strand van Knokke zal opschuiven tot St-Anneke in Antwerpen. De inkt van de onheilstijding is nog niet droog of er komt al een andere nuttige professor met een tegenovergesteld rampenscenario. Zo beweert de Britse wetenschapper Peter Wadhams dat we straks kunnen schaatsen op de Noordzee omdat de oceaanmotoren stilvallen die de golfstroom sturen. Moraal van het verhaal: skilatten en bontjas niet van de hand doen, maar ook de zwembroek niet. Elke verandering is een uitdaging. Als het warmer wordt bloeit er een nieuwe fauna en flora en krijgen we lange warme zomers. Zo ontstaat de latinisering van het buitenleven met een heerlijk socialiserende terrascultuur. Het scheelt ook een slok op de borrel van het stookoliebudget. Elk nadeel heb zijn voordeel, zei Johan Cruyff.
Het opwarmen van de aarde is wel degelijk een probleem, maar correcte informatie ook. Komt het door de uitstoot van CO2 of is het een cyclisch natuurfenomeen door de werking van de zon? Het CO2-gehalte in de atmosfeer is op honderd jaar tijd verhoogd met 0,01%. Dit heeft een opwarmend effect. Het aantal stofdeeltjes in de lucht is ook toegenomen, dit schermt het zonlicht af en geeft dus een afkoelend effect. Quid? De geschiedenis van de aarde, door de eeuwen heen, leert, dat er wisselende perioden van afkoelingen en opwarmingen geweest zijn. Enerzijds de ijstijden, waarvan de laatste ongeveer 10.000 jaar geleden eindigden en anderzijds ook het klimaat-optimum (met een stijgen van de temperatuur) dat zich in de middeleeuwen voordeed. Volgens een rapport uit 2005 van de universiteit van Harvard was het in de vroege Middeleeuwen warmer dan vandaag. Geen van beide ernstige termperatuurschommelingen werd noch door CO2, noch door Cfk of andere moderne chemische verbindingen beïnvloed. Inderdaad, er was nog geen industrialisatie en zeker geen wagenpark. Er was nog geen moderne synthetische chemie noch overbevolking. Nog ééntje om het scepticisme aan te zwengelen: twintig miljoen Franse runderen blazen elk jaar 26 miljoen ton broeikasgassen de atmosfeer in. De opslag van hun mest zorgt dan nog voor 12 miljoen ton extra. Dit is 6,5 procent van de Franse gasuitstoot en drie keer zoveel als de veertien olieraffinaderijen in Frankrijk samen. Strontaffaires zou de boer zeggen. Straks worden we nog verplicht om met zijn allen vegetariër te worden. De Deen Björn Lomborg is directeur van het Environmental Assessment Institute en controleert of het belastinggeld voor ecologische maatregelen efficiënt besteed wordt. Hij concludeert dat het Kyoto-verdrag eigenlijk geldverspilling is, dat het steeds beter gaat met onze planeet en dat economische groei op termijn leidt tot een schoner milieu. Er ontstaat al vlug een nieuwe bureaucratie rond het probleem die zich ontpopt tot een kleptocratie met een leger wetenschappers, ngo’s en vingerwijzende politici. Als men evenveel energie zou spenderen aan de oplossing van het drinkwaterprobleem waren al heel wat epidemieën de wereld uit. De omgekeerde hiërarchie der waarden.
Het Kyoto-verdrag beantwoordt aan een absolute emotionele noodzaak. Niets edelers dan het milieu te beschermen, maar de bevolking heeft recht op de waarheid en een correcte informatie. Niet op een strijd tussen believers en non-believers. Er is zelfs al een nieuw soort belastingen ontstaan: "emissierechten". Wie wil blijven produceren of de normen niet haalt kan verse lucht kopen. Zo riskeert Vlaanderen nog te betalen aan Wallonië om haar vooruitstrevende chemische industrie in stand te houden in ruil voor schone lucht van boven het Waals economisch kerkhof. Na de sociale en financiële transfers, nu ook de groene transfers. De (gedwongen) sluiting van de warme staalovens van Arcelor in Luik (ex-Cockerill) zorgt er immers voor dat Wallonië de Kyoto-normen al heeft bereikt. De Belgische normen werden onderhandeld door Jean-Luc Dehaene en uitgevoerd door ecolo-minister Deleuze en zijn Greenpeace-adept Luc Barbé. Het is alsof je een muis het recht geeft om het speelterrein van de kat af te bakenen. België, Nederland en Denemarken moeten de helft van de Europese inspanning realiseren. De Russische economie beantwoordt nog aan achttiende eeuwse technologie en is één der vervuilendste van de wereld. Het heeft hun eigen Aralmeer door vervuiling laten uitdrogen, maar door de onmetelijkheid van het land kunnen ze hun "schone" lucht verkopen aan ons, dit terwijl de chemie-industrie van Antwerpen aan de strengste wereldlijke normen voldoet. Om de waarheid te achterhalen gaat men best ten rade bij specialisten. Een internationale pleiade van meteorologen, klimaatdeskundigen, astro- en geofysici, fysici van uiteenlopende specialismen, atmosfeerscheikundigen, CO2-specialisten, ingenieurs, enz. hebben samen hun hersenen opgewarmd en hebben hun conclusies neergeschreven in de "Leipzig Declaration on Global Climate Change". Ze twijfelen ten zeerste aan de nefaste rol die aan CO2 wordt toegeschreven bij de broeikascontroverse. Even citeren: "that-contrary to the conventional wisdom - there does not exist to-day a general scientific consensus about the impact of "Greenhouse warming" from rising levels of carbon dioxide. In fact most climate specialists now agree that actual observation from both weather satellites and balloon-borne radiosondes show no current warming whatsoever in direct contradictions to computer model results." En de Leipzigergroep is natuurlijk niet zo dom noch oneerlijk alle redelijke mogelijkheden op voorhand te verwerpen. Ze schrijven dan ook duidelijk: "We must therefore remain sensitive to any and all human activities." Maar finaal besluiten ze toch: "… based on all evidence available to us, we cannot subscribe to the politically inspired world view that envisages climate catastrophes and calls for hasty actions. For this reason, we consider the drastic emission control policies deriving from the Kyoto conference lacking credible support from the underlying science to be ill-advised and premature." In het Nederlands vertaald: als zoveel nobelprijswinnaars het niet weten, hoe zouden wij het dan moeten weten! Zoals bij elk geloof: als de kassa maar rinkelt.
[/FONT]
Slag van of om de windmolen?
[FONT=Times New Roman]Eigenaardig is dat de profeten van de zuivere lucht de properste energiebron, de kerncentrales willen sluiten vanaf 2015. Kernenergie is immers CO2-vrij. Als we dit doen halen we volgens het Planbureau de CO2-norm niet. Dat dit ook de productiekosten van elektriciteit met zestig procent zal doen toenemen (volgens het McKinseyrapport - april 2005) is blijkbaar een bijzaak, maar dat dit ook de luchtvervuiling door de CO2-uitstoot met twintig procent zal verhogen is voor hen dan blijkbaar een detail. Kernenergie staat immers in voor achtenvijftig procent van onze elektriciteitsproductie. Het zal dan ook moeten vervangen worden door het verstoken van vervuilende fossiele brandstoffen zoals steenkool, het schaarser wordende aardgas en aardolie. Tevens zal de Chinese en Indiase honger naar energie voor hun exploderende middenklassen de vraag naar fossiele brandstoffen nog meer onder druk zetten. Bovendien bezit Rusland één van de grootste aargasvoorraden van de wereld en is het veruit de belangrijkste leverancier voor Europa. De energiebevoorrading laten afhangen van dit land is Russische roulette spelen met je economie. De groothandelsprijs van aardgas is in 2005 gestegen met 400 procent! Groene schizofrenie. Dankzij kernenergie heeft ons land één van de laagste CO2-emissies van Europa, nl. 270 gram per kilowattuur, terwijl het Europees gemiddelde 400 gram is. De Kyotonormen halen, zonder kerncentrales, zou België 7,9 miljard euro kosten. Mét kerncentrales anderhalf miljard euro. Dat kernenergie gevaarlijk radioactief afval produceert staat buiten kijf. Maar is het niet wenselijker om de 5.000 ton die nu bestaat te laten aangroeien tot 8.000 ton (als we nog enkele decennia onze economisch afgeschreven en dus goedkope kerncentrales openhouden), dan nu ons milieu te blijven belasten met CO2-uitstoot? Een halve eeuw kernenergie heeft minder slachtoffers geëist dan één dag verkeersdoden op onze wegen. Er zijn telkenjare meer kompels in de mijnen die hun longen uitspuwen en die bedolven worden onder de mijnschachten dan er mensen gestorven zijn bij het gebruik van vijftig jaar kernenergie. In China zijn dit er in 2005 al meer dan drieduizend. België was pionier op het vlak van vreedzame kernenergie in Europa. We kregen de techniek via Westinghouse van de Amerikanen als wederdienst voor het leveren van uranium uit Kongo. Dit heeft o.a. gediend voor de aanmaak van de bommen in Hiroshima en Nagasaki. Het geweten en de nalatenschap van Leopold II zijn pikzwart.
Er zijn al nieuwe generaties reactoren, zoals de ballenbakreactor, die veilig zijn en niet smelten als het koelsysteem en de besturing uitvallen. Terwijl wij Belgonucleaire laten failliet gaan, ontwerpt Frankrijk al de heilige graal van de nucleaire technologie, een centrale op kernfusie. De thermonucleaire reacties van de zon staan model voor de productie van deze fusiereactoren. Deze leveren veilige, zuivere, onuitputtelijke energie en beperkt afval. In plaats van toe te geven aan de latente technofobie van de meloenen (een rode kern en een groene schil), moeten we investeren in nucleaire technologie om de braindrain van onze beste wetenschappers tegen te gaan. Zo dreigen er in Mol en Dessel 1.000 jobs verloren te gaan omdat ons land nog altijd het verbod handhaaft om kernafval te vervoeren en om het te recycleren in MOX. Deze techniek werd hier uitgevonden en cadeau gedaan aan Frankrijk. Dezen hebben het gecommercialiseerd in La Hague en zelfs doorverkocht aan de Russen en de Amerikanen die nu MOX vervaardigen in Savannah River (South Carolina). Finland plant twee nieuwe kerncentrales en bergt zijn kernafval op in een marmergroeve. België is nog aan het nadenken waar het zijn afval gaat stockeren terwijl er maandelijks kerntransporten door ons land kruisen voor recyclage in Frankrijk. Vandaag beslissen om de kerncentrales vanaf 2015 te sluiten zonder alternatief, in de veronderstelling dat men tegen dan een oplossing zal vinden, is perverse kortzichtigheid. De vlucht vooruit als blinddoek tegen de waarheid. Blind optimisme is een veredelde vorm van negationisme. Wetenschappelijk onderzoek heeft haar tijd nodig. Je kunt duizend vrouwen zwanger maken, het blijft nog altijd negen maanden wachten op een baby.
Tegen 2014 moeten we 1.729 megawatt uit groene energiebronnen halen. Dit is amper 10% van onze totale elektriciteitsproductie. Als we alle windmolenparken bouwen die nu gepland zijn, komen we nog niet eens aan de helft van dit objectief, de geplande 216 tot 300 megawatt van de Thorntonbank incluis. Wie nu opteert om de kerncentrales te sluiten en te vervangen voor windenergie, heeft een serieuze klap van een molenwiek gekregen. Windmolens draaien slechts 27% van de tijd op volle capaciteit. Het grootste Europese windmolenpark staat in Denemarken. Van de tachtig molens draaien er constant vijf, de rest … is in reparatie. Wind valt niet te regelen. Waait het te weinig, dan staan de turbines stil. Waait het te veel dan worden de wieken stilgelegd, anders waaien ze kapot. Er is enkel rendabiliteit tussen de vier en de acht Beaufort. Ze moeten in relatie staan met klassieke centrales om het licht brandend te houden. Daar wringt het schoentje, of moeten we zeggen: klemt de molenwiek. De politieke strijd voor de macht over deze nieuwe energiebron waait hevig. Er zijn immers tientallen miljoenen subsidies te verdelen. Voor windenergie deelt de overheid groene stroomcertificaten uit en die brengen meer dan 100 euro op per 1.000 kilowattuur. De burger betaalt twee keer: één keer voor zijn elektriciteit en een tweede keer voor de subsidies. Volgens een studie van econome Karen Van Capellen van de KU Leuven, zullen windmolens op zee altijd maatschappelijk verlieslatend zijn. De kosten voor de bouw op zee stijgen met de toename van de reservecapaciteit aan land, terwijl de externe baten niet evenredig toenemen. Het leidt geen twijfel dat onze politici binnen afzienbare tijd zullen besluiten om onze kerncentrales open te houden. Eerst moeten de monopolies van de nieuwe energiebronnen, volgens de normen van de Belgische ziekte, aan de politieke verzuilde belangengroepen verdeeld worden. Voor de Thorntonbank heeft het consortium C-Power de handen in mekaar geslagen met de Waalse openbare investeringsmaatschappij Socof, de Waalse milieuholding Ecotoh en met de Limburgse intercommunale Interelectra. Deze wordt beheerd door linkse denkers met rechtse weddes. Zo betaalt de overheid 25 miljoen euro subsidie om de voedingskabel vanuit zee tot de centrale op het vasteland te financieren. Elk ander bedrijf moet dit op eigen kosten doen. Zelf wilde ik de mazoutketel in mijn eigen woning vervangen door aardgas. Kostprijs voor het leggen van de leiding: 27.000 euro! Wind is bewegende lucht. Het vermogen van een windmolen varieert met de derde macht van de windsnelheid. Dit zijn blijkbaar de fundamenten van de energieluchtkastelen. Dan hebben we het nog niet over de schade aan fauna en flora van deze vogelgehaktmolens. Al van vogelbescherming gehoord?
Ir. I.A. Halkema verwoordt het zo in "Windmolens - Fictie en Feiten": "Windmolens met een maximaal vermogen tot 600 kilowatt (al behoorlijk groot) draaien gedurende een jaar met een gemiddeld vermogen van niet meer dan het topvermogen van een middenklasse auto, vaak met niet meer vermogen dan van een niet te grote motorfiets. Ja, een motorfiets. Maar de kostprijs van zo’n molen is wel rond de miljoen euro. Wat duur voor een motorfiets."
Er zijn nog andere milieuvriendelijke opties, maar praktisch te herleiden tot wishfull thinking. Om dure zonne-energie te benutten voor gans België zou een oppervlakte zo groot als de procinvie Limburg onder de panelen moeten. Waterkracht is momenteel goed voor 0,4% van onze energiebehoefte en daar kan nog maximaal 0,1% bijgebreid worden. Energie uit biomassa zoals afval en mest kan hoogstens opgetrokken worden van 1,2 naar 4,8% van onze totale behoefte. Nochtans heeft Vlaanderen aan koeien en varkens geen gebrek. Alle alternatieve bronnen samen kunnen tegen 2014 hoogstens in tien procent van onze energiebehoefte voorzien. Sluiten we onze kerncentrales, dan moeten we de helft van onze energie kopen in Frankrijk, dat 70% van haar elektriciteit haalt uit … kerncentrales. Het groene idee om onze kolencentrales te vervangen door houtverbranding is gebakken lucht. Om het rendement te halen van onze kleinste kolencentrale moet men jaarlijks zeventienduizend hectare bos kappen! Erger zelfs. Men begroot in ons landje 303 megawatt hout-energiecentrales waarvoor men jaarlijks bijna 1.900.000 ton in de oven moet gooien. Dit is meer dan de hoeveelheid hout die onze toonaangevende spaanplaatindustrie ieder jaar nodig heeft (1.400.000 ton). Door de subsidiëring van groene stroom en de manier waarop emissierechten in de energiesector worden verdeeld, wordt onze spaanplaatindustrie uit de markt geprijsd. Unilin, Quickstep en consoorten mogen de verhuiswagen bestellen. Of hoe de groene jongens hun huis opwarmen door hun ramen en deuren op te stoken. En dat er ook vele banen op het spel staan, wordt al helemaal vergeten. De toegevoegde waarde van hout in de industrie is bijna tienmaal zo groot als in de energiesector en de gemiddelde tewerkstelling in de industrie is het honderdvoudige van die in de energiesector.
Moraal van ’t verhaal: laten we met zijn allen de oproep van James Lovelock volgen. Deze goeroe is voor de groene beweging wat Gaia-voorman Michel Vandenbosch is voor de dierenrechten: "Ik ben ecologist en ik roep mijn vrienden binnen de groene beweging op om hun verzet tegen atoomenergie op te geven."
[/FONT]