Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
Waarom plotseling een arbitraire grens als een foetus volgens u toch geen leven is? Op basis van welke criteria trekt u dan wel de grens? Is dat wetenschappelijk onderbouwd of alleen maar een arbitrair getrokken lijn?
|
Het lijkt me evident dat zo'n grens volkomen willekeurig is. Dat men gemakkelijker over de vernietiging van zo'n kleine foetus stapt, lijkt me vooral een kwestie te zijn van psychologie. Men ziet die vrucht niet, en de moeder heeft nog niets gevoeld. Men doodt gemakkelijker wanneer diegene die gedood wordt geen gezicht heeft voor de doder.
Maar anderzijds lijken de meesten het wel eens over het feit, dat bij het tamelijk uitzonderlijk geval van zwangerschap na verkrachting, abortus is toegestaan (was ook in Portugal reeds het geval). Dan leeft die foetus evengoed, en is even onschuldig als in andere gevallen.
Blijkbaar dient de eventuele verantwoording voor een abortus bij het lot van de moeder gezocht. In hoeverre kan een biologische en psychische band met een nieuw ontstaand menselijk leven haar tegen haar wens worden opgelegd? Tot op zekere hoogte mag dit blijkbaar wel, want men is het bv eens over verbod op abortus na bv vijf maanden zwangerschap, ook indien de moeder de zwangerschap en het moederschap absoluut niet ziet zitten.
Het probleem is grotendeels dat er conceptueel geen duidelijk kriterium is om tussen beide extremen (wel abortus bij zwangerschap door verkrachting vs géén toelating voor late abortus) een lijn te trekken die
lebensgemäß is.