Los bericht bekijken
Oud 1 juni 2007, 21:51   #192
Webcrusader
Provinciaal Statenlid
 
Webcrusader's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 19 april 2006
Berichten: 793
Standaard Oorlog en vrede in de islam

Het denkkader (paradigma) van de islam is wezensvreemd aan het Westerse denken. Daarom is het gevaar groot dat moslimbegrippen op Westerse wijze worden uitgelegd en daarmee misverstaan; speciaal de postmodernen zijn hun antenne hiervoor kwijtgeraakt. Het is dan ook van essentieel belang om enkele kernbegrippen uit te leggen vanuit de Moslimgeschriften, waarvan wij als voornaamste noemen de Koran (dikwijls anders vertaald dan de Arabische grondtekst), de Hadieth en de Sjaria

De kernvraag is: Is de islam een religie van vrede?
De moslims beantwoorden dit bevestigend, maar dat moet ons Westerse mensen niet geruststellen totdat wij weten wat zij hiermee bedoelen. Wij leggen dit uit vanuit onze (humanistische en bijbelse) opvatting over tolerantie, maar daarmee vergissen wij ons net zozeer als met het idee van coëxistentie dat de communisten eenmaal predikten. Vrede (Salem) komt overeen met Dar al-Islam, het Huis van Islam, dus tegelijk Dar al-Salam. Deze Dar al-Islam is dus de politieke uitdrukking van de door alle moslims beleefde Umma Islam, de gemeenschap der moslims. Dit sluit ‘scheiding van Kerk/moskee en Staat ten enenmale uit en daarom zijn landen als Turkije en Egypte het eerste doelwit van de echte of ware islam, die deze landen als ‘afvallige’ landen beschouwt, beïnvloed als ze zijn door het democratische denken van het decadente Westen. Fundamentalistische islam is consequente islam en is per definitie theocratisch; gematigde of ‘democratische’ islam is een contradictio in terminis.

Salem = heerschappij van Dar al-Islam. Deze bestaat nu in sommige islamlanden en provincies of deelstaten (zoals Kano in Noord-Nigeria). Dar al-Islam (Huis van Islam) impliceert de invoering van de sjaria, waarbij wordt rechtgesproken door geestelijken. Het betekent tegelijk de afschaffing van alle andere wetten, of – in een overgangsstadium – het overrulen van alle wetten van een land, inclusief de Constitutie, door de Wet van Islam.
Wanneer een (deel)staat wordt geregeerd volgens de sjaria, geldt die deelstaat als Dar al- Islam en heerst er (moslim-)salem. Ware Salem is er pas wanneer de hele wereld valt onder Dar al-Islam, net zoals in de tijd van het communisme er pas ware Mir kon bestaan wanneer de hele wereld communistisch zou zijn.
Zolang er geen mondiale Salem heerst, is de Islam in staat van oorlog met alle landen die niet vallen onder Dar al-Islam. Sterker nog, zolang voelt de Islam zich bedreigd en zelfs aangevallen door alle landen die niet-islamitische zijn in deze betekenis, dus ook door Egypte en Turkije, alle zgn. gematigde moslimlanden. Binnen die landen is er dan ook grote spanning en strijd: de jihad richt zich vooreerst op deze ‘afvallige en huichelachtige staten’.

Jihad = vestigen van Dar al-Islam.
Tegenover de Dar al-Islam (ofwel huis van vrede) staat de Dar al-Harb, het huis van niet-islam (ofwel huis van oorlog). Het instrument om te komen van Dar al-Harb tot Dar al-Islam is de jihad, ofwel ‘heilige oorlog‘. Hierover laat de Koran (bijvoorbeeld in de Soera’s 2, 8 en 47) geen misverstand bestaan.

De jihad kent drie fasen:

1. het hart, het denken van het individu;

2. het gebruik van het woord, op podium, in de pers, boeken en propaganda naar socialistisch-communistisch model;

3. de klassieke jihad is de daad, een ‘uitnodiging’ (lees: bedreiging) tot dalah, uitmondend in sjaria. Dit heeft niets gemeen met een persoonlijke nodiging tot het heil, zoals Jezus Christus die biedt, maar is puur politiek.

Van de jihad kan alleen de eerste fase worden beschouwd als religieus; de tweede (en uiteraard de derde fase) zijn uitsluitend ideologisch en politiek. Deze tweede fase omvat

* het onderricht in moskee en school (om de leden van de moslim gemeenschap umma- resp. jihad-bewust te maken)
* de voorlichting naar buiten, door deze fase voor te stellen als ‘religieus’ en te doen vallen onder vrijheid van meningsuiting en vrijheid van godsdienst

In sommige landen voltrekt zich thans de derde fase, en het is opmerkelijk dat het hierbij gaat om provincies of deelstaten, zoals Mindanao in de (overwegend katholieke) Filippijnen, de Molukken en Centraal Sulawesi in (Pantsjasila - vijf religies) Indonesië en Kano in (overwegend christelijk) Nigeria.
In de Westerse landen bevinden wij ons momenteel in de tweede fase, die van politiek-ideologisch onderricht en voorlichting. Ook hier dreigt het gevaar van een groot misverstand, waarbij zelfs het woord ‘mafkezen’ is gevallen. Wij moeten ons terdege realiseren dat deze tweede fase een tussenfase is die het best kan worden weergegeven met het Engelse woord ‘truce’.

Truce = uitstel van Dar al-Islam
Het Engelse begrip ‘truce’ drukt sterker dan het Nederlandse ‘wapenstilstand’ de ware betekenis uit van een devies dat Mohammed bij zijn veldtochten gebruikte. Toen zijn tegenstanders hem te sterk waren, bood hij dezen een ‘truce’ aan, d.w.z. een vrede-voor-een-bepaalde-tijd (van maximaal tien jaar). Wanneer de Mekkanen hierop ingingen, verslapten zij hun waakzaamheid, totdat zij bij de volgende veldtocht van de profeet werden verslagen.
‘Truce’ werd ook gebruikt voor een tijdelijk gedogen, bijvoorbeeld van de rituelen van andere goden (in Mekka aanbad iedere stam zijn eigen godheid en in totaal waren er wel 360 goden!). Totdat . . . de god van Mohammed, Allah, sterk genoeg was zodat alle andere goden werden afgeschaft ("Allah heeft geen genoten" zegt de Koran) en hun aanhangers gedood.
Het begrip ‘truce’ vergeleek ik reeds met het begrip coëxistentie dat de communisten aan hun tegenstanders voorhielden. Degenen die hierin geloofden, kregen van Lenin de weinig-vleiende naam ‘nutzliche Idioten’.
De geschiedenis van de islam is vol ‘truce’ en de vijanden die dit verkeerd uitlegden (bijvoorbeeld als status-quo), merkten de ware betekenis pas toen zij niets meer konden zeggen (en niets meer hadden uit te leggen). Arafat past deze tactiek ook toe; "Land voor vrede" is dan ook een utopie.
Momenteel geldt dit misverstand ook voor de zogenaamd gematigde of geïntegreerde moslims die onze begrippen tolerantie en democratie hebben overgenomen, zonder te beseffen dat na uiterlijk tien jaar (of een verlenging ervan) de verworvenheden van de Dar al-Harb het moeten afleggen tegen de (virtuele of tastbare en zichtbare) sjaria van de Dar al-Islam.

Takija = aanpassing (huichelarij).
Mensen die dit allemaal kunnen weten, sluiten deze uitleg bewust uit waardoor anderen (die niet beter weten) een verkeerde indruk krijgen en op valse wijze worden gerust gesteld.
Wanneer moslims bijvoorbeeld spreken over het begrip godsdienstvrijheid, is dit onverenigbaar met Westerse opvattingen. Zouden zij dit hanteren in de betekenis die wij hieraan geven, dan betekent dit voor hen het einde van de islam, omdat Mohammed dan een valse profeet zou zijn geweest. Zou er namelijk in de moslimlanden echte godsdienstvrijheid bestaan, dan zou dit tot een massa-exodus uit de islam leiden. Zo geldt de uitspraak: "Je wordt niet gedwongen om te geloven" alleen voor de gelovige moslim, maar ‘ongelovigen’ (of ‘adresgelovigen‘) kunnen er zich niet op beroepen. Met andere woorden: je kunt wel de islam binnengaan, maar er niet uitgaan.
Onder Takija valt ook de zogenaamde dialoog der godsdiensten, gericht op het opsporen van gemeenschappelijke kenmerken (naast eventuele verschillen) van de "drie monotheïstische godsdiensten" ten dienste van de zgn. Abrahamitische oecumene. De Duitse oriëntalist dr. Hans-Peter Raddatz (auteur van de bestseller ‘Von Gott zu Allah‘ noemt dit het dialogisme; in zijn boek spreekt hij zelfs van de dialoogindustrie!
Ook het onderscheid tussen ‘radicale (fundamentalistische) en gematigde moslims‘ valt onder Takija. Zou bijvoorbeeld in een stad of streek de meerderheid moslim zijn en op grond hiervan de Dar al-Islam worden uitgeroepen, dan tellen bij het invoeren van de sjaria alle – ook de gematigde en zelfs de nominale - moslims mee. Takija is ook de opvatting dat we alleen van fundamentalistische moslims iets te duchten hebben en dat de overige moslims zozeer zijn geïntegreerd dat zij hiervoor niet ontvankelijk zijn.

Umma Islam is de gemeenschap der moslims, het wereldwijde moslimbewustzijn. Dit is meer dan een latente identiteit, een besef van verbondenheid, het is de voedingsbodem om wereldwijd te streven naar de vestiging van de Dar al-Islam. Het is ook datgene wat alle moslims – sjiieten en soennieten, orthodoxen en vrijzinnigen, geletterden en ongeletterden, radicalen en gematigden – met elkaar verbindt.
De dynamiek van de Umma Islam wordt aangewakkerd door de zgn. Moslimbroederschap, die staatsoverstijgend actief is. Net als het christendom, staat ook de moslimgemeenschap in het Westen bloot aan moderne en postmoderne beïnvloeding. Zelfs al hebben de imams in het Westen geen officiële banden met de Moslimbroederschap, hun ummabewustzijn brengt hen ertoe om hun preken te richten op de realisering van de Dar al-Islam. En hoe groter de umma (moslimgemeenschap) is, des te sterker de heilsrichting (= aanvalskracht).
Dit ummagevoel is zo groot dat bijvoorbeeld van alle leidende islamleiders in Duitsland niemand officieel afstand heeft genomen van de WTC-aanslagen. Integendeel, de aanslagen werden met grote vreugde begroet; zo werd er gejubeld in de moskeeën van Munchen. Wanneer men wel afstand nam, moeten wij dit zien als een plichtpleging van een kleine minderheid. Velen die hebben gezwegen deden dit omdat zij dit opportuun vonden, maar "wie zwijgt stemt toe."
Uiteraard is er een kleine minderheid van moslimintellectuelen, maar die zijn niet onderling georganiseerd en worden gezien als verraders van de Umma Islam. Daarom worden zij in hun thuislanden monddood gemaakt of zelfs vervolgd en gedood.
__________________
multiculturele samenleving: een bonte maatschappij bestaande uit een evenwichtige verdeling van vele verscheidene culturen en religies. Hierbij bestaat dan wel respekt voor de oorspronkelijke cultuur/religie van de autochtone bevolking.
De multiculturele samenleving is geen biculturele samenleving bestaande uit autochtonen en daarnaast een invasiemacht van een competitieve cultuur met uitbreidingsdrang zoals de islam.


''

Laatst gewijzigd door Webcrusader : 1 juni 2007 om 21:53.
Webcrusader is offline   Met citaat antwoorden