Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door ministe van agitatie
In het interview geeft Norman Finkelstein interessante duiding bij het Israëlische geweld in de Gazastrook. Doel van de oorlog is volgens Finkelstein het herstellen van de “deterrence capacity” van Israël. “Dat betekent het herstellen van de angst voor Israël onder de Arabieren in de regio.” Na de nederlaag tegen Hezbollah en de onmogelijkheid om Iran aan te vallen, was een aanval tegen Hamas bijna onvermijdelijk, meent Finkelstein.
Finkelstein gelooft ook niet dat Israël alleen een oorlog voert met Hamas. “Israël voert een oorlog met de internationale gemeenschap, Iran inbegrepen.” Finkelstein verwijst naar de meest recente stemming in de algemene vergadering van de VN eind november 2008. De stemming was 164 tegen 7 voor een onderhandelde oplossing voor het Palestijns conflict en een terugkeer naar de grenzen van 1967. Ook Iran stemde voor.
Finkelstein voegt er aan toe dat ook Hamas zich achter die oplossing schaart. In april vorig jaar liet de belangrijke Hamasleider Khaled Meshal in een interview met een Palestijnse krant weten dat ook Hamas voorstander is van een Palestijnse staat binnen de grenzen van 1967. Het was de Israëlische krant Haaretz die het bericht overnam. Toch blijft Israël (en ook veel Westerse media) herhalen dat Hamas de vernietiging van Israël nastreeft.
Je kan het hele interview (en de transcriptie) hier bekijken:
http://mrzine.monthlyreview.org/finkelstein030109.html |
Het gaat er op lijken dat Israël voor de vlucht vooruit gekozen heeft.
De belangrijkste reden voor de inval zijn natuurlijk de verkiezingen van februari en de daarbij verwachte ineenstorting van de Arbeiderspartij.
Maar afgezien daarvan ziet het er op iets langere termijn niet goed uit voor het zionistische experiment. Dat is nog geen eeuw oud, maar is toch uniek in de geschiedenis: het kunstmatig creëren van een nieuwe staat waar er nog geen was, maar waar wel al een bevolking was. Dat gebeurde door land te kopen en met geweld land te veroveren. Vervolgens werden op dat land nederzettingen gebouwd die hoofdzakelijk gevuld werden met immigranten uit de hele wereld. De nederzettingen werden dan aaneengesloten tot een staat.
Dit soort "state-engineering" is uniek. Het heeft zeker ook in de hoofden gespeeld van waanzinnigen als Hitler en Stalin, maar zij zijn nooit zover geraakt.
De zwakte van het project zit in het feit dat men nooit een treffelijke oplossing gevonden heeft voor de oorspronkelijke bewoners, die niet onder die nieuwe staat zoals hij eruit zag wilden leven. In plaats daarvan werden zij beschouwd als een vervelende hindernis, die ondertussen helaas uitgegroeid is tot een levensbedreigende factor voor de ontwerpstaat.
We zijn nu 60 jaar later en het ziet er naar uit dat het laboratoriumexperiment onder zijn eigen zwaktes bedolven gaat raken. Slechte voortekenen zijn de barsten in de Amerikaanse wereldhegemonie (zonder de welke het experiment zichzelf niet kan betalen noch verdedigen), het fiasco van het seculiere Palestijnse nationalisme (totaal gediscrediteerd door Israël) en de radicalisering in de Arabische landen alsook in de publieke opinies in Europa.
Het besef van de dreigende overmacht op middellange termijn, gecombineerd met de verkiezingen van februari, heeft Israël nu doen overslaan in de vlucht voorwaarts. Een heilloze weg. Men moet imho eerder terug naar het moment waarop het goed verkeerd is beginnen lopen (1967?) en een default-situatie creëren waarin nieuwe fundamentele keuzes kunnen worden gemaakt.