Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax
Moeten we weer terug naar de religiekritiek van eeuwen geleden? Karl Marx vond religie opium van het volk. Friedrich Nietzsche achtte godsdienst een uiting van slavenmoraal. Nee, dat hoeft niet. Het christendom is voornamelijk seculier van opvatting geworden. Ten aanzien van een privé geloof dat weinig pretenties heeft en zeker niet over de maatschappij, hoeft de maatschappij wederkerig evenmin bemoeizucht te tonen. Dat soort al-dan-niet geloof wordt prachtig geformuleerd door de grote filosoof Johan Cruijff: “Ik geloof niet, omdat ik dus niet gelovig ben, maar ik denk wel dat er iets anders is, maar daardoor geloof ik datgene wat ik dus denk dat er is.”
Maar ten aanzien van de islam, zolang die niet voor het overgrote deel seculier wordt, is inderdaad nog flinke kritiek nodig.
En ten overvloede: religiekritiek is altijd links geweest; zie Marx.
|
Ik denk dat jij Marx niet goed begrijpt. Marx zei dat Religi opium was VOOR het volk, niet VAN. Belangrijk verschil.
Wat hij bedoelde was dat opium, dat alleen de rijken zich konden permiteren, de rijken stil hield. Als je verdoofd in een hoekje ligt, dan kan je geen staatsgreep plegen.
Religie is de drug die de armen stilhoudt. Die uitspraak is dus geen kritiek, het is het duiden van een bruikbaar wapen. Soit, mijn interpretatie, misschien ben ik wel verkeerd.