Het economisch rad is een vicieuze cirkel:
Economie is een middel en geen doel op zich.
De essentie is: een goed bestuur en geen uitbuiting zo simpel is het.
Productie, arbeid en consumptie zijn de drie factoren die voorlopig niet volledig zonder elkaar kunnen bestaan, elke factor maakt 1/3 van onze economie uit.
Factor 1: Consumptie:
Al de door de staat gefinancierde personen zijn goede consumenten.
Door wie deze consumenten gefinancierd zijn heeft geen belang.
Factor 2: Arbeid:
De niet geautomatiseerde sectoren verlangen nog steeds menselijke arbeid.
Factor 3: De grote productie middelen voor een zelfbedruipende staat:
Door de staat zelfbedruipend te maken kan er een beter democratisch alternatief ontstaan dan met het vorige oude systemen, de grote productie middelen moeten in handen van de staat komen.
Laten we het oude woord winst vervangen door zelfbedruipend.
De overschotten van deze zelfbedruiping dienen om verlieslatende sectoren te stimuleren om zelfbedruipend te zijn.
Het einddoel van iedere sector is dus zelfbedruiping.
De symbiose van wat doorgaans socialisme en kapitalisme genoemd wordt.
Aandacht voor het individu en zijn ontwikkeling met een collectieve grondslag of doelstelling.
Het individu groeit immers naar een steeds omvattender zienswijze waardoor ook z’n medemens wordt gezien als een gelijkwaardig individu en niet als een vijand.
Als deze basiskennis ontbreekt zal de symbiose tussen meerdere individu’s niet gezien worden en is het ieder voor zich, het doorgeschoten individualisme en neoliberalisme.
|