Wel... ik heb het hier zelfs gesmeten in de hoop dat iemand meedenkt en in de zoektocht naar een diagnose.
Ik pak het graag wetenschappelijk aan dus ik zou a priori zeker niet willen uitsluiten dat het psychologisch is. Alleen zijn er volgens mij contra-indicaties. Ten eerste was ik me niet bewust van een psychologisch probleem, ten tweede wekken de symptomen mij en ten derde was ik daarvoor nog nooit zo gelukkig geweest.
(Hoewel dat laatste is voor veel mensen ook een reden om overstag te gaan).
Maar er worden dus afwijkingen gevonden... Alleen kan geen dokter daar blijkbaar een verhaal van maken of doet niemand moeite. Je kent mijn voorgeschiedenis een beetje en dat ik al onleuke medische ervaringen heb die ook psychosomatisch werden bestempeld maar waarvoor de prijs uiteindelijk duur was... Ik ben bang want als ze dit keer mis zitten (niet ondenkbaar want ze hebben enkel specifieke onderzoeken gedaan en misschien iets over het hoofd gezien, of de helft van mijn klachten genegeerd/niet serieus genomen).
Dat slikprobleem komt vooral omdat ik een hoop mucus continu voel voortbewegen tussen mijn oren (die ook regelmatig ploppen wegens overdruk) en andere lichaamsdelen. Ik slik die bv. regelmatig in uit ellende. Om de één of andere reden stijgt die druk (of de hoeveelheid mucus
) wanneer ik eet/bijt/bewegingen maak/je kan het zo gek niet bedenken.
Gevolg is dat de druk gewoon zo hoog wordt zodat ik op den duur niet meer kan ademen... (op dat moment kwam net de dokter van de afdeling binnen, ge kunt u voorstellen wat zo'n mens denkt als die iemand van 40kg achter een boterham heel snel ziet ademen ...). Verslikken is ook mogelijk. Dan hebben we het nog niet over druk die op mijn oren en in mijn aderen lijkt toe te nemen dan.
Enfin ik ben niet bang om te eten, ik probeer alles te eten wat ik zie en het te negeren maarja... het is dus geen evidentie. Ik verslik me ook als ik de zaak probeer te forceren en om de één of andere reden lijkt mijn spijsverteringsstelsel het ook af te laten weten.
Ik weet het ... al die symptomen kunnen gewoon stress betekenen maar ... ook iets anders. En ik ben bang dat ze iets over het hoofd hebben gezien of uitgesloten waar er niet aan gedacht werd.
Ik ben de voorbije tijd overal geweest en heb overal gezeten ook. Ik heb niet echt gelet op hygiëne en al die nonsens in bepaalde situatie (vreemd voor een hypochonder). Het kan zoveel zijn... Maar volgens de artsen is de kans dat er iets mis is met een 26-jarige nihiel. Al lig je daar te creperen voor hun neus. Theatraal zeker.
Ik krijg hier net nog te horen "hoe ziet gij eruit?". Maarja, veel indruk maakt het niet op een dokter die u nooit gezien heeft om te zeggen dat je er vroeger 1000x beter uitzag. :-/