Ik zal nooit zomaar getuigen van Jehova wegsturen, ze zijn er om te bekeren en bekeerd zullen ze worden. Dus ik nodig ze uit voor een koffie (verboden in hun godsdienst
). Uiteindelijk draait het gesprek uit op het volgende:
E: ik geloof dat de bijbel goede lessen heeft, maar ook slechte. Daarom zal ik ze nooit 100% aanvaarden.
J: Misschien met diepgaande bijbelstudie dat je er komt, de bijbel is heel logisch
E: ik kom uit een strengkatholiek gezin, ik heb de bijbel van voor tot achter gelezen en het eerste hoofdstuk spreekt het tweede al tegen, en dan spreken we nog niet over allerlei boosaardige wetten zoals uw dochter verkopen in slavernij en het stenigen van stoute kinderen.
J: Samen kunnen we eruit komen, maar dat kost tijd
E: Wat zijn de 3 belangrijkste dingen in uw leven?
J: ..... alleszins god?
E: Nee. Dat zijt gijzelf, uw man en uw kinderen. Bij mij zijn is tijd die beter gespendeerd kon worden aan uw huwelijk. Geld dat ge aan uw kerk geeft zou ge aan uw familie moeten besteden. Ga naar huis, pijpt uw man en zeg dat ge van hem houdt, geef uw kinderen geld om naar Walibi te gaan, en trakteer uzelf op een vrije middag.
E: Ik heb een geweldige vriendin, heel goede vrienden en een toffe job. Mijn familie betekent alles voor me. De mensen rondom mij zijn 100 maal belangrijker dan eender welke godheid. Gij kunt mij daarover niet van mening doen veranderen, en ik weet dat god dat accepteert en mij daarvoor naar de hemel zal laten gaan. Ga naar huis, ik ben een wildvreemde voor u. Thuis wachten mensen op u die echt belangrijk zijn.
Was dat een respectloze preek of juist de vinger op de wonde?