Echt arm zijn is...uitgebuit worden als werkende arme
Commentaar:
Citaat:
Uitbuiting van de werkende armen
In Amerika is het al langer vrij normaal dat je met een fulltime baan niet voldoende kunt verdienen om rond te komen. Daardoor hebben veel mensen er een of twee baantjes naast. Met als gevolg: heel veel uren maken en weinig tijd voor gezin en ontspanning. In Nederland gaat het helaas nu ook - voor de laagstbetaalden – dezelfde kant op.
Wil Tinnemans waarschuwt in zijn recente boek Voor jou tien anderen dat in Nederland inmiddels ook honderdduizenden mensen de dupe zijn van de vrijemarkteconomie, die niet alleen leidt tot exorbitante zelfverrijking, maar ook tot werkende armen. Mensen die onder vaak beroerde omstandigheden hard werken voor een karig loon en van het ene tijdelijke contract naar het andere hoppen. Mensen die nauwelijks durven op te komen voor hun rechten, zoals lid worden van een vakbond, uit angst dat de werkgever hen ontslaat.
Slikken of stikken
Tinnemans noemt dat ‘uitbuiting aan de onderkant van de samenleving’ en onderbouwt dit met gedegen onderzoek. Hij maakt zich ernstig zorgen over het lot dat laagstopgeleiden treft. Steeds meer zijn zij zzp’er (zelfstandige zonder personeel); zij vormen met zestig procent de meerderheid van het totaal van de naar schatting 250.000 tot 300.000 werkende armen. Zzp’er kan je zijn uit eigen vrije verkiezing, maar hier gaat het veelal om mensen die na jaren trouwe dienst ontslagen zijn en de ‘keus’ kregen werkloos worden of hetzelfde werk doen in minder tijd, tegen een lager uurloon en zonder voorzieningen als betaald ziekteverlof, recht op WW en pensioenopbouw. Een veelvoorkomende situatie in onder andere de thuiszorg, de bouw, de schoonmaaksector, de postbezorging, de vleesverwerkende industrie, het transportwezen et cetera.
Onzekerheid in fuikbanen
Naast lage inkomens is er sprake van zware werkomstandigheden, geen cao’s, gebrek aan respect en waardering en permanente onzekerheid over behoud van werk. Veel ondernemers werken juist graag met ze, omdat het aantal werkenden snel en soepel aangepast kan worden aan de vraag naar producten en diensten. Het is triest te lezen dat deze groep niet - zoals vroeger - de kans heeft op te klimmen naar beter werk en hoger inkomen. Dit werk noemt men niet voor niets dead-end jobs of fuikbanen. Met andere woorden: een dubbeltje wordt nooit meer een kwartje.
Aktie voeren kan helpen
In 2010 gingen schoonmakers negen weken in staking onder de paraplu van FNV Bondgenoten. Zij maakten hiermee een vuist tegen ronduit onhoudbare arbeidsomstandigheden. De stakers dwongen op een vervuild Schiphol en op smerige NS-stations bewondering af. Hun acties leidden tot een betere cao en loonstijging van 3,5 %. Maar is meer wat verbeterd kan worden. Veel schoonmakers, waaronder grote aantallen alleenstaande moeders, moeten hun werk nu doen in de vroege ochtend- en/of avonduren. Voor hen zijn dat vaak onmogelijke tijden. Waarom niet gewoon overdag? Dat is bovendien milieuvriendelijker. Minder lampen aan en de verwarming lager. Zo worden schoonmakers ook een meer zichtbaar, waardevol deel van onze samenleving.
Consumentenacties
De Stichting SOMO publiceerde in 2011 een onthutsend rapport over jonge Indiase meisjes die onder erbarmelijke omstandigheden kleding maken voor onder andere Tommy Hilfiger, Marks & Spencer, Diesel en C & A.
Tinnemans roept consumenten op gebruik te maken van hét machtsmiddel dat je als consument nu eenmaal hebt: producten en diensten boycotten van bedrijven die zich niets gelegen laten liggen aan de arbeidsomstandigheden en levenskwaliteit van werknemers, of die nu in Nederland of daarbuiten wonen. Wij ondersteunen die oproep van harte. Hanneke van Veen & Rob van Eeden
|
Ik ben zelf zes jaar een werkende arme geweest. En daarna 15 jaar een doppende arme, zij het dat ik toen minder arm was dan als werkende arme, maar toch nog arm, want onder de armoedegrens.
Dat heet: werkloosheidsval.