Mooi stukje op Doorbraak (toch geen Belgicistische website) over de Vlaamse Beweging.
http://www.doorbraak.be/nl/nieuws/me...-echte-vlaming
dit vat het samen:
Citaat:
|
Indien de Vlaamse Beweging alleen nog maar kan bestaan uit mensen die streven naar staatkundige onafhankelijkheid, zoals Herman beweert, dan vertelt ze toch een veel te eenzijdig verhaal. De breedheid verdwijnt uit een beweging die ooit zó cultureel was. Waar zijn de taalminnaars naartoe? Zitten die zoals Geert Van Istendael alleen nog maar in het unionistische kamp? Blijft er eigenlijk nog iets over van de Godsvrede van de IJzerfronters als alleen separatisten ‘de goeie’ zijn? Is streven naar bijvoorbeeld een confederaal België te lauw? Of wat te denken van het idee in de geest van Lode Claes om België als eenheidsstaat te behouden en gewoon de Vlaamse meerderheid te laten spelen? Maar is België nog wel als staat te verdedigen? Behoort het niet even goed tot die uitstervende diersoorten? Het is een kritische reflectie waard.
|
Mag iemand zich flamingant noemen als hij niet voor een onafhankelijk Vlaanderen gaat maar voor een confederaal België?
Andere vraag: mag iemand zich flamingant noemen als hij niet meegaat met het rechts-conservatieve verhaal van de N-VA maar eerder centrumlinks tot links is georiënteerd?
Langs de andere kant kan je trouwens de zelfde vraag stellen: ben je geen goede Belg als je voor een confederaal België bent? Wordt je opeens verdacht van sympathieën met extreem-rechts als je voor meer Vlaamse zelfstandigheid bent?
Het politiek debat wordt enorm wit-zwart gespeeld in bepaalde milieus, terwijl dit bij de meerderheid van de mensen helemaal niet speelt.
Misschien iets om over na te denken.....