Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel
Dat links én extreem links de boemerang ooit in hun eigen gezicht zouden krijgen was voorspelbaar.
Dat leert de huidige fascisten om zich als anti-fascisten voor te doen.
|
Het zijn geen fascisten, het probleem is dat links niet meer de "arbeiders" vertegenwoordigt in het Westen maar een elite, de "bakfiets-generatie", die geen voeling hebben met de echte wereld. Negers en Marokkanen zijn welkom om feestjes op te vrolijken, maar voor de rest zijn de leefwerelden totaal verschillend. Mensen van Belgische origine die in de armere wijken wonen kennen de realiteit veel beter dan die bakfietsers. Dat zeg ik al lang. Maar de PVDA kun je niet over dezelfde kam scheren, hun dokters voor het volk helpen ook vele mensen van Belgische origine die in de problemen zitten, naast ook mensen van buitenlandse origine, en hun universitairen worden aangemoedigd om eerst eens enkele jaren aan de band te werken, in een supermarkt of in de haven bvb. (EN ze zetten hun collega's aan op hun strepen te staan en zich niet te laten doen door de werkgever). Hun parlementairen verdienen persoonlijk 1300 euro per maand. DAAR heb ik respect voor.
U heet het over extreem-links, communisten dus. Wel er zijn landen die al decennia geregeerd worden door communisten, zoals China of Cuba, die landen horen bij de meest veilige ter wereld. Moslimterroristen heb je ook in China. Ze worden ongenadig opgejaagd en eens opgepakt worden ze ter dood veroordeeld, hun organen worden ter beschikking gesteld van zieke kinderen, of ze daar nu mee akkoord gaan of niet. Zo gaat "uiterst-links" om met dit soort krapuul.
Om terug te keren tot het onderwerp, ik vind ook dat men moet streven naar het menswaardig behandelen van gevangenen en net correct naleven van procedures, maar we leven nu eenmaal niet in een perfecte wereld. En we worden omringd door landen met heel andere standaarden. Marokkaanse terroristen moeten gewoon uitgeleverd worden aan Marokko, die weten daar wel raad mee. De uitdagingen en dreigingen in de Arabische wereld zijn zo groot, dat een doortastend, eerder dan een utopisch, idealistisch beleid, noodzakelijk is. Sisi en Assad hebben dat begrepen.