Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door alice
Ik vind uw post onzinnig.
Natuurlijk hoort " zorg" zoals koken en schoonmaken ook bij het hebben van kinderen, maar ik ben zeer gelukkig met mijn kinderen, altijd geweest en ik zou het onmiddellijk weer doen, mocht ik de keuze hebben.
IK heb veel plezier met ze gehad, genoten van het samen zijn met hen, opvoeden was vooral ook leuk, een avontuur om te zien wie ze geworden zijn, ik ben trots op hen, en herken mezelf vaak in hun denken en handelen.
Ze zijn een verrijking in mijn bestaan, en nu twee volwassenen waar ik op kan en mag rekenen, die me nog steeds blij maken, en waar ik ook leuke dingen mee doe.
En ja, natuurlijk waren er discussies, ruzies, momenten waarop je hen achter het behang wilt plakken, maar dat hoort erbij, wanneer je ouder wordt weet je dit, maar maakten ze me gelukkig? Ja, zeker weten!
|
Ik denk dat men een beetje gelukkig of ongelukkig wordt geboren.Het zit wat in je genen..Sommige mensen gaan gelukkig door het leven anderen niet.Sommige mensen zijn altijd blij anderen nooit.Het is als het ware een karaktertrek.Een ongelukkig iemand zal misschien wel enige tijd een vorm van blijdschap beleven na het krijgen van een kind maar dat zal sowieso tijdelijk zijn.Na enige tijd zal de aard van de persoon toch weer terug de bovenhand krijgen.Kinderen kunnen het geluk van een gelukkig iemand zeker benadrukken....maar ik denk niet dat een ongelukkig weemoedig individu gelukkiger zal worden nadat deze een kind heeft.
Ik ken ontzettend veel trieste ongelukkige droogstoppels met kinderen net als ik open leuke mensen ken zonder kinderen.