[Waldo]

Oorspronkelijk geplaatst door Supe®Staaf

De organisatie van referenda is niet moeilijker dan de organisatie van vertegenwoordigende verkiezingen.
De kosten voor handtekeningen verzamelaars worden door de belangengroepen gedragen.

Daar zit je dus met een zeer groot probleem: verschillende belangengroepen hebben verschillende hoeveelheden geld. Geld impliceert ongelijkheid.
bv.: stemming over al dan niet stemrecht zwarten in de VS: belangengroep van de zwarten heeft minder geld dan die van blanken.
Het geld moet komen van de staat.
Maargoed, het is niet enkel dat dat ik bedoel met praktische organisatie, het is ook de opstelling van de vragen (aangezien dat je ook stelde dat JA/NEEN te miniem als vragenstelling is) dit resulteert in grote verdeeldheid (zie ook post in andere post, wel zelfde thopic, weet niemeer waar precies)

Als de meerderheid van de bevolking zich uitspreekt, dan gehoorzaamt de bestuurder. Althans in een democratie.

*zucht* daar heb je het dus niet begrepen. Correctiemechanismen zijn essentieel in een democratie. Dat is deels ook de functie van de senaat in België

De Zwitserse praktijk toont dat het overbevragingsargument niet opgaat.
Bij referenda past ook geen stemplicht.
Wie het niet interesseert zich te informeren en te stemmen, mandateert de meerderheid en legt zich neer bij de uitslag.
Het 'onbekwaamheidsargument' blijkt in de praktijk niet op te gaan.
De Zwitsers hebben hun belastingstelsel niet weggestemd.......

Bij een directe democratie zou men over elk punt een stemming moeten organiseren, het overloadargument geldt inderdaad niet bij af en toe een stemming organiseren. Directe democratie geldt echter voor elke beslissing en dat zijn er teveel, zelfs het parlement heeft soms moeite met de verwerking ervan. Ik heb tussen haakjes niets gezegd over het onbekwaamheidsprincipe

Sinds wanneer is een compromis a priori een goede beleidsoptie?
Als de burgermeerderheid zich uitspreekt, moet die wil onverkort en compromisloos uitgevoerd worden.

Daar zie je het fout, compromissen is intrinsiek aan een democratische samenleving. Al uw argumenten zijn rationeel, deze echter...
Als uw 100% bevolking verdeeld is over een kwestie waarvoor telkens 10% van de bevolking staat dan moet men tot compromissen komen (nu heel extreem gesteld, maar is wel zo) Het is gewoon een feit dat bij de verdeling van schaarse goederen men altijd tot compromissen moet komen en dat daarbij niet altijd een duidelijke meerderheid voor iets is. (bv men wil geld voor sociale zekerheid of onderwijs of ... binnen sociale zekerheid dan nog es geld voor wat precies: meer terugbetaling geneesmiddelen, meer opvang voor kinderen, ...) democratie is intrinsiek verbonden met compromissen maken

Er is maar een zaak erger: minderheden die de meerderheid hun wil opleggen.
Als die tegenstellingen er zijn behoren ze aan de oppervlakte te komen, en niet weggemoffeld.

Deze twee ga ik wegmoffelen: als er in de VS ten tijde van het einde van de rasistische wetten erover zou zijn gestemd of rasismewetten nu al dan niet zouden worden afgeschaft, dan had je een duidelijk verschil gezien tussen noord en zuid (daardoor zouden dus noord en zuid gesplitst zijn indien je enkel met deze redeneringen werkt) en had je nog altijd rasismewetten in (het zuiden was het?)
Bovendien moet het niet altijd om minderheden vs meerderheden gaan. Neem nu België: daar zijn er verschillende partijen met verschillende meningen (we mogen er dan ook vanuit gaan dat de bevolking verdeeld is in verschillende menignen in dezelfde proporties) dan zou je met een groot probleem zitten, wederom compromissen nodig.
Wat betreft 'als tegenstellingen aan de oppervlakte komen' laat me daar bijvoorbeeld de koningskwestie nemen rond Leopold III (terugkeer al dan niet, uiteindelijk stemming, toonde dat het grotendeels wallonië tegen Vlaanderen was) daar zorgde deze directe democratie voor explosiviteit, moest die dan niet tot bedaren zijn gebracht (want de krachten tegen scheiding vlaanderen en wallonie en voor scheiding waren even groot) zaten we toen met een burgeroorlog. Maar zo kun je nog duizenden andere voorbeelden geven. Maar de geschiedenis van België toont eigenlijk op zich al heel veel (en dan niet alleen maar koningskwestie) over hoe noodzakelijk compromisvorming in alle rust en kalmte wel niet is en hoe belangrijk partijen wel niet zijn en hoe natuurlijk het ontstaan van vertegenwoordigende democratie wel niet is (de 'leider' binnen een groep met dezelfde mening treedt naarvoor als vertegenwoordiger van die groep en die groep vindt dat prima, er is altijd natuurlijke vertegenwoordiging, zelfs in de vroegere polis!!) en hoe natuurlijk het ontstaan partijen wel niet is.

Uw goede recht om een louter representatief systeem of particratie en zelfs oligarchie te bepleiten, maar leer af om daar het etiket democratisch op te plakken.
Dat is immers compleet gelogen.
In een democratie is de burgermeerderheid souverein, niet de bestuurlijke elite.

Neen, dat ziet u fout, de burgermeerderheid is souverein in de vertegenwoordigende democratie, het wordt gewoon vertegenwoordigd voor een tijd door anderen omdat ze zich daar zelf niet voortdurend kan mee bezig houden. De bestuurlijke elite regeert België niet!! Zie maar naar de opkomst van het VB, hoewel de bestuurlijke elite dat langs geen kanten wil staat het het toe en toont de bevolking zijn macht (hiermee wil ik niet ingaan op de discussie of VB dan al dan niet moet deelnemen aan macht, mijn mening is echter wel dat 5milj. Vl. niet willen dat VB deelneemt, ff toch ter opklaring) De bevolking is dus soeverein doch geeft zijn macht aan anderen opdat die hun meningen beter zouden kunnen verdedigen en de gewone mensen zich verder niets van het politiek bedrijf moeten aantrekken