Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus
Maar bovendien ben ik geen Jezus omdat ik een rekenkundige zou zijn (dat was Jezus evenmin), maar omdat ik een filosoof ben die met de atoomtheorie het bestaan van God kan bewijzen.
En filosofie is een veel diepzinnigere manier van denken dan de rekenkunde.
Zo heeft met name wat jij hier vertelt heel weinig waarde en is nogal flauw en doorzichtig bovendien.
|
Ik ben van mening dat je het bestaan van God niet kan bewijzen. Geen enkel mens kan dat. En jij doet dat ook niet. Niet filosofisch en niet wetenschappelijk. Zolang je God niet ervaren hebt, is het bestaan ervan een aanname. Niet meer, niet minder.
Hoe je God ook definiëren wil, je kan God volgens mij enkel ervaren. Vervolgens kan je die ervaring trachten te verwoorden, maar schieten woorden tekort. Men kan hoogstens een idee teweeg brengen in het hoofd van anderen met behulp van woorden, maar niet wie of wat God is. Voorbeeld: je kan mij wel trachten uit te leggen hoe een aardbei ruikt. Maar geen enkel woord zal mij de geur van aardbei doen ervaren. Sterker zelfs, geen enkel woord kan bewijzen dat de geur van aardbei bestaat.
In een andere draad schrijf je dat je wetenschappelijk kan aantonen dat God bestaat. Thans werkt de wetenschap met experiment om theorie aan te tonen, en jij tracht aan te tonen middels redeneren. Dat is geen experiment. Dus ook niet wetenschappelijk. Je hebt, voor zover ik weet, ook geen enkel experiment uitgevoerd om je theorie te bewijzen. Bovendien, als je al wetenschappelijk kan aantonen dat God bestaat, is het toch vreemd dat de wetenschap je niet omarmt..?
Op filosofische wijze toon je eigenlijk ook niet aan dat God bestaat. Je vertelt een verhaal en aan de hand daarvan tracht je te bewijzen dat God bestaat. Maar het is en blijft een redenering, een idee, een vertelseltje. Nogmaals: het enige wat daaruit voortkomen kan, is de aanname dat God bestaat. Niet het bewijs. Ik heb bijvoorbeeld het idee dat het universum deel is van een fractaal-idee, ontsproten uit het brein van God, die op zijn beurt voortkomt uit mijn brein. Waardoor het denken een perpetuum mobile is, die het leven in stand houdt. Want het beeld van de vrucht zit vervat in de kiem en de vrucht groeit met dat wat de kiem deed ontstaan. Soit, als ik al uit mijn woorden raak, kan ik daar uren over vertellen en in het beste geval breng ik mezelf en de luisterenden in vervoering, of met andere woorden: in een tunnelvisie waarin mijn idee op logische wijze aanvaard wordt als de enige waarheid, maar dat maakt het nog geen Waarheid. Een aanname, dat mogelijks wel. Jij -zonder te willen beledigen- lijkt ook in een tunnelvisie te zitten en tuurlijk is dan wat jij ziet 'waarheid' aangezien je niet meer ziet dan dat wat je tunnel je laat zien. Anderen, met behoorlijke argumenten, trachten je hier en elders, toen en nu, heel wat wijzer te maken, maar jij bent er blind en doof voor. Je zit vast in een tunnel en ziet niet wat daarbuiten is, wat maakt dat je ook geen antwoord hebt op vele gestelde vragen. Jammer. Zo blijf je op eenzelfde niveau ronddraaien, vandaar: cirkelredenering.. en dat wens je geen enkel mens toe. Want spiralen zijn veel interessanter, die doorlopen immers meerdere niveaus. En het wordt nog interessanter als de diameter van de spiraal fluctueert ...
En ja, ik heb je theorie gelezen en ik vind het leuk om mijn denken te laten botvieren op allerlei ideeën, maar het meest interessante dat ik las op je webstek is het volgende:
Citaat:
|
Dit omdat de kudde niet leert uit de Geest van het denken, maar door ervaring wijs moet worden.
|
Klopt. Sterker zelfs, niet enkel de kudde, maar ook ieder afzonderlijk deel in die kudde, wordt enkel wijs door ervaring.
En jouw theorie is ontstaan uit de Geest van het denken. Niet uit de ervaring.. toch..?