Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee
Een sofisme is in principe en drogreden. Ik zie die niet. Ik zie enkel een beperkte visie van je kant.
U vergeet in uw redenering dat ik bij herhaling, maar dan echt bij een meervoudige herhaling al het onderscheid heb gemaakt binnen de 'religie' tussen het werk aan de oppervlakte zo men wil en de werking in de diepte.
De eerste is vooral een rationele act, gebouwd op dogmas (in de meeste gevallen), op rituelen, op macht, in één woord op het erg kwalijke misbruik van wat in wezen mooie verhalen waren. Vooral de woestijngodsdiensten als instituut hebben zich daarbij zwaar misdragen.
|
Ook in deze toelichting blijft u zeer vaag en spreekt u in raadsels. Dat u twee soorten religie onderscheidt is mij bekend. U bent voor de diepgang en de rest gooit u op een hoop want die deugt niet, met name de woestijnreligies, die overigens ontstonden in een stadscultuur. U valt in het bekende patroon van religie: u kent de ware religie en de rest is vals. De verhalen van die religies zijn wel mooi, maar de dogma's die men er van heeft gemaakt zijn slecht. Het woord vals staat even centraal in uw religie als het woord waarheid, of waarachtigheid en dat kan ook niet anders, want het ware kan niet bestaan zonder het valse.
Citaat:
Maar er is ook een persoonlijke emotionele werking in diepte, gesteund op wat beschreven staat. Deze werking kan gebeuren vanuit een atheïsme en vanuit een godsbeeld, vertrekkend vanuit een verwondering en een ontroerbaarheid omtrent het bestaansmysterie dat - of men het wil of niet - aanwezig is. Het rare is dat in die diepte in vele gevallen het eindresultaat dicht bij elkaar kan liggen en de grenzen tussen de mallote 'bovenstructuren' worden gesloopt.
De feitelijkheid leert ook dat de personen die zich op die persoonlijke vorm toelegden door de instituten op zijn minst gewantrouwd werden, dikwijls vervolgd en veroordeeld. In alle tradities, behalve in de oosterse rellgies die van nature uit op emotie en dus op een of andere vorm van mystiek drijven. Net omdat ze zich buiten de rituelen en de regeltjes opstelden en daardoor een gevaar voor het instituut en haar macht vormden. Dat alleen al toont duidelijk het onderscheid aan tussen de twee vormen.
Je mag het badwater weggooien, maar heel soms zit er wel een kind in.
|
Op welke geschriften baseert u dan uw opvatting van religie ofwel uw 'persoonlijke emotionele werking in diepte'? - wat dat ook betekenen mag. Hoe brengen die geschriften u tot 'ontroerbaarheid' omtrent 'het bestaansmysterie'? Is dat mysterie de kern van uw religie? Zo ja, hoe zit dat dan?
Hoe is er vastgesteld dat atheïsten en 'mensen met een godsbeeld' elkaar vinden in dezelfde religieuze of mystieke ervaring en hoe zit het met mensen die niet tot die groepen behoren? Baseren die zich allemaal op dezelfde hierboven bedoelde geschriften of is dat niet nodig voor hun onderlinge 'verbinding' zonder instituut en rituelen?
Verder zie ik dat uw religie, zoals gebruikelijk, al zeer oud is en een historie kent van vervolging omdat de aanhangers gezien werden als 'een gevaar' voor de institutionele religies. Doen de door u vereerde geschriften daar verslag van of is deze tragische historie elders beschreven? Waar dan wel?