Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door parcifal
Tja. De meeste gezinnen starten ook als singles maar ze maken uiteindelijk de keuze voor huwelijk of samenlevingscontract omdat het genoeg verschil maakt op het einde van het jaar.
Jij zal waarschijnlijk ook vroeg of laat die keuze hebben en dan zal je zien dat alles zijn prijs heeft en dat die fiscale rozegeur ook af en toe een scherpe doorn meebrengt.
Persoonlijk zit ik momenteel op iets boven de 3000 besteedbaar per maand, ongeveer 40 000 per jaar maar wel met een hypotheek van 1200 per maand en vrouw en kind ten laste, zij studeert en heeft geen enkel inkomen.
Je wil niet weten hoeveel kosten dat meebrengt, die belastingaftrek en compensaties zijn echt wel welkom.
We moeten het dus nu een paar jaartjes kalmaan doen, maar dat is niet zo erg, de tering naar de nering zetten werd er thuis met de paplepel ingegeven en mijn vrouw is gewend te leven met een maandwedde van minder dan 500 euro, die vindt dit zelfs ongekende luxe.  |
Ik doelde hier natuurlijk vooral op de tweeverdienersgezinnen die ook talrijk zijn en ook meer kunnen profiteren dan singles.
De meesten kunnen nu gewoonweg niet meer als single starten, te duur. Geen wonder dat de meerderheid van de 25-jarigen nu nog thuis woont of dat een woning met enkele vrienden tezamen wordt gehuurd om de kosten te delen. In de jaren zeventig, tachtig of negentig was het in feite geen enkel probleem om als single met een modaal vast inkomen een (bescheiden) woning te huren of af te betalen. De jongste jaren is dit echter niet meer mogelijk.
De meeste mensen die nu in de financiële problemen komen, buiten de generatiearmen uiteraard, zijn veel gescheidenen en dan vooral gescheiden ouders, toch zeker één partij van de voormalige relatie. Het is immers zeer moeilijk om te schakelen van een tweeverdienersmodel naar een eenoudergezin. Vele kosten (woning, energie, communicatie, verzekeringen, taksen, ...) blijven immers praktisch hetzelfde of je nu al dan niet alleenstaand bent.