Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door kelt
Ja,door de inval van de Russen in Oost-Pruisen,reeds in het prille begin van de eerste wereldoorlog raakte men op het Keizerlijk hoofdkwartier in paniek,en werden een paar legerkorpsen die voor het Westfront bedoeld werden naar het Oosten gezonden.(de Russen waren diep op Duits grondgebied binnengedrongen,een prestatie waar geen enkele andere geallieerde macht,gedurende de eerste wereldoorlog,in geslaagd is!)
Gezien de Franse prestaties aan de Marne (waar de Duitse opmars letterlijk gestopt werd en veranderd in de "race naar de Zee")kan men gerust speculeren omtrent "wat als er nog een extra Duits Legerkorps beschikbaar was?"....
Overigens is de eerste wereldoorlog aan het Oostfront voor de Duitsers uitgedraaid op een enorme overwinning,samengaand met de ineenstoring van hun gevaarlijkste tegenstander,het leger van de Tsaar.
Bondgenoot Oostenrijk echter zat vrijwel op de knieen.De verliezen die ze geleden hadden aan het Oostfront waren ondraaglijk ,de multiculturele samenstelling van de Oostenrijkse legers bleek een groeiend nadeel(de Slavische legeronderdelen waren onbetrouwbaar geworden),Servie was een echt hellegat gebleken,de troon in Wenen wankelde,en Italie was in 1915 aan de oorlog gaan deelnemen waardoor er nu ook een zuidfront was.
Vroeg in 1918 konden de Duitsers toch nog meer dan een miljoen man naar het Westfront zenden .Dat was qua manschappen ruim voldoende,voorjaar 1918 hadden de Duitsers MEER manschappen aan het westfront dan de geallieerden.Maar Duitsland kon geen "eindeloze" oorlog meer voeren.Ludendorf besefte dat hij nog "een grote duw" kon geven....dan was het gedaan want dan zou de Amerikaanse troepenopbouw van een kwart miljoen man ongetwijfeld al over het miljoen man gegaan zijn....met eindeloze bevoorrading...  |
Inderdaad, de Duitse strategie bestond er in augustus 1914 in om zeven van hun acht legers te concentreren aan het Westfront, terwijl slechts één leger (8ste) het oostfront (provincie Oost-Pruisen) beschermde en een negende leger, dat de provincies West Pruisen en Posen moest verdedigen, nog in prille oprichting was en pas in september 1914 actief werd. De Duitsers gingen er immers van uit dat de Russen veel tijd nodig zouden hebben om te mobiliseren, en dat ze die tijd konden gebruiken om een “knock-out blow” tegen Frankrijk uit te delen (Schlieffenplan).
De Russen vielen echter conform de afspraak met Frankrijk reeds in augustus aan met twee legers richting Oost-Pruisen, en dit voordat hun mobilisatie voltooid was. Het tweede Russische leger van Samsonov werd in de slag van Tannenberg echter vernietigend en compleet verslagen, maar de Duitsers hadden gepanikeerd en inmiddels twee legerkorpsen (4 divisies) van het Westfront teruggetrokken en naar Oost-Pruisen gestuurd… Tannenberg was echter reeds gevochten tegen dat ze in dat operatiegebied arriveerden, en uiteindelijk ontbraken ze ook in de slag van de Marne, want het was juist in het “gat” dat zij in de linie gelaten hadden, dat het geallieerde tegenoffensief van het negende leger van Foch zich boorde.
Later werd overigens ook het andere Russische leger onder Rennenkampf verslagen in de slag van de Mazurische meren, en teruggeduwd. De zelfopoffering van de Russen had Frankrijk gered.
Wat je opmerking betreft dat ze “diep” Duits grondgebied waren binnen gedrongen: niet overdrijven: zo diep waren ze Oost-Pruissen ook niet binnengedrongen.
Het zwakke broertje bij de Centralen was inderdaad Oostenrijk-Hongarije: terwijl de Russen klop kregen van de Duitsers, kregen de Oostenrijkers klop van de Russen. In de slagen om Galicië in augustus-september 1914 verloren de Oostenrijkers al gauw een half miljoen man. Grotendeels hun beste troepen en dit verlies zijn ze nooit te boven gekomen. Uiteindelijk moesten de Duitsers hun bondgenoot meer en meer onderstutten en werd Oostenrijk-Hongarije uiteindelijk een dependance.