[Dimitri]

Zeer interessante analyse die je gerust eens mag verduidelijken en contextualiseren aangezien weinig mensen hier echt vertrouwd zijn met de politiek in Nederland.

Ik heb de indruk dat politiek van nature veel meer leeft in Vlaanderen: er zijn behoorlijk wat mensen in politiek geïnteresseerd als ik dat hier op het forum zo bekijk, en dat terwijl de verkiezingen pas over een half jaar zijn; er komen vaak politici aan bod in niet-politieke tv-programma's (ik kan wel alleen VRT ontvangen); de opzet van een programma als De Zevende Dag is veel opener dan die van Nederlandse politieke programma's, die alleen bedoeld lijken voor mensen die zich echt in politiek interesseren; politici lijken veel beter te weten wat er onder de bevolking leeft, omdat veel meer creatieve oplossingen worden verzonnen (bijv. gratis openbaar vervoer) en het beleid makkelijker aangepast wordt (hier moet een partij eerst afgestraft worden willen ze 'het signaal van de burger' opvangen). Het komt misschien ook door de stemplicht dat mensen automatisch meer betrokken zijn bij de politiek dan in Nederland, waar echt moeite gedaan moet worden om mensen voor politiek te interesseren (iets wat Pim Fortuyn wel op grote schaal wist te bereiken).

Anderzijds lijkt er ook een grotere afstand tussen burger en politiek: de zittende politieke partijen hebben nog overal inloed in de maatschappij; universiteitsraden, spoorwegen, vakbonden, OCMW (in Nederland gewoon de afdeling Sociale Zaken en Werkgelegenheid), alle organen lijken wel partijpolitiek samengesteld; het loont nog voor je carrière, ook bij bedrijven heb ik het idee, om lid te worden van een landelijke politieke partij. De onaantastbaarheid van politieke partijen heeft dan weer te maken met het kiessysteem denk ik, dat veel ondemocratischer is dan in Nederland. België heeft een provinciaal districtenstelsel, in Nederland is er een zuivere evenredige vertegenwoordiging. In Nederland zijn de verzuiling en de partijpolitieke functies in de maatschappij al sinds eind jaren 60 verdwenen en je politieke voorkeur heeft allang geen belang meer, m.u.v. politieke functies natuurlijk. Het is misschien handig om connecties te hebben, maar zonder kom je er ook wel, ook als je bij een gemeente of een ministerie wilt werken. De toegankelijkheid van de politiek blijkt ook uit het succes van lokale, provinciale en nieuwe landelijke partijen. Op lokaal niveau zijn de onafhankelijke lokale partijen sinds dit jaar samen de grootste politieke groepering in Nederland, nog voor het CDA.
Ik hoop dat dit duidelijk maakt wat ik bedoel. Als ik ergens een verkeerd beeld van heb moet je het maar zeggen.

Ze hebben ook getracht om in het begin van de jaren '90 een aantal mensen uit de KPB aan te trekken, zonder veel succes evenwel. Ze zijn veeleer ontstaan uit de christelijke arbeidersbeweging en bezitten daar ook de gematigde trekjes van. "Groentje" kan je daar meer over vertellen. Ik vind de analyse van Agalev zeker terecht, maar ze gaat niet ver genoeg en ze durft niet in te zien dat de wortels van de ecologische ramp ons soc-ec systeem zijn. Daardoor krijg je een vreemde retoriek die burgerlijk is op het kneuterige af en anderzijds tracht krampachtig progressief te zijn.

Het politiek personeel van agalev is een waar intellectueel kerkhof wat de zaken er niet beter op maakt natuurlijk, iets wat je dan toch niet kan zeggen van de SP.A.

Hm, dat is dan inderdaad een hele andere achtergrond dan GroenLinks heeft. Daar zitten ook wel progressieve christenen, juist bij GroenLinks zelfs, maar van oorsprong heeft het een veel bredere linkse basis. Die basis hebben ze voor een deel dus weer verspeeld.

Inhoudsloos geklets dus, dat aanslaat bij "toffe jongens en meisjes" die het sociaal gezien zeer goed hebben en uit zijn op een verzetje?

Ja, en dat dan al 36 jaar. Dus van de generatie van de jaren 60 tot de huidige generatie twintigers en dertigers. Allemaal oneens met de bestaande politiek, allemaal willen ze het anders, maar uiteindelijk blijkt een regering met of zonder D66 niet wezenlijk veel verschil te maken. Grootste blunder is wel het blijven zitten in de regering in 1999 nadat het 'kroonjuweel' van de partij, het correctief referendum, in de Eerste Kamer in de finale stemming (grondwetswijzigingen moeten in Nederland twee keer, met daartussen verkiezingen, door beide Kamers met een tweederde meerderheid aanvaard worden) na 5 jaar discussie één stem (van oud-VVD-leider Hans Wiegel) te weinig kreeg voor de benodigde tweederde meerderheid. Het kabinet viel, maar werd weer gelijmd alsof er niets gebeurd was. Tel dat op bij het 8-jaar durende wanbeleid in de gezondheidszorg van D66-minister Els Borst, en je weet waarom D66 nu als oppositiepartij nog steeds op verlies staat.

Dat is ook een oplossing natuurlijk. In de meervoud van deze maand stond een zeer interessant en erudiet artikel over het kapitalisme in de post-industriële samenleving, een aanrader voor iedereen en binnenkort te lezen op de site.
Ik vind het met stip het meest hoogstaande maandblad van Vlaanderen.

Ik zal het in de gaten houden.

Nationalist zijn wil in de huidige context zeggen dat je van mening bent dat er zoiets bestaat als een "Vlaams volk" met bepaalde kenmerken die het inherent verschillend maken van andere volkeren. Die redenering volg ik enkel op het taalkundige niveau, wij zijn verschillend niet van andere volkeren maar van andere taalgemeenschappen. Een nationalist zal stellen dat er veel meer verschillen zijn dan enkel de taal en beginnen argumenteren dat "de mentaliteit" anders is enz..
Daar verzet een flamingant zich tegen, aangezien hij enkel opkwam (in het verre verleden) en opkomt voor de rechten van de Nederlandse taal IN België. De flaminganten van het verleden (19de eeuw) waren helemaal geen voorstander van het verdwijnen van de Belgische staat. Flaminganten geloven dat het taalverschil "an sich" geen oorzaak is of mag zijn om de Belgische staat als verzameling van Franstaligen en Nederlandstaligen te laten verdwijnen. Binnen de Belgische staat moet men dus naar oplossingen zoeken om de situatie van de Nederlandse taal te verbeteren (onderwijs in het Nederlands en rechtspraak in het Nederlands).

Maar taal is toch bij uitstek een onderscheidend kenmerk voor veel 'volkeren'? Want als je vindt dat je in België geen bevolkingsgroepen kunt onderscheiden, buiten de taal, moet je dan niet toch spreken van Nederlandstalige en Franstalige Belgen i.p.v. Vlamingen en Walen? Ik dacht dat er ook wel meer verschillen zijn tussen Vlaanderen en Wallonië dan alleen de taal, kijk bijv. naar de politieke voorkeur.

Vlaanderen moet dus niet a priori onafhankelijk worden, wat bij Vlaamsnationalisten wel het geval is.

Maar wat ik ervan gelezen heb, is dat de Vlaamse Beweging pas een jaar of tien geleden definitief heeft gekozen voor de Vlaamse onafhankelijkheid. Mensen die daarvoor alleen voor federalisering streden, noemden zich toch ook Vlaams-nationalist?

Ik vind het eigenlijk maar een moeilijk definieerbaar verschil tussen flaminganten en Vlaams-nationalisten. Daarbij heb ik sterk het idee dat het in het Frans ongeveer hetzelfde betekent. Ik kwam een liedje van Jacques Brel tegen, Les Flamingants, wat vrij agressief klinkt, niet echt passend bij iemand die alleen voor taalrechten opkomt.

Ik vind je analyse van België en je toekomstsbeeld voor Vlaanderen goed, en ik wil je grotendeels volgen, alleen meer macht voor Europa vind ik geen goed idee. Ik vind dat Europa veel te ver afstaat van de gewone burgers, het is gewoon te grootschalig om meer macht aan weg te geven. Het past ook niet bij de huidige trend van schaalverkleining volgens het subsidiariteitsprincipe. Niet dat ik daar 100% achter sta, bijv. voor de ruimtelijke ordening in Nederland kan dat hele negatieve gevolgen hebben, maar schaalvergroting is weer het andere uiterste. Ik denk dat de EU als samenwerkingsverband heel nuttig kan zijn, met beperkte vooral coördinerende bevoegdheden, maar de EU als sterke bestuurslaag zie ik eerlijk gezegd niet zitten. De SP is hier trouwens ook tegen, als enige linkse partij in Nederland.

Scripties met betrekking tot het blok in Nederland? Ik sta versteld!

Het was eigenlijk een scriptieopdracht over extreemrechts in Europa, waarbij elke groep dan een bepaald land moest kiezen. De bedoeling was om het partijprogramma van extreemrechtse partijen te vergelijken met de kenmerken van het Italiaans fascisme en Duitse nationaal-socialisme en te kijken of de huidige partijen fascistisch of nazistisch genoemd kunnen worden. Onze conclusie was dat er te weinig kenmerken overeenkwamen om de Belgische en Nederlandse partijen (in de tijd dat ze nog iets voorstelden) zo te noemen. Gezien de opdracht was dat een terechte uitkomst, hoewel je de banden tussen extreemrechts van voor en na de oorlog wel kunt ontdekken, in Nederland in ieder geval.

Heel spijtig dat de hele Vlaamse Beweging steeds maar weer wordt gelijkgeschakeld met x-rechts, het lijkt wel vechten tegen de bierkaai.
Ik kan de mensen in Nederland echter niets verwijten, ook bij ons blijft die mythe bestaan.

Het voordeel is dat relatief weinig mensen in Nederland die link al weten te leggen, dus er is nog hoop.

Ik heb al vaak gemerkt dat vele Nederlanders inderdaad niets begrijpen van de hele kwestie en iemand die van Belgiê afwil vrij snel afschilderen als een marginale extremist.
Het onbegrip is groot.

Ik vrees dat dat vooral komt door de slechte publiciteit rond onafhankelijkheidsbewegingen (Baskenland, Noord-Ierland, de Balkan). Een paar dagen geleden zegt er weer iemand op een Nederlands forum:

De natiestaten waar jij het over hebt zijn staten die zijn gevormd nadat oude landen uit elkaar gebarsten zijn. Besef dus dat voor dit idee het nodig is dat Belgie uit elkaar barst, dat we een burgeroorlog aan onze zuidgrens krijgen welke niet netjes zal zijn. Net als elke oorlog. Dankzij die oorlog zal Vlaanderen zo nationalistisch worden dat we een gigantisch cultuur verschil met zelfs Limburg en Brabant krijgen.

Waar sommige mensen het vandaan halen...

Dat is vreemdgenoeg inderdaad zo, ik had zo'n vermoeden maar was er niet helemaal zeker van...
Toch wel vreemd.

Tja, België profileert zich internationaal natuurlijk nooit, of het moet in negatieve zin zijn (smeergeld, Dutroux, rellen in Antwerpen). De onderwerpen die de Belgische politiek bepalen komen meestal de landsgrenzen niet over. De EU en de NAVO zitten wel in Brussel, maar over Brussel zelf hoor of zie je niet zoveel.

Verpauperd?

Ja, die stadswijken en de infrastructuur bedoel ik.

In de jaren '70 verscheen een boekje daarover met als titel: "het lelijkste land ter wereld".
Ik dacht dat het overdreven was, maar blijkbaar zie jij dat anders. De stationsbuurten in Brussel zijn inderdaad de meest zieltogende van Brussel maar in Rome, Berlijn en Parijs of Londen heb ik toch hetzelfde gevoel hoor. stedebouwkundig hebben we er hier in vergelijking met Nederland inderdaad een zootje van gemaakt.

Ik moet mezelf eerst even corrigeren, want ik bedoelde natuurlijk Noord-Amerika (wijken als Harlem, een enorm verschil met Haarlem trouwens) en niet Zuid-Amerika.
Nou ja, in West-Duitsland ziet het er allemaal wel vrij modern uit en in andere steden is het natuurlijk ook wel, maar Brussel komt wel heel dichtbij. Parijs is een vakantiebestemming, een Nederlander voelt zich vaak pas echt in het buitenland als hij niet meer verstaan wordt, maar Brussel is officieel een half Nederlandstalige stad. Dat is een belangrijk gevoelsverschil, althans voor mij. En ja, het lelijkste land ter wereld is ook wel een beetje overdreven. Nederlandse nieuwbouwwijken zijn (op een andere manier) vaak ook niet om aan te zien.

Ze weten dan toch al dat Vlaanderen bestaat, al een verwezenlijking op zich.

De laatste Nederlander die het heeft over Nederlandstalige Belgen is denk ik al een tijdje geleden geboren (dat hoop ik wel in ieder geval ).

Waarom vinden ze dat zo leuk?

Tja, het is een creatief (en origineel) idee en progressieve mensen, dat zijn de meeste Nederlanders, houden meestal wel van creatieve ideeën.

Hemel, laat die studenten maar eens de buurt rond Charleroi bezoeken, daar heersen nog 19de eeuwse toestanden en in vergelijking daarmee is Vlaanderen een paradijs.
Grote stukken van Wallonië zijn een sociaal kerkhof waar Vlamingen zich solidair moeten verklaren zelfs en vooral na het verdwijnen van België.
Ken je Wallonië (buiten de Ardennen natuurlijk) een beetje?

Ja, dat heb ik gelezen, maar als je België zo goed niet kent weet je ook niet van het welvaartsverschil tussen Vlaanderen en Wallonië af. Ik ken Wallonië (buiten de Ardennen) ook niet zo goed en die grote industriegebieden lijken me ook niet echt een favoriete vakantiebestemming. Maar het is misschien wel interessant om eens te bezoeken. Jammer dat m'n OV-studentenkaart niet geldig is in België.

Steden als Hasselt, Brugge, Kortrijk, Leuven en Gent zien er toch zeker niet verpauperd en zielig uit? Feit is echter wel dat er evenzeer als verborgen rijkdom, veel verborgen armoede is. In Vlaanderen leeft 7% van de bevolking onder de armoedegrens en toch zijn we zowat de rijkste regio op de planeet. De rijkdom en armoede zitten verscholen en zijn geografisch sterk afgescheiden.

Nee, maar de meesten zijn er nog nooit geweest en ik ook niet. Veel Nederlandse scholen hebben een excursie naar Brugge in het programma, maar zelfs dat heb ik niet gehad. Ik moet je bekennen dat ik op een midweekje Center Parcs, een middagje Antwerpen en Brussel en een paar wandelingen op de Kalmthoutse Heide na nog nooit echt in Vlaanderen ben geweest. En ik zal de enige niet zijn. Dat is dus het probleem! Zonder internet had ik waarschijnlijk nog niets geweten. Inderdaad veel werk voor de boeg dus.

Dat heeft te maken met o.a. het probleem Brussel (ik woon in deelgemeente van Brussel), historisch is het een Nederlandstalige staat die vooral onder het beleid van de Belgische staat verfranst is geraakt. Bij een boedelscheiding zal Brussel een heikel punt vormen zoals het de staatshervormingen in de weg heeft gestaan. Zwitserland is inderdaad een speciaal geval waar ik mij ook eens in wil verdiepen.

Ja, da's waar, Schaarbeek. Zou je misschien wat kunnen vertellen over de positie van het Nederlands in Brussel en hoe het is om als Vlaamse Brusselaar (of Brusselse Vlaming, wat is het?) daar te wonen? Voor meer info over Zwitserland kwam ik van de week een goede site tegen: www.schweiz-in-sicht.ch

Inderdaad, de federale staat heeft gezorgd voor een verregaande vervreemding van Vlamingen en Franstaligen, wat een voortbestaan van België er zeker niet gemakkelijker op maakt. Vlaanderen kan en mag Wallonië niet zondermeer afstoten, het moet steeds bepaalde banden blijven onderhouden maar dan wel niet meer binnen de bestaande Belgische context maar wel als souveraine regio's.

Uiteraard, maar veel Vlamingen blijken problemen te hebben met de grote en verplichte 'geldtransfers' van Vlaanderen naar Wallonië, zonder dat duidelijk is wat er met het geld gebeurt, toch? Met alle andere problemen lijkt een scheiding dan een goede oplossing. Relaties zal je altijd houden, Wallonië en Noord-Frankrijk zijn waarschijnlijk ook belangrijke afzetmarkten voor de haven van Antwerpen.
Kijk, Nederland is ook solidair, maar dan met de ex-kolonies Suriname en de Nederlandse Antillen. Ook daar is het trouwens vaak dubieus wat er met het geld gebeurt, want de welvaart stijgt er nauwelijks. Op de Antillen (onder de bevolking, niet onder de politici!) gaan er zelfs steeds meer stemmen op om de zelfstandigheid binnen het Koninkrijk op te heffen en een provincie van Nederland te worden, omdat men dan kan profiteren van directe Nederlandse subsidies en uitkeringen die niet via de regering lopen.

Ik vind het toch wel verrassend dat je mee gaat in die confederatie met Nederland, omdat je omschrijving van een flamingant vrij gematigd klonk. Die bekendheid en de politieke (en ook economische) positie van Nederland in Europa en de wereld is in Nederland echt hèt argument. Nederlanders houden niet zo van nationalisme en de geschiedenis kennen ze vrij slecht, maar als een idee toekomstgericht is zijn mensen makkelijk te overtuigen.

Een onafhankelijk Brussel zou eventueel een oplossing zijn, maar ik denk dat je ergens rekening moet houden met een verhuizing van de Europese instellingen richting het oosten, omdat Brussel na de uitbreiding natuurlijk niet meer zo centraal gelegen is. De vraag is of Brussel zo'n klap zou kunnen verwerken. Misschien zou Brussel ook wel een eigen land in die Nederlandse confederatie kunnen worden?

Waar ik trouwens ineens aan denk: gaan de Vlamingen wel een Koninkrijk accepteren? Ik weet dat het ideologisch erg gevoelig ligt, maar het Nederlandse koningshuis hoort zo sterk bij Nederland (Oranje, Wilhelmus, Koninginnedag) dat het niet zo snel zal verdwijnen. En eerlijk gezegd, als je toch een staatshoofd nodig hebt en ik moet kiezen tussen een partijpolitieke functie van president of een onafhankelijke Koning, kies ik (en met mij ongeveer 90% van de Nederlanders) ook liever voor het laatste. Het klinkt misschien gek, maar ik vind de argumenten voor een republiek gewoon niet sterk genoeg.

Het is in ieder geval ontnuchterend, maar dat is uiteraard positief.Onbekend is onbemind en dat is voor Vlaanderen net zo.

Ja, ik kan ook verhalen vertellen over Nederland en de publieke sector, mensen die overlijden op wachtlijsten , dat is ook behoorlijk ontnuchterend. Soms schaam ik mezelf ook wel dat ik in dit land woon. Gelukkig zijn er nog genoeg positieve kanten, maar er zijn een aantal problemen waarvan het echt schandelig is dat ze bestaan.

Je kent al meer van Vlaanderen dan de meeste Belgen. Ik bewonder je wil om je onbevangen over de kwestie te buigen, van waar komt die interesse eigenlijk?

Dank je. Tja, je moet het me maar vergeven, maar de aanzet is toch wel gegeven door het partijprogramma van het Vlaams Blok op dit punt. Ik ben veel later geïnteresseerd geraakt in de Nederlandse geschiedenis in de wereld. In Nederland is het geschiedenisonderwijs heel erg slecht georganiseerd, er wordt namelijk lesgegeven in thema's, waarvan je dan heel veel weet, en alles wat daarbuiten valt wordt niet behandeld. Aan de Nederlandse geschiedenis voor 1830 is bijv. nooit een seconde aandacht besteed, terwijl WO II en de Koude Oorlog doorlopend behandeld worden. Zodoende wist ik meer van de Amerikaanse, Russische, Chinese of Arabische geschiedenis, dan van de geschiedenis van de Antillen, nota bene een deel van Nederland! Voor aardrijkskunde geldt precies hetzelfde: ik heb verdorie de topografie van Marokko uit m'n hoofd moeten leren, terwijl je van België alleen hoeft te weten hoe de hoofdstad heet. Pas toen ik voor geschiedenis een scriptie ging schrijven over Suriname en de Antillen (de opdracht was 15 pagina's, in mijn enthousiasme werden het er bijna 50) kwam ik een beetje te weten hoe de geschiedenis daar in elkaar zat. Dus je begrijpt het al, ik probeer nu een beetje de achterstand in te halen voor België.