Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Peche
Als je de omgeving gaat creëren in diverse omstandigheden, selecteer je achteraf op "mutaties" die gestuurd zijn door de omgeving.
En niet door spontaniteit.
It comes down to this: Men gelooft dat willekeurige mutaties tot iets in staat zijn wat helaas nergens te observeren valt.
|
Hoezo, de mutaties zijn gestuurd door de omgeving? Voor mutaties ten gevolge van UV-, gamma- en andrere stralingen, evenals deze ten gevolge van de aanwezigheid van bepaalde chemische stoffen en dergelijke is dat inderdaad het geval. Maar daarnaast zijn er ook heel wat mutaties die men (vooralsnog) niet aan een externe factor heeft kunnen toeschrijven. En zolang jij ook niet op de proppen komt met een duidelijke en verfifieerbare milieufactor, beschouwen we deze (misschien gemakshalve) als zijnde "spontane" mutaties.
Maar tot op heden is er niet de minste evidentie dat een suikerrijk dieet tot een toename van het aantal mutaties zou leiden, laat staan dat deze mutaties allemaal op dezelfde genen zouden plaatsvinden en tot dezelfde wijzigingen ervan zouden leiden. Kom eerst maar met (al was het maar een aanzet) van objectief verifieerbare onderzoeksgegevens ter staving hiervan voor de dag alvorens verder te drammen.
Verder, wanneer we mutaties vaststellen die ontstaan zijn door de bovenvermelde milieufactoren, blijkt het bijna steeds (en dat net als bij de "spontane" mutaties) om zeer negatieve tot lethale effecten te gaan voor het individu in kwestie. Dus, als de omgeving al de sturende kracht mocht zijn achter mutaties, dan doet het toch wel een bijzonder "lousy job". Want hoe ga jij in je "theorietje" de talloze mislukkingen van gemuteerde en anders gebrekkig geraakte genen verklaren? Als moedertje natuur (of de omgeving, zo je wil) al een bedoeling heeft met de manipulatie van ons genetisch materiaal ten goede, dan moet datzelfde mechanisme toch aan het werk in in de miljoenenmaal meer voorkomende gevallen waarbij het "een beetje fout gegaan is".
Kortom, wat ook de oorzaak mag zijn van welke mutatie dan ook is in sé (meestal, want onder bepaalde condities zijn ze zo veelvuldig en ingrijpend vernietigend dat er geen levensvatbare nakomelingen meer mogelijk zijn) volkomen irrelevant voor het effect ervan. Als jij het tegendeel wil beweren, dan moet je er maar je levenswerk van maken om een peer reviewed artikel te publiceren over één enkele milieufactor die bij één welbepaald organisme steeds één en dezelfde en welbepaalde mutatie (op het niveau van baseparen in het DNA) tot gevolg heeft.
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Peche
Het moet er eerst zijn, voor het kan evolueren; het muteert niet uit iets totaal verschillend, of toch zeker niet spontaan.
|
Jep, er is nog geen enkele vrouw die ten gevolge van een mutatie een papegaai heeft gebaard. Alhoewel het je repetitief uitkramen van steeds weer dezelfde frasen het tegendeel wel eens zou kunnen laten vermoeden.