Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Hypochonder
|
Bedankt voor de link. Onderstaand fragment toont m.i. aan dat het in onze
huidige maatschappij uiterst zinnig is van
even na te denken vooraleer aan kinderen te beginnen.
Ik ben zelf vader van 2 volwassen kinderen, maar ik prijs mij gelukkig dat wij het ons konden permitteren dat mijn echtgenote thuis bleef om de hoofdmoot van de kinderzorg op haar te nemen. Dat was ook onze afspraak: enkele jaren wachten > kinderen > moeder blijft thuis.
Als ik hier in mijn straat zie hoe er dagelijks met kinderen gezeuld en gehold wordt van-en-naar de creche of naar oma, de paniekaanvallen wanneer er weer eentje een snotvalling,een hoestje, of 37.3 heeft, welnu: op die manier hoeft het voor mij niet. Kinderen hebben ook rechten. (met alle respect voor echtparen die dat de normale gang van zaken vinden)
Dit is alleen een pleidooi dat echtparen zouden nadenken, niet voor of tegen het hebben van kinderen.
Citaat:
Emotionele investering
Los van de kleine en grote zorgen die het ouderschap met zich meebrengt is er duidelijk meer aan de hand. Veel sociologen zijn ervan overtuigd dat opvoeden de laatste 30 jaar een pak moeilijker is geworden door sociale en culturele veranderingen. De combinatie werk-gezin is vandaag stukken complexer.
Ook de gezinssituatie is veranderd. Zo blijft het aantal single ouders en nieuw samengestelde gezinnen groeien, en dat zorgt voor extra uitdagingen. ‘Opvoeden is voor veel ouders een emotionele investering’, zegt Robin Simon. Kinderen zijn het centrum geworden van het leven van hun ouders. Simon heeft het over helicopter parenting, waarbij ouders als een helikopter boven hun kroost cirkelen en zich voortdurend met alles bemoeien. Ze dreigen ‘hyperouders’ te worden die al hun aandacht, liefde en affectie op hun kinderen richten. Sociologisch onderzoek aan de universiteit van Oxford bevestigt dat ouders vandaag drie keer meer tijd doorbrengen met hun kinderen dan de vorige generatie. Uit het onderzoek blijkt verder dat vooral hoogopgeleide vrouwen veel tijd doorbrengen met hun kinderen. De tijd die ze omwille van hun job van huis zijn, willen ze compenseren met quality time. Ironisch genoeg bezorgt die extra tijd ouders meestal geen groter gevoel van voldoening, wel integendeel. ‘Ouders leven vandaag voor hun kinderen - misschien omdat onze maatschappij alsmaar competitiever wordt of misschien omdat kinderen op een of andere manier een indicatie zijn geworden van onze persoonlijkheid’, zegt Simon. ‘Wat de reden ook mag zijn, ouders hebben minder tijd voor zichzelf en dat maakt hen ongelukkiger. Ouders zijn intenser met hun kinderen bezig, maar daarnaast zijn ze meer dan ooit aangewezen op zichzelf. In vergelijking met andere culturen krijgen jonge gezinnen in onze maatschappij weinig of geen sociale ondersteuning. Bovendien wordt hen steeds ingepeperd dat je als ouder gelukkig hoort te zijn.
|