Gast schreef:
Citaat:
|
Enkel de voorstelling van professor Kollewijn - reeds zoveel jaren geleden uitgebracht - zijn volledig samenhangend, logisch en tevens te verantwoorden. Bij de spellingshervorming van het Afrikaans werden zijn voorstellen dan ook allemaal toegepast (daar waar ze voor die taal toepasselijk waren natuurlijk).
|
Dat het Nederlands de tamelijk konsekwente spelling van het Afrikaans zou overnemen zou natuurlijk nog beter zijn. Wat daarbij opvalt is dat het met het Nederlands verwante Afrikaans een zoveel fonetischer en vooral konsekwentere spelling heeft dan het Nederlands (echter=egter; politie=polisie; synode=sinode; geografisch=geografies). Daar een konsekwente spelling gemakkelijker aan te leren is bij grotere bevolkingsgroepen, is een konsekwente spelling in principe een demokratische spelling. Misschien is het geen slecht idee om bij een volgende spellingshervorming van het Nederlands eens te rade te gaan bij het verwante Afrikaans? Misschien een soort opgewaardeerde Afrikaanse spelling waar ook de laatste inkonsekwenties uit zijn gehaald?
Schrijf bijvoorbeeld de lange "ie" voortaan als "ii" naar het voorbeeld van de andere lange klinkers die ook als een dubbele korte klinker worden geschreven (bijvoorbeeld "biir" in plaats van "bier").
Schaf ook de regel van de open syllabus waarbij lange klinkers in een open lettergreep als een korte klinker wordt geschreven af (bijvoorbeeld het logischer "poot/pooten" in plaats van "poot/poten" -> vereenvoudigt meteen de vervoegingen van woorden). Deze laatste regel heeft totaal geen nut en zorgt alleen maar voor verwarring bij mensen met schrijfproblemen en anderstaligen.
Schaf alvast in de geschreven standaard ook de tussenklanken in samengestelde woorden af. Schrijf naar het voorbeeld van het Engels en het Duits gewoon de enkelvouden van de samenstellende delen aan elkaar (bijvoorbeeld "pancake" en "Pfannkuch" -> wordt in het Nederafrikaanse geschreven standaard dan "pankoek"). Bij het meervoud van het samengestelde woord schrijft men dan net als in het Engels en het Duits alleen het laatste deel in het meervoud (bijvoorbeeld "pancakes" en "Pfannkuchen" -> wordt in het Nederafrikaanse geschreven standaard dan "pankoeken"). Wie in de gesproken versie voor het gemak wil blijven praten over "pannekoeken" of "pannenkoeken" kan dit doen, maar hoeft niet. Men beschouwt dit dan maar een als couleur locale van een plaatselijke gesproken variant. Dit is veel gemakkelijker dan ingewikkelde spellingsregels terzake handhaven.
Ook zachtere klanken gebruiken in de gesproken standaardversie kan een stap vooruit zijn voor de sprekers van streektalen die zachtere klanken gebruiken (bijvoorbeeld "doof/dooFen" in plaats van "doof/doVen" -> ook alweer konsekwenter in de vervoeging).
De geschreven vorm mag zelfs wat meer regelmaat en logika bevatten dan de gesproken versies. Bijvoorbeeld door -naar het voorbeeld van het Engels- onze getallen op een wiskundig meer logische manier te vormen. Op het Engels na is dit in Germaanse talen (ook het Nederlands en Duits) voor anderstaligen iets dat erg moeilijk te leren is (geef toe: voor 156 is "eenhonderd vijftig zes" wiskundig logischer dan "honderd zesenvijftig").
Dan heb je een gemeenschappelijke én konsekwente spelling die je zowel voor het Nederlands als voor het Afrikaans kan gebruiken. Laat dan Surinamers en Antillianen ook een woordje meepraten, en dan heb je een nieuwe Nederafrikaanse standaardtaal met een groter bereik in de wereld dan het Nederlands en Afrikaans nu hebben. Misschien wordt het dan zelfs een gemeenschappelijke komputertaal? Dit zou de overlevingskans van beide talen vergroten. Nederlands en Afrikaans kunnen dan streektalen worden.
Jan van den Berghe schreef:
Citaat:
|
Anderstaligen die onze taal leren? Moeten die oordelen over de normering van een standaardtaal? Kom, kom, dat is nu eenmaal niet ernstig. De normering vertrekt altijd van de beschrijving van uit huis gebruikers van die standaardtaal. Stel nu dat er ooit een gestandardiseerde vorm van het West-Vlaams zou komen, kan dan de taal van een niet-moedertaalspreker (een Limburger die West-Vlaams leert bijvoorbeeld) als beschrijvend vertrekpunt worden genomen voor de standardisering. Neen, natuurlijk niet. Ook bij de beschrijving en daaruit vloeiende normering van het AN geldt dezelfde regel.
|
Uiteraard moet het eerste en laatste woord komen van degenen die deze taal dagelijks als moeder- of standaardtaal gebruiken. Maar eens advies vragen aan anderstaligen kan geen kwaad omdat die vaak inkonsekwenties opmerken die de gebruikers zelf niet zien. De beste leraars van een taal zijn niet de zogezegde "native speakers" maar anderstaligen die de taal in kwestie op latere leeftijd hebben moeten leren. Precies omdat ze ondervonden hebben wat de moeilijkheden bij anderstaligen zijn om die taal aan te leren. Ik kan die lektuur van die Engelsman over het Nederlands alleen maar warm aanbevelen.
http://www.cwi.nl/~steven/spelling.html