Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door zorroaster
Toch bekijk je het niet in een relatief kader: We spreken hier over de periode van 700 tot 1500, een periode waarin nergens in Europa verschillende godsdiensten naast elkaar leefden zoals in Spanje en de Ottomaanse gebieden.
|
U blijft volharden in de boosheid.
In Al-Aldaloes of het Ottomaanse Rijk "leefden de godsdiensten" niet "naast elkaar".
Er was een strikte rangorde die voor de dhimmi's zware verplichtingen inhielden. Christendom en jodendom werden slechts geduld omdat zij, naar het woord van Mohammed, volkeren van het boek waren. Voor de aanhangers van andere godsdiensten gold dat niet en die werden te vuur en te zwaard vernietigd (zo de omstandigheden het toelieten).
Uiteindelijk is het dhimmi-statuut een zachte vorm van dwang tot bekering. Immers, als dhimmi heeft men geen rechtstatuut en kan men zich nauwelijks verdedigen tegen onrecht dat u door een moslim wordt aangedaan. Dit verklaart ook waarom de een zo bloeiende christelijke gebieden in Egypte, in Noord-Afrika (Tunesië, Algerije en delen van Marokko = eens een bloeiende Latijnse christenheid waar een man als Augustinus uit voortsproot), in delen van de Balkan verdwenen en de inwoners tot de islam overgingen.