25 - Kant en het "Ding an sich"
Dat doet me denken aan Kant, die meent dat wij het "Ding an sich" niet kunnen kennen, dus wat het ding eigenlijk of in wezen is, los van onze subjectieve waarneming dus.
Maar het "Ding an sich" is het ding dat wij zelf denken, het is een gedachte.
Het is de gedachte dat het "ding" ook los van onze waarneming bestaat.
Zoals wij ook een tijd kunnen denken die al bestond voordat wij bestonden, dus los van ons, als een objectieve waarheid.
Zo kunnen wij ook de dingen en het heelal buiten ons denken, los van onze waarneming, dat het heelal ook bestaat als wij er niet zouden zijn.
Dat is nu juist de objectiviteit van het denken.
Wel is het zo dat dat objectieve denken zich steeds verder zal ontwikkelen, dus ook het zogenaamde "Ding an sich" (dus als vorm en bestaande uit materie en energie en onderhevig aan zwaartekracht en verder bestaande uit atomen, die uit ruimteschepen bestaan, enzovoort), maar in principe is het bewustzijn van het "Ding an sich" met deze gedachte zelf al gegeven.
Dus Kant meent de ontkennen wat hij eigenlijk meteen erkent, zonder het zelf te beseffen.
|