Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee
Precies.
Naastenliefde zoals jij dat definieert is een pure vorm van ego-denken. Eerst oompje en oompjes kinderen.
Fijn.
|
Erg duidelijk wordt dit niet als je het woord naastenliefde vertaalt met met ego-denken. Liefde is een bepaalde emotie. Het is geen denken* en je maakte hierboven zelf ook terecht het onderscheid. Ik heb slechts zwak aangegeven wat ik niet versta onder 'naasten' en niet wat ik versta onder naastenliefde.
Je noemt 'mijn opvatting over naastenliefde' ego-denken (In gewoon Nederlands: egoisme veronderstel ik) en meent dat dit zich ook kan slaan op liefde binnen een groep
verwanten. En dat vind jij moreel verwerpelijk.
Het is verwarrend om te redeneren met een vreemde en vage term als ego-denken, maar nog lastiger wordt het als je daarmee zowel het subjectieve denken van een individu bedoelt (o.a. als zelfzucht) en tevens het min of meer objectieve en gelijke denken binnen een groep. In een groep kan het patriottisme betekenen en dan is het in zekere zin toch onzelfzuchtig? Mijn visie hierop heb ik hierboven al weergegeven: Naastenliefde is een gevolg van de fysieke en ethologische evolutie van de mens en culturele (psychologische) druk.
Klopt dat? Zo ja, hoe kan dat dan moreel verwerpelijk zijn?
*) Een uitzondering is het Griekse woord agape; het betekent liefde gebaseerd op beginselen. De Grieken gebruikten zes woorden voor zes vormen van liefde. Naastenliefde in Mat. 19 en 22 is agapesis. Jezus gebruikte dit woord voor liefde tot God en de buurman. Een hele eer voor de buurman.