[Tashunka]

Oorspronkelijk geplaatst door Wiley E Coyote

Vooreerst was het koning Tarquinius, en niet Tarquilius.

Wat de aard van de Romeinse Republiek betreft heb je het echter verkeerd. De Romeinse Republiek was immers zeker geen democratie, maar was een oligarchie waar het stemrecht en het feit of je senator kon worden enkel werd bepaald door afstamming en inkomen. De grootste hoop van de bevolking – de zogenaamde capite censi – waren te arm om stemrecht te hebben en hadden enkel het Romeins burgerrecht. Aangezien oorspronkelijk de Romeinse soldaten (tot de nederlagen tegen de Cimbren en Teutonen (eind 2de eeuw V Chr.) die begoede klassen te veel hadden gedecimeerd) hun eigen uitrusting diende te bekostigen, konden ze zelfs niet eens dienst nemen in het Romeinse leger. Het is pas onder Marius dat het leger werd opgesteld voor de minder begoeden. 90% van de Romeinse burgers had dus zelfs geen stemrecht, laat staan dat ze een politiek ambt konden bekleden.

Enkel miljonairs uit oude families hadden genoeg inkomen en werden door de censoren toegelaten tot de senaat (met nu en dan een “homo novo” die de rangen kon vervoegen). Enkel miljonairs hadden het nodige geld om de kiescampagnes te financieren om de cursus honorum (quaestor, aediles, praetor, consul, censor) te beklimmen. En die campagnes waren zo kostelijk dat men steevast nadien zijn fortuin trachtte te recupereren door de provincie waar ze na hun ambtstermijn als praetor of consul als gouverneur (propraetor of proconsul) naar toe werden gestuurd uit te melken.

Ook de tien volkstribunen, die oorspronkelijk de bedoeling hadden om het plebs te beschermen tegen de patriciërs, monden uiteindelijk uit als een verlengde van het oligarchische systeem. In de praktijk was die bescherming enkel voor de begoede plebejers. Tegen de 3de eeuw v Chr. was de maatschappelijke tegentelling er trouwens niet langer een van patriciërs tegen plebejers, maar van optimates (“conservatieven”) tegen populares (“progressieven”), en kon je onder de aanhangers van beide partijen zowel plebejers als patriciërs terugvinden. Zo waren de patriciërs Cinna en Caesar populares en de patriciër Sulla een optimaat, terwijl bij de plebejers bijv. Marius en de Gracchi bij de populares waren, maar Brutus, Cassius, Cato allemaal optimaten waren. En beide kampen zorgden er steeds voor om minstens één �* twee volkstribunen in hun zak te hebben zodat de tegenpartij steeds kon worden klemgezet.

Eindelijk, eindelijk, iemand die zijn geschiedenis kent!!!