Ik zal niet ingaan op de provocatie van rosy, dat nationalisme stompzinnig zou zijn omdat we die discussie al gehad hebben.
Nationalisme kan progressief zijn (India en Ghandi) en zeer lovenswaardig, maar het kan ook verwerpelijk en bekrompen zijn.
Een veralgemende uitspraak over nationalisme doet onrecht aan de complexiteit van het fenomeen...
Ik bekijk elke nationalistische beweging dus afzonderlijk en vel dan één specifiek oordeel over dat specifieke nationalisme.
Met betrekking tot Vlaanderen, moet ik zeggen dat ik het Vlaamsnationalisme niet onderschrijf, omdat ik niet vind dat Vlaanderen "verdrukt" wordt. Dat nationalisme is nu anno 2003 sinds de staatshervormingen van de jaren '90, verwezenlijkt. Mensen die nationalistische argumenten uiten, om Vlaanderen helemaal onafhankelijk te maken, hebben het aan het verkeerde eind.
Dat is niet progressief meer, enkel flamingantisme kan nog progressief zijn.
Daarom een herhaling van mijn eerdere stellingname:
Ik ben eigenlijk een witte raaf, zowel binnen de progressieve beweging als binnen de Vlaamse beweging. Ik ben namelijk een overtuigde radicale linkse flamingant en daar zijn verschillende redenen voor.
Vooreerst bestaat er al van onder wereldoorlog I een link tussen flamingantisme en communisme (de eerste communistische groepering was een verzameling flaminganten in Antwerpen). Bovendien is de culturele strijd van vlaanderen een sociale strijd geweest (nu is ze dat niet rechtstreeks meer). Dit is wat Louis-Paul Boon (de auteur van o.a. het werk waarop de film Daens is gebaseerd)over Jef Van Extergem verkondigde anno 1945:
"Het mag niet zijn dat Jef Van Extergem alleen als communist gekend is en dat daarmede de groote Vlaamsche figuur, die hij is, uit het oog verloren wordt. Wij moeten in hem zien den idealist, den weerstander, die in zijn laatste vaarwel zegde: "Het is een heerlijk gevoel te sterven voor een ideaal". Wij moeten in hem zien den man, die de Vlaamsche beweging op een breeder peil heeft willen uitwerken, die haar op een sociale basis bracht en tot de Vlaamsche volksmassa trachtte uit te breiden."
Van extergem was van mening dat men in Vlaanderen kon spreken van een duidelijk klasseverschil tussen de bourgeois en het proletariaat namelijk de taal!
De eenvoudige arbeider sprak Vlaams en hij die hem uitbuitte Frans. Bovendien trachtten de francophonen via hun taalpolitiek de laagste sociale klasse alle rechten en alle mondigheid te ontzeggen door te stellen dat alleen hij die Frans sprak toegang had tot bepaalde instanties. Anderzijds heeft ze de nederlandse taal en kultuur willen laten verdwijnen voor de franse..
Dit uiteraard niet om de "Vlamingen te pesten" maar gewoon omdat het in hun ogen eenvoudiger was om één taal te hebben in één land...
Dit neemt niet weg dat die politiek desalniettemin misdadig was..
Hobsbawm heeft in zijn werk over nations and nationalities geschreven dat de franstaligen geen haat koesterden tegen het nederlands...
Dat is juist, ze hadden er "enkel" minachting voor...en hebben dus een beleid gevoerd dat er duidelijk op gericht was om van het nederlands in vlaanderen een folkloristisch fenomeen te maken...
Het resultaat is echter hetzelfde...uit die minachting kwam een anti-Vlaams beleid voort van anti-vlaamse politici die van Belgiê een anti-vlaamse staat maakten...
De Belgische staat ondernam echter ook initiatieven om de nederlandstalige literatuur te bevorderen...(de oprichting van de maatschappij ter bevordering van de Nederduytsche taal en letterkunde in 1836 met de steun van de regering de Theux)
Tegen het nederlands als cultuurtaal werd niets ondernomen en in die zin was de Belgische staat niet anti-Vlaams, anderzijds heeft zij ontegensprekelijk het Frans tot ENIGE OFFICIELE TAAL in België verheven...Belgie was ééntalig!!! Men kon geen ambt bekleden als ambtenaar indien men het Frans niet meester was...dit hield de sociale uitsluiting in van miljoenen mensen...
Hoe kan men werk vinden indien de taal die men spreekt niet gerespecteerd wordt?
Wanneer konden Nederlandstaligen in hun taal hoger onderwijs genieten en zo hun kansen op werk verhogen????
Dan hebben we het nog niet over de onderindustrialisering van Vlaanderen?
Van de uitbuiting van ongeschoolde Vlamingen in Waalse fabrieken? (Uiteraard was Wallonië dat veel zwaarder geindustrialiseerd was sociaal gezien ook een enorme puinhoop! Toch waren de vlamingen er slechter aan toe, aangezien ze door de onderindustrialisering van Vlaanderen en de achteruitgang van de landbouweconomie goedkope arbeidsoverschotten waren die konden worden geexporteerd).
Boven de taalgrens was er dus nog een extra handicap en dat was de ééntaligheid van België. Maar voor het overige hadden ze het allemaal zeer slecht. Toch spreekt men door de lage graad van geletterdheid en de hoge sterftecijfers van "arm Vlaanderen" rond 1850. Dus strikt genomen hadden de Vlamingen het NOG slechter. Ik vind dit echter een stompzinnige rekenkunde van het lijden. Daarom waag ik mij verder niet aan uitspraken in die zin).
Uiteraard was Vlaanderen een sociaal kerkhof. Met name door de geproletariseerde massa die systematisch uitgebuit werd door de Waalse Groot-industrie...
Hoe kan men zijn welvaart opbouwen als men constant wordt tegengewerkt????
Denk maar aan Sidmar in de jaren '60!!!! Maar ja, geen welvaart zonder investeringen!
Zowel materiêle als intellectuele!!
De belgische staat heeft dus op alle vlakken gefaald!
De schandelijke sociale wantoestanden gingen hand in hand met de intellectuele proletarisering...
Betreffende de verfransing: de taalgrens was een sociale grens! De rijke francophone bourgeoisie heeft door haar taalpolitiek van de Vlaamse arbeiders goedkope arbeidsoverschotten gemaakt die men kon exporteren...
En wie had zitting in een parlement dat werd vastgelegd bij cijnskiesrecht?! Mensen die zelf industriëlen waren of er alleszins door gesteund werden. Hoe kwam men aan zo'n hoge post? Via sociale promotie. En hoe kon men sociale promotie maken? Door zich op zijn minst te conformeren naar de heersende soc-ec verhoudingen. Wat was de taal van de machtigen (de kapitalisten) in die tijd? Het Frans...
Luc Boeva heeft in zijn studie "hoe de taalgrens ook een sociale grens was" bewezen dat de taalpolitiek niet los gezien kan worden van deze soc-ec moord...
De bestaande, gevestigde orde in dit land was Franstalig, de ongeletterde massa in het ondergeindustrialiseerde Vlaanderen sprak Nederlands. Wat was de enige manier om aan sociale promotie te doen? Kennis van de Franse taal! Aangezien onderwijs een voorrecht was voor de gevestigde sociale klassen, kon men via de eis van de ééntaligheid van Belgiê, de meerderheid van de bevolking elke kans tot sociale promotie ontnemen. Het resultaat was dat 1000den Vlaamse landbouwers (dus ongeschoolde arbeiders) aan hongerlonen konden worden tewerkgesteld in de Waalse industrie. Aan hun uitzichtloze positie konden ze ontkomen indien ze bijvoorbeeld konden opklimmen tot bedienden (de administratie) maar welke eis bestond er? Inderdaad kennis van het Frans...
De taalgrens was dus een sociale grens en de eis voor de tweetaligheid van België dus een sociale eis! Het dualisme tussen "Franstalig-Nederlandstalig" mogen we niet zien als lopende tussen "Walen-Vlamingen! Maar tussen gevestigde orde en sociaal zwakkeren! Daar liep die breuklijn! Zij die sociaal vermoord werden, en leefden in een uitzichtloze positie, waren in Vlaanderen ééntalig Nederlands.
De gevestigde orde gebruikte haar taalpolitiek dus ook ter afscherming van haar eigen sociale privileges. Mensen die dus slaagden in een bepaalde vorm van sociale promotie (door kennis van de Franse taal) werden op die manier overgeheveld van het ene sociale niveau naar het andere en namen de gebruiken en houdingen van die nieuwe sociale groep over en stelden dus eveneens hun pas verworven sociale verwezenlijkingen veilig.
De taalstrijd wordt op die manier voorgesteld als een strijd tussen "Vlamingen" en "Walen", mensen zijn eerst en vooral echter soc-ec gezien een individu, en dan pas cultureel. Het bewijs daarvan is het feit dat vele Vlamingen er geen graten in zagen om Frans te leren en hun eigen taal en cultuur te laten vallen, en dit in ruil voor sociale status. Het gevolg hiervan is dat ze dan ook de attitude van de gevestigde orde overnemen en neerkijken op de eenvoudige massa en hen die kans op sociale opgang wil ontnemen.
Dat is echter het verleden, deze retoriek is vandaag niet meer toepasbaar.
Misschien moet ik daarom nog eens herhalen waarom ik de Belgische staat wil zien verdwijnen?
Niet omwille van de "transfers" want die kunnen mij geen zak schelen. Over de fameuze "transfers" wil ik het bij deze dus niet hebben, ik vind dat namelijk volstrekt naast de kwestie. Solidair wil ik zijn met ALLE zwakkeren in deze door het kapitalisme verziekte samenleving.
Toch zie ik niet in waarom ik ENKEL solidair zou moeten zijn met Walen...
Ik vind dat de Belgische staat niet institutioneel moet bepalen waar de Vlamingen hun solidariteit aan moeten betuigen en waaraan niet!
Waarom mag mijn belastingsgeld niet gaan naar projecten in het achtergestelde Oost-Europa?
Bovendien erger ik mij aan heel wat belgiscisten die de Belgische staat
afdoen als een solidaire en dus progressieve constructie.
In mijn ogen is de sociale zekerheid slechts een kanalisering van de
klassenstrijd in kapitalistische zin, dat noem ik een progressieve analyse
Ik ben evenmin gekant tegen BelgIê omwille van de vermeende verschillen in "volksaard".
Maar wel omdat mensen in Vlaanderen en Wallonië worden geregeerd door mensen die ze niet eens kunnen verkiezen.
Momenteel zadelen we burgers op met:
1. Een structuur op het niveau van het Vlaamse parlement.
2. Een structuur op het niveau van het federale parlement.
3. Een structuur op het niveau van Europa
In zo'n systeem is de transparantie zoek, mensen weten niet wie op welk niveau voor wat bevoegdheden heeft en vooral wie zich met hun specifieke problemen kan inlaten. Wie is met andere woorden aansprakelijk?
Dit zijn toch fundamentele zaken in een democratie?
Hoe kan een democratie geloofwaardig zijn wanneer mensen ze niet eens begrijpen?!
Veel mensen in Vlaanderen weten zelfs niet dat er een eigen regering IS voor bepaalde bevoegdheden!! Hoe kan onze democratische vertegenwoordiging dan nog geloofwaardig zijn?
Om dit gebrek aan transparantie op te kunnen heffen, lijkt het mij logisch dat we ofwel:
1. België een unitaire staat maken, wat onmogelijk is aangezien we de afgelopen jaren net een omgekeerde ontwikkeling hebben gekend.
2. Het federale niveau afschaffen wat gezien de historische ontwikkelingen na verloop van tijd de logische stap zou zijn.
Bij de opkomst van de "Europese gedachte" begon Belgiê immers langzaam met de afbouw van de unitaire staat, het is dus logisch dat dit proces van afbouw van macht voor de federale overheid en anderzijds de groeiende macht van het overkoepelende Europese niveau gevolgen heeft voor het voortbestaan van Belgiê? Of blijven we hier blind voor?
De staat Belgiê is (terecht!) opgebouwd vanuit de visie dat ze ééntalig moest en zou zijn. Daarom "werkte" die staat ook "degelijk" tot op het ogenblik dat men moest erkennen dat er toch wel nog een andere taal in dit land bestond, namelijk het Nederlands. Vele parlementairen waren overtuigd van het feit dat België niet meer kon bestaan indien men aan haar ééntalig Franse karakter kwam (Jules Destrée). Dat is wat grof gesteld, maar feit is wel dat men in de praktijk, op het terrein heeft gezien dat die tweetaligheid voor een aantal problemen zorgde. Daarom heeft men reeds in de jaren '70 bepaalde zaken vastgelegd die strikt, zuiver cultureel gebonden waren (subsidies en dergelijke, een centrale ambtenaar kon immers inzake beleid niet én van het Nederlandstalige én van het Franstalige toneel en dergelijke op de hoogte zijn en bepalen hoe men het beste de bestaande subsidies kon verdelen). Men moest dus al twee hoge ambtenaren aanstellen enz... Na verloop van tijd gebeurde hetzelfde voor andere bevoegdheden, omdat de werkbaarheid van de instelling wel fundamenteel verbeterde, maar wel ten koste van de transparantie en het democratische gehalte. Na verloop van tijd is dat gebrek aan transparantie funest en kan het leiden tot een afkeer van de politiek en de eigen instellingen.
Het lijkt me dus logisch om niet voor "of/of" te kiezen, maar eerder om voor "en/en" te kiezen.
Het krampachtig vasthouden aan de Belgische instellingen is niet rationeel maar emotioneel onderbouwd, mensen willen niet af van de symbolen enz...