Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door solidarnosc
Voortbestaan van België in een confederale context is een contradictie in terminis. Het is even hypocriet en betekenisloos als Nederlanders die zingen dat ze de Koning van Hispanjen altijd hebben geëerd nadat ze hem net buiten hebben geschot en zich van Spanje hebben "geïndependeerd". Het dient alleen om de schijn op te houden om op een sluikse manier een seperatistsiche agenda door te voeren omdat men weet dat er geen Vlaamse meerderheid is voor het opdoeken van België en men ook weet dat dit meteen de laatste beslissing is die de Vlamingen zouden nemen in Brussel. Dat laatste zou meteen betekenen dat Anciaux (of een andere Vlaming) nooit meer schepen zal worden in Brussel....
|
Maar je weet nu toch ook wel dat het in de eerste plaats de Franstaligen zijn die een gelijkheidsteken plaatsen tussen confederalisme en het opdoeken van la Belgique. Voor hen is zowel confederalisme als onafhankelijkheid "du séparatisme". Zij willen doodgewoon dat er aan la Belgique zo weinig mogelijk verandert. Ze voelen evenwel dat de druk in Vlaanderen steeds maar verder toeneemt. Vóór de verkiezingen van 10 juni
2007 zongen ze allemaal in koor: "nous ne sommes demandeurs de rien". Ná die verkiezingen hielden ze het nog een tijdje vol. Maar de verkiezingen van 7 juni
2009 hebben hen doen inzien dat er wel iets zal moeten gebeuren. Nu dringen ze aan (én verkrijgen ze nog ook) dat er "onderhandelingen" worden gestart en verklaren ze als onschuldige communikantjes: "Il faut une réforme de l'état". Het is natuurlijk zo doorzichtig als wat. Die onderhandelingen zullen ze pogen te rekken ad vitam aeternam om de spoeling van de staatshervorming zo dun mogelijk te houden.