[Johan Daelemans]

Maandag 11 maart 2024 – pleitdatum - eis tot vergoeding aangerichte schade.

12u30 de bel gaat. Eric Raeven, de schrijver van het boek staat aan de voordeur. Hij wil er gewoon bij zijn.
We moeten pas in het gerechtsgebouw zijn om 15u30 we hebben dus tijd.

Eerst met de Renault 5 naar Bilzen, brasserie Chopin serveert lekkere en ook kleine maaltijden – perfect om wat bij te
praten over de zaak, het boek en het scenario waar ook de laatste wapenfeiten als inspiratiebron dienen om
er wat 'moois' van te maken.

Ons vorige bezoek aan de rechtbank leert ons dat we best een uurtje op voorhand de zaal betreden.
Laatste keer was onze 'tegenstander' bij binnenkomst en flink voor het afgesproken uur al aan het overleggen
met de rechter. Om dat te vermijden toch maar een uurtje te vroeg de trappen op naar de zaal waar het straks
te gebeuren staat.

Meester Maus was ook al aanwezig. Het is nooit een luxe om van Brugge naar Luik te rijden en om zeker niet te laat te komen
is het aangewezen om toch extra 2 uren te voorzien bovenop de normale rijtijd.

In de zaal, 3 mensen. De rechter en griffier waren alvast dezelfde, verder nog een onbekende.
Dat de rechter ondertussen niet was vervangen was al een positief gegeven.
Hij heeft de zaak al meer dan 10 jaar gevolgd en na elke slechte beurt van de administratie is ook een flink deel van hun
geloofwaardigheid verdwenen.

Vrouwlief had opgemerkt dat het bovenste blad op de stapel papier van de onbekende immo contracten waren van FIX.
Wij hebben in 2009, voor de verkoop van onze vierkantshoeve met FIX gewerkt … zou het kunnen...
neen, dat kan toch niet waar zijn ... of toch ... ??

Wie niks vraagt weet niks.
Ik :“ Is het mijnheer hier die de administratie vertegenwoordigd?”
Positief antwoord.

Ik: “ Hu?! … Waar is madame Foguenne naartoe? “

Rechter : “ Die is 'ziek', mijnheer hier vervangt haar. “

Ik: “ dat is dus ambtenaar nr 7 die hier de revue passeert”

Rechter:“ de zaak is ook al 14 jaar aan de gang, zo'n verloop zijn we hier gewoon”

Het eerste kwartier werd opgeofferd aan het terugvinden van de binnen gestuurde stukken.
De administratie had alles wat door elkaar gerammeld maar de rechter wou het allemaal netjes overzichtelijk.

Wij waren al blij dat het zoveelste excuus van de administratie om de zaak uit te stellen weg bleef.

Beide partijen pleiten en in de gesprekken die hierop volgen wordt de ambtenaar stiller en onduidelijker en
wordt zelfs moeilijk te verstaan. Ik vermoed dat hij op dat moment hetzelfde besefte dan zijn voorgangster M. Foguenne
en haar voorganger Vladimir Zuchelli. Welk strontdossier hebben de nu gepensioneerde 'fiscaal experten' in elkaar
geflanst en moet ik hier komen verdedigen? ..

Soit, met welke indruk zijn we huiswaarts gereden?

Wel, ook ik heb van de rechter eens klaar en duidelijk mijn gedacht mogen zeggen.
Mals kan je mijn uithalen zeker niet noemen – en de rechter stoorde er zich niet aan.
Hij heeft ons verzekerd dat hij onze argumenten goed gaat bestuderen – streefdatum vonnis 15 april.

Vrouwlief merkte op …. dat is één dag voor de verjaardag van mijn man.
De rechter lacht geamuseerd. “ Echt? Ik verjaar ook op 16 april. “
Ik: “ Ik wordt 63”
Rechter: “Ik wordt 64. Heb je ondertussen sinds de teruggave van jullie centen al opnieuw een huis gekocht in Frankrijk?”
Ik: “ ja hoor, zo'n 500 km van hier.”
Rechter: “ In Frankrijk is het leven anders hé.”
Ik: “ Ja, dat weten wij ook.”

Met een goed gevoel naar huis.