Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door De schoofzak
Volgens mij is de essentie van religie dat je gelooft dat er een superinstantie is die zich met jou bemoeit, en daar consequenties aan verbindt, in de vorm van straf of beloning.
Bemoeien in de zin van 'graag hebben dat je iets doet dat dat wezen graag heeft, zoals vb. bidden', en 'niet graag hebben dat je iets doet dat dat wezen niet graag heeft, zoals vb. 's zondags werken'.
Ziet iemand dat anders ?
.
|
Ah, en de eerste religieuze personen geloofden dat zomaar of vonden dat plezant?Het gaat er hier weer intelligent aan toe op forum.newatheism.be.
Als de nieuw-atheïsten eens een minuut hun kniereflex kunnen trachten te controleren, is het niet moeilijk tot de volgende conclusie te komen.
De essentie van religie is
1)
een persoonlijke relatie met het godswezen, het begin, je voorouders, je zijn, alles dat voor je kwam
2)
ten dienste daarvan een cultus met praktijken en wetten die dat dienen
de gemeenschap te sterken en de overlev(er)ing te verzekeren.
Daarom dat secularisme en atheïsme, al haten ze nog zo sterk, zonder veel moeite overal het onderspit delven voor iets als de Islam. Een soort van "if you stand for nothing, you'll fall for anything". Maar ja, dat is echte hedendaagse mentaliteit he. Je hele lijn voorouders heeft er alles aan gedaan om jou hier te krijgen. Dat vraagt opoffering en meer dan hedonisme. Maar jij hebt zoiets van "fuck it, ik ga het er eens goed van nemen". Walgelijke mentaliteit. Dat projecteer je dan op religie, want net zoals alle oppervlakkige pleziertjes die mensen als jij najagen om de leegte van een godsvruchtig betekenisvol leven op te vullen, is ook je begrip van religie oppervlakkig. Je kan niet verder kijken dan je neus lang. Esoteriek en betekenis gaan volledig verloren, en dan lijkt religie inderdaad gewoon een hoop regels die trachten te voorkomen dat jij je als middelpunt van de wereld kan gedragen en kan doen en laten waar je zin in hebt op straffe van een minder ideaal hiernamaals.