Tegenstanders van legalisering of gedogen van cannabis vonden het een schitterend idee. Drugs hard aanpakken. Zo hard zelfs dat men het een 'war on drugs' ging noemen. Het ging het drugs'probleem' wel effe oplossen. Want de Grote Leider had het gezegd.
En hoewel deze aanpak nergens ter wereld ooit resultaat heeft opgeleverd geloofde men in Antwerpen en ruime omgeving heilig in deze aanpak.
Ondertussen zit men in Antwerpen met een echte 'war'. Zoals verwacht stijgt het geweld tussen drugsbendes exponentieel mee met de hardheid van de repressie. Gelukkig voorlopig zonder (onschuldige) slachtoffers maar hoe lang gaat dat nog duren? Vijf schietpartijen in de laatste drie maanden.
Of dat enkel 'collateral damage' en kan BDW best leven met deze evolutie?
"Moeten we de drugsbendes dan vrij spel geven?" hoor je een halfzatte idioot dan wel eens roepen?
"Nee, tuurlijk niet. Je moet ze het niet moeilijker maken hun markt te onderhouden, je moet hun markt gewoon afnemen door cannabis te legaliseren en de staat de markt laten regelen. Met gereguleerde kwekerijen en particulieren die hun eigen plantje kweken." is mijn antwoord dan meestal.
Gek genoeg krijgt mijn antwoord over het algemeen bijval van mensen die weten waar ze over praten. Criminologen bv.
Hoe komt het of wat zijn de achterliggende redenen dat de beleidsmakers in de metropool aan de Schelde blind blijven geloven in hun aanpak?
En hoe lang gaan ze nog volhouden dat hun aanpak uiteindelijk gaat slagen?