Wegens andere katten te geselen kan ik de politieke gebeurtenissen in en omtrent Catalonië slechts van op een afstand volgen, maar laten we meteen duidelijk zijn : mocht ik inspraak hebben, dan zou ik een voorstandster zijn van de eenheid van Spanje. Louter op gevoel, weliswaar.
Evenwel, ik heb uiteraard geen inspraak in dat verband : de eventuele onafhankelijkheid van Catalonië is iets waar de Catalanen en per uitbreiding de Spanjaarden moeten over beslissen.
Ik wist en weet dat de regeringen van de EU-lidstaten – waaronder deze van mijn land - zich ter zake niet geheel onlogisch grotendeels afzijdig (zouden) houden, maar heel eerlijk gezegd begin ik als democrate zo stilaan een erg ongemakkelijk gevoel te hebben bij de geveinsde «niets-aan-de-hand» houding van de EU.
Ik lees bijvoorbeeld in de pers dat mijnheer Juncker onder andere «
niet ziet hoe de Spaanse autoriteiten de rechtsstaat schenden». Daaromtrent is ook iets in uw media te lezen :
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2017/11...n-de-rechtsst/
Nou, ik zie dat wel.
En ik zie evenzeer dat «
de Spaanse autoriteiten» de basisprincipes der democratie aan hun laars lappen, en repressie verkiezen boven vreedzaam politiek overleg. Zo heb ik dingen gezien waar mijnheer Juncker kennelijk blind wil voor blijven, zoals bijvoorbeeld het totaal onnodig en fel overdreven geweld dat werd gebruikt bij het onderdrukken van de pogingen tot referendum in Catalonië, en het gevangen zetten van ministers die in wezen niets méér hebben gedaan dan het trachten uitvoeren van een politieke beslissing van het Catalaans parlement.
Daarom zeg ik onomwonden als geschokte democrate omtrent hetgeen momenteel in Spanje aan de hand is en de huichelachtige EU-blindheid desbetreffend: niet in mijn naam !