[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

De mythe van de Zuiderse invloed op de Statenbijbel.

Van der Sijs:

"Van de tweeëntwintig mensen die daadwerkelijk aan de vertaling meegewerkt hebben, waren er slechts vijf in het Zuiden geboren: de vertalers A. Walaeus en W. Baudart en de overzieners S. Damman, F. Gomarus en A. Thysius. Wat in dit verband echter nooit wordt genoemd, is dat een even groot aantal van de medewerkers, namelijk ook vijf, geboren en getogen zijn in Duitsland: A. Aemilius, B. Fullenius, J. Polyander, C. Sibelius en A. Widmar(ius)'. Bovendien hebben vier van de vijf Zuid- Nederlanders 'gedurende langere tijd in het buitenland, vooral Duitsland en in minder mate Engeland gewoond, voordat ze naar de Noordelijke Nederlanden verhuisden. "

Er zal wellicht wel wat invloed zijn geweest maar niet zoveel. Groot-Nederlanders hebben dit allemaal opgeklopt. De historische feiten zeggen ons wat anders. Meer bepaald: van de 20 mensen die aan de Statenbijbel werkten, waren er maar 5 uit het Zuiden. Van die 5 woonden er 4 lange tijd in Engeland en Duitsland. D�*t zij de feiten.

Ja, dat hebben we al gehad. U klampt zich vast aan de thesis van welgeteld één taalkundige Nederlands op zovele honderden.

Wat het laatste betreft: als een Turk in Gent van zijn ouders Turks leert, welke taal heeft hij dan geleerd? Nederlands misschien? Kortom, Vlamingen die toen in Duitsland woonden, zullen hun kinderen wel de eigen taal hebben bijgebracht.