Ik ben met de tijd tot de opvatting / conclusie gekomen dat geloof een machtsdoctrine is: doel is mensen in een soort van gareel te krijgen opdat ze zich niet zouden verzetten tegen zaken die hen benadelen / voor hen negatieve situaties aanvaarden.
De strategie in dit soort machtsdoctrine buit angst voor dood en het onverklaarbare (onverklaarbaar door gebrek aan kennis/inzicht) uit.
Zie bvb de goden gekoppeld aan onweer, zon, enz.
En ik denk ook dat veel actieve / propagerende individuen van die bewegingen er gewoon voor kozen om te ontsnappen aan arbeid / samenlevings-vereisten.
Daarom dat bvb Kerk en Staat vroeger één waren. Gemak hebben door via legale dwang andermans geld te bemachtigen.
En net als Staat, is de bestaansbasis armoede, miserie en conflict. De Islam is net zo, alleen zit die in een meer primaire fase, zijnde dat "aanhangers" / "gelovigen" gemiddeld minder kennis hebben, en meer dingen voor hen onverklaarbaar zijn.
Mythologie en sektes - vaak vergelijkbare bestaansreden / doel / motief.
Er zijn elementen, zoals het creeren van een groepsgevoel, een vereniging, die positief kunnen zijn, die mensen meer / beter kunnen doen samenwerken, maar dat kan net zogoed op indoctrinatie neerkomen, waar bevolkingen/bevolkingsdelen worden opgezet tegen tegenstanders van de machthebbers.
|