@wardje
Citaat:
Citaat:
Jos Verhulst schreef:
je kan bv een onderscheid maken tussen gewone wetgevende BROV's en grondwetgevende BROV's, en bv een hogere handtekeningdrempel eisen voor een grondwetwijzigend BROV dan voor een gewoon wetgevend BROV).
|
welk is de ratio van zulk een hogere handtekeningendrempel - tenminste binnen jouw denkschema?
|
Daar zit bij mijn weten geen scherpe ratio achter. In heel wat Amerikaanse deelstaten zijn de handtekeningdrempels hoger voor een grondwetgevend referendum dan voor een gewoon referendum (ook in Zwitserland heb je dubbel zoveel handtekeningen nodig voor een zuiver BROV als voor een correctief referendum). In Californië heb je bv voor een ‘constitutional amendment’ een aantal handtekeningen nodig, dat 8% bedraagt van het aantal uitgebrachte stemmen bij de laatste goeverneursverkiezing, terwijl je slechts 5% nodig hebt voor een ‘statute’; in Arizona zijn de percentages resp. 10% en 8%, in Nevada 10% en 7% enz. Maar in Colorado is er dan weer een identieke handtekeningdrempel voor beide soorten referenda. Het idee schijnt te zijn, dat een grondwetsherziening een meer fundamentele en ingrijpende zaak is dan een gewone wetswijziging, en dat je - om daartoe een opening te creëren - dus een wat bredere maatschappelijke steun moet kunnen verwerven. Dat lijkt mij een redelijke, maar geen principiële overweging te zijn; het zijn de burgers zelf die BROVsgewijs moeten beslissen of ze zo’n regeling wenselijk achten of niet (de Zwitsers hebben reeds meerdere keren het voor een referendum vereiste aantal handtekeningen gewijzigd per BROV).
Citaat:
Citaat:
|
In tegenstelling tot wat particraten en voorstanders van dictatoriale systemen schijnen te denken, zijn er geen elites die op bovenzinnelijke of paranormale wijze toegang hebben tot absolute & onveranderlijke morele of politieke openbaringen, die ze dan gerechtigd zijn aan de meerderheid van het moment door de strot te rammen. Voorstanders van de particratie schijnen stiekem te denken dat zo'n elite eigenlijk wel bestaat, en dat zijzelf tot die elite behoren, maar de meeste van hun medeburgers niet. Anders is hun weerzin tegen de democratie niet uit te leggen.
|
ik heb je de vraag al elders gesteld maar nooit antwoord gekregen. dus herhaal ik ze hier:
als het BROV grondwetgevende macht heeft, dan kan het ook het BROV afschaffen? hoe rijm je dat? vind je dat dat mogelijk moet zijn? (en kom nu niet vertellen dat dat nooit zal gebeuren, je zult die kwestie hoedanook moeten oplossen in het wetboek).
ik wil maar zeggen: jij hanteert waarschijnlijk ook een principe dat boven de (tijdelijke) wil van de meerderheid staat, nl. het principe zelf dat de meerderheid beslist.
|
Ik ben op die kwestie wel degelijk reeds ingegaan:
http://forum.politics.be/viewtopic.p...hlight=#156865
Ik verwerp consequent alle ‘bovendemocratische’ principes. Iedere invoering van zo’n bovendemocratisch principe vernietigt de democratie. En ja, democratie kan zichzelf inderdaad afschaffen; dat is eigen aan de democratie. Democratie kan enkel blijven functioneren indien ze door een meerderheid van de mensen wordt gewild. Dat is ook de reden waarom ik een tegenstander ben van het nep-concept ‘multiculturele samenleving’. De meeste culturen zijn inderdaad helemaal niet compatibel met democratie. Indien de meerderheid van een bevolking baadt in bv een islamitische cultuur, dan zal je nooit democratie kunnen invoeren of instandhouden: bij de eerste verkiezingen wordt dan de democratie afgeschaft, en het islamitische totalitarisme ingevoerd (zie bv Algerië, Iran...). Enkel in de mate dat de waarden van de Verlichting door de cultuur worden gedragen, kan democratie ontstaan en zich ontwikkelen.
De cultuur van de Verlichting is de enige cultuur die echt past bij deze tijd; en eigenlijk verkiezen bijna alle mensen, diep in hun hart, om in zo’n cultuur te leven, eens ze de smaak ervan te pakken hebben. Het democratisch streven berust op dit vertrouwen in de democratische ingesteldheid, in het talent voor democratie bij de overgrote meerderheid van de mensen. Het is principieel onmogelijk om democratie te ‘garanderen’, vast te spijkeren of te verankeren; want om dat te doen zou je anti-democratische grenzen moeten stellen aan de democratie, waardoor die democratie geen democratie meer is. Democratie ademt de lucht van de vrijheid (en van het risico) die haar geboden wordt door de cultuur van de Verlichting, en ze stikt indien ze daarvan door ‘garanties’, boven- of superdemocratische grenzen en beperkingen enz wordt afgesneden. Net zoals je een levend en ademend wezen niet in een ‘beschermende’ folie kan inpakken zonder het te doden, kan je democratie niet inpakken in een ‘beschermende’ laag van garanties, zonder haar om zeep te helpen. Het alternatief voor die verstikkende garanties is een houding van
vertrouwen. Democratisch leven is leven in het vertrouwen dat je medemens gemiddeld niet slechter is dan jijzelf.