[cato]

Oorspronkelijk geplaatst door Voltian

Ik ben akkoord. De Europese samenwerking is een groot succes. Integratie, interne vrijhandel waardoor we onderling afhankelijk worden als middel om conflicten te vermijden en welvaart te verhogen.

Het probleem is natuurlijk dat het onmogelijk te bewijzen valt of dit ook zou gebeurd zijn zónder de EU. Er is maar één realiteit. Elk empirisch bewijs (verandering werkloosheid, reëel inkomen, veiligheid, staatschuld, levensverwachting, armoede, whatever,...) is dus bij voorbaat nutteloos want niet per se toewijsbaar aan het bestaan van de EU.

De achilleshiel is het democratisch deficiet. We moeten daar niet onnozel over doen, dat is er. Als het Europees parlement, rechtstreeks verkozen, het nu écht voor het zeggen had, dan zou het anders zijn. De facto ligt de macht nog altijd bij de Raad. Het democratisch deficiet zit in het feit dat de nationale regeringen onder elkaar en weinig transparant nog altijd het Europees beleid uitstippelen.
In feite nog steeds democratisch, want die regeringen zijn uiteraard democratisch aan de macht gekomen, maar het voegt weer een laag toe tussen burger en vertegenwoordiger, waardoor de afstand groter wordt. Is er onder regeringsleiders iets beslist wat jouw land niet leuk vindt?, Blame Europe. Ja zo kalft het draagvlak natuurlijk af…

Het ironische is dat het democratisch deficiet natuurlijk het gevolg is van de houding van de lidstaten zelf (enfin, de regeringen van de lidstaten), die graag via de Raad het laatste woord hebben. Zo houden regeringen in feite het democratisch deficiet, waar ze over klagen en wat ze inroepen om legitimiteit van de EU in vraag te stellen, in stand...

Ik hoop op échte Europese integratie en dat betekent een parlement dat écht vertegenwoordigt en niet "vergoeilijkt". Een executieve (de Europese Commissie) die aangesteld en gecontroleerd wordt door dat Parlement en lidstaten die zich schikken naar wat de Europese vertegenwoordigers van het volk (i.e. het parlement) beslissen. Niet meer hinken op 2 gedachten.

Ik weet wel dat zo'n samenwerking op dit moment geen draagvlak heeft. De EU is nu eenmaal niet populair omdat het zo'n makkelijke zondebok is geworden, niet in het minst voor nationale regeringen.

Met de UK op weg naar de uitgang, een Trump die impliciet steun via NATO intrekt waardoor Europa op zichzelf is aangewezen, het idee van een "kern-Europa" en een op kop liggende Macron die in Frankrijk als enige open Europa durft te verdedigen en tóch populair is... Mja, er zijn toch lichtpuntjes...

Europa is te verdeeld en veel te laks.
Poetin zal de Zuidgrens van Europa moeten beveiligen.

citaat Trouw:

Het vestigen van stabiliteit en orde op welke manier ook moet voorkomen dat radicalen vrij spel krijgen. Zeker in het geval van Syrië is dat een grote Russische vrees. Duizenden strijders uit de voormalige Sovjet-Unie zijn al afgereisd om met IS en andere radicale bewegingen te vechten.

Poetin moet er niet aan denken dat die strijders gehard met ervaring van het slagveld terugkomen en in de omliggende landen de wapens oppakken of terroristische plannen smeden. Libië ligt wat verder van Rusland, de dreiging van het radicalisme is daarom een minder urgente reden voor Poetin om zich te bemoeien met de strijd, stelt onderzoekser Hanna Notte.

Wat voor Moskou wel prioriteit heeft: Rusland op de kaart zetten als hoofdrolspeler bij crises wereldwijd. Om de problemen in Syrië op te lossen, is Poetin nu onmisbaar. Datzelfde punt naderen de Russen in Libië. "Moskou wil laten zien dat het succesvol problemen in de regio aanpakt", zegt Notte. "Rusland ziet zichzelf weer als een belangrijke speler, het optreden in Libië past in dat patroon."[/citaat]

https://www.trouw.nl/home/wat-wil-ru...bie-~aab0c61e/