http://ovl.indymedia.org/news/2008/11/24541.php
Op dinsdagachtend 11 november werden 10 personen opgepakt in Tarnac en corrèze, in Parijs, in Rouen en in Baccarat. De arrestatie vond plaats nav een politieoperatie die de naam "Taïga" draagt en waar 150 politieagenten aan meededen.
Negen van de arrestaten zijn in hechtenis in de lokalen van de centrale directie binnenlandse onderzoeksdienst (DCRI) (nvdr: plus minus staatsveiligheid) , de tiende, een moeder van een van de aangehoudene, is in hechtenis in Nancy.
Ze worden beschuldigd deel uit te maken van een 'ultra -linkse anarcho-autonome tendensEr wordt hun verweten om tot „de ultra-linkerkant anarcho-autonome tendens” en worden gelinkt aan een reeks van vijf sabotages aan bovenleidingen van de spoorwegen in Oise, Yonne, Seine-et-Marne en de Moselle. Een zesde geval van sabotage dichtbij Narbonne werd vermeld, maar is intussen ingetrokken omdat de manier van saboteren te verschillend is met de eerste 5.
Onder de anti-terrorismewet kunnen deze aanhoudingen, die al voor de derde opeenvolgende dag verlengd werd, nog verlengd worden tot 96 uren! De verdachten zullen vervolgens, ofwel moeten verschijnen voor een anti-terroristische magistraat, ofwel in vrijheid gesteld worden zonder inbeschuldingingstelling .
Volgens de minister van het binnenlandse zakken Michèle Alliot-Marie en de politie, die de gearresteerden sinds maanden spioneerden op een manier die doet denken aan de KGB in de Amerikaanse films, zouden de tien aangeklaagden „vlakbij de plaatsen“ opgemerkt zijn waar de sabotages plaatsvonden, en dit „op uren die kunnen overeenkomen“ met die van de acties. de politieagenten hebben echter geen daden van sabotage kunnen vaststellen en verder niets abnormaal opgemerkt. Bovendien verzekert de minister dat „de huiszoekingen het mogelijk hebben gemaakt om veel zeer interessante documenten“ te bemachten. Hij verwijt de gearresteerden zich te profileren door „het verwerpen van elke democratische politieke uiting en een uiterst gewelddadig discours “.
Deze enkele magere elementen, die eigenlijk zijn om een willekeurige gerechtelijke vervolging te beginnen, voldoen voor het ministerie van binnenlandse zakken om hun droombeelden „van een heftige heropleving van het radicale extremisme“ voor werkelijkheid te nemen en een uitgebreid en spectaculair politieoptreden op gang te brengen met een grote impact in de media.
Terwijl de politieagenten van de binnenlandse inlichtingdienst en van de onderdirecte anti-terrorisme momenteel niet over bewijzen beschikken, wordt het vermoeden van onschuld van de gearresteerden languit en breed platgewalst door de regering, de media maar ook de vakbonden en de LCR(Franse pol partij die zichzelf communistisch noemt nvdr) .
Vanin het begin van deze operatie, heeft president Nicolas Sarkozy zich meteen verheugd over „de snelle en veelbelovende vooruitgang in het onderzoek“ die door de „ bliksemsnelle operatie“ van de politie diensten is verkregen. De media zijn onmiddelijk meegestapt met de fantasmen van het ministerie van 'binnenlandse bemoeizucht' , zonder zelf verder de zaak te onderzoeken of twijfels over de de gegrondheid van de beschuldigingen
Tenslotte hebben ook de vakbonden van het spoorwegbeamte zich publiekelijk en overvloedig verheugd omdat ze, vanwege het feit dat geen enkele van de gearresteerden bij de Franse spoorwegen werkte, snel buiten het vizier waren van de onderzoekers.
De leider van LCR, Olivier Besancenot, haaste zich om daden van sabotage te veroordelen die „nu niet en nooit“ die van LCR zullen zijn.
Voor Sud-Rail, gaat het om terroristische handelingen en de vakbond waarschuwt „degenen die de terrorisme en vakbondsactie willen verwarren“.
Kortom iedereen gaat mee in het verhaal van het ministerie van binnenlandse zaken dat een zondebok zoekt in de uitvinding van „ultra-linkse anarcho-autonome tendens“.
Iedereen behalve de ongeveer 350 inwoners van Tarnac die samenspannen om hun kruideniers (enkele van de gearresteerden hadden een project rond een buurtkruidenier opgezet nvdr) en hun voorzitter van het comité van de feesten te ondersteunen.
Wanneer het terrorisme spook en zijn nasleep zal voorbijgaan en zal blijken wat er echt van het verhaal van aan is, namelijk een media manipulatie, zal het interessant zijn om al dit hypocrieten van de vakbonden die zichzelf radicalen noemen en de partijen die zichzelf revolutionair noemen, te confronteren met hun discours dat soms nog meer beschuldigend is als het discours van de politie. een discours waarbij zij zich rechtstreeks verheugen over de arrestaties van onschuldigen, enkel omdat zij geen lidkaart hebben gekocht van hun sektes. Onschuldigen die worden beschuldigd van sabotages zonder dat er enig element ten laste gevonden is. Onschuldigen die worden beschuldigd van terrorisme voor handelingen die zelfs nog niet werden begaan maar die hadden kunnen plaatsvinden in de geesten van parano¨de mensen zoals de onderzoekers.
de vakbonden en LCR hebben zich allemaal gehaast om de 10 personen te veroordelen, nog vlugger en doeltreffend dan de justitie van Sarkozy die zijn vonnis nog niet heeft uitgesproken. als je Luistert naar deze professionele charlatans van de vakbeweging, zou men moeten geloven dat de sabotage nooit heeft behoord tot hun geschiedenis!
Nochtans had de assistent-secretaris van CGT tussen 1901 en 1908, een zekere Émile Pouget, geen vrees om in plaats van saboteurs van machines te veroordelen, hun daden te eren en om ze aan te raden als werktuig voor de vakbondsstrijd. Toen, op het moment waarop het stakingsrecht door de werkgevers en de regeringen werd omver gelopen, waarop manifestaties van de werknemers zoals in Chicago of Fourmies werden in bloed gesmoord, leek de sabotage een oplossing, het meest efficiënte middel van strijd om tegen onmenselijke arbeidsvoorwaarden te protesteren en de werkdag van acht uur te eisen zonder zich te laten neerknallen. (een heruitgave van de brochure van Pouget kan je downloaden:
http://www.cntaittoulouse.lautre.net...id_article=215)
Vandaag nog, wordt het stakingsrecht van elke kant aangevallen: er is de druk van de staat met de minimum dienstverlening, de druk van de werkgevers met de crisis in de werkgelegenheid en de chantage van het ontslag, Ook nu zijn er werklozen die de mogelijkheid niet hebben om te staken . Men kan niet op de vakbonden rekenen om zich te verdedigen, die zijn te druk bezig hun deel van de taart met de Macht te onderhandelen.
In zulke omstandigheden, zijn een heropleving en een proliferatie van sabotage acties meer dan te verwachten, het is een logische zekerheid en het zijn niet de praatjes van vakbonden die volle naast de kwestie zijn, noch die vanpartijen en andere bedriegers die er wat dan ook aan zullen veranderen. De sabotage blijft een werktuig ter beschikking van de werknemers om hun strijdlustige verbeeldingskracht te uiten in het opeisen van rechtvaardige eisen
De staat en de werkgevers hebben het stakingsrecht mondjesmaat beperkt en de mogelijkheden van de werknemers om dit recht te gebruiken maar dat is geen nieuwe situatie. In het verleden was sabotage een toevlucht voor werknemers en het is niet door ze terroristen te noemen dat men hun missie zal tegenhouden.
Voor de sociale Revolutie,
Naar het Libertaire Communisme!
CNT AIT(Syndicat Interco Paris Nord