Thor
Frigga vreselijk boos
dat haar eigen zoon en minnaar
haar zo in de steek gelaten
zij, rijpe volle vrouw
voor zulk een spichtig mager kind
nota bene zijn eigen dochter
wat een schande was
ook jaloers
op de volle buik van Freya
ze wilde er ook "zo eentje"
en Wodan
best zin in nog een keer
haastte zich haar
te troosten
met vele lieve woordjes
en deed alles nog eens over
met veel geduld en vakmanschap
om haar alleszins
te bevredigen
en de ellende
te doen vergeten
zodat ook de buik
van Frigga begon te groeien
tot hemelse proporties
onder de zegen des Heeren
derwijl Zijn Schaduw
over haar was gekomen
zo sprak Wodan over zichzelve
in de derde persoon
wat diepe indruk
op Frigga maakte
en zij voelde reeds
hoe haar zoon Thor
met zijn hamertje
in haar buik begon te kloppen
om eruit gelaten te mogen worden
en ja: zie
precies op tijd
trad hij op majesteitelijke wijze
naar buiten
onder veel gerommel, gedonder
en bliksem
als een ware Zoon van God
om maar meteen met zijn hamer
de bozen geesten uit de
donkere wolken van Niflheim te slaan
|