Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde
We hebben het nu over de periode 1300-1500 en dat is de tijd van het Middelnederlands. Linguïstisch gezien is Middelnederlands niet meer dan een algemene naam voor een aantal (niet altijd even nauw verwante) talen of dialecten die in de Late middeleeuwen in het huidige Nederlandse taalgebied werden gesproken en geschreven. Er was toen nog geen standaardtaal, maar alle Middelnederlandse dialecten waren vermoedelijk in meer of mindere mate wederzijds verstaanbaar (want minder uit elkaar gegroeid dan de huidige).
|
Ik denk toch dat je het woord "standaardtaal" in de context van deze discussie iets te jacobijns gebruikt. Ja, er bestond natuurlijk geen taal die naar schrift en uitspraak was genormeerd zoals we dat vandaag de dag kennen. Alleen bestond er wel een hang naar een schrifttaal die over de politieke en dialectgrenzen van die tijd in de Nederlanden wel begrijpbaar was voor iedereen.
Zoals ik al eerder heb opgemerkt, vermeldt Van Maerlant dat in al in zijn Spiegel Historiael. Dat was zeker het geval in de literaire werken, waar de schrijvers pogingen ondernamen om zich enerzijds te richten op de dominante taalvorm van het epicentrum van die tijd (Brugge, Antwerpen/Brussel...) en anderzijds ook de moeite namen al te plaatselijke vormen in hun werken te vermijden. M.a.w. ze beseften toen al dat er plaatselijke en algemene taalelementen bestonden.
Als je dan de ambtelijke teksten met elkaar vergelijkt, merk je onmiddellijk het verschil: in die teksten vind je veel meer dialectismen die bijna volledig ontbreken in de literaire werken. Ambtelijke teksten hadden immers vaak een vrij beperkt gebruik: de stad en omgeving.