[reservespeler]

Enkele mooie schrijfsels op de kop kunnen tikken.
Van onder de tekst waarop gereageerd werd.
reacties op de site zetten gaat al een poos niet meer.


We zitten nu eenmaal met een reeks nieuwe redacteurs bij Het Belang van
Limburg, die allemaal stuk voor stuk linkse sympathieën hebben, en weinig
goeds over de huidige regeringen over hun lippen krijgen.
Eric Donckier was de laatste van de journalisten die nog een beetje
objectiviteit aan de dag kon leggen.





Mijnheer Lambrix,

Positief is dat ook u eindelijk begint te zien dat de regering Michel goed
werk levert: jobcreatie, de taxshift, enz... En bovendien dat het huidige
systeem onhoudbaar wordt door de gigantische kosten van de vergrijzing. Dat
het inderdaad onverantwoord zou zijn deze factuur voor ons uit blijven
schuiven.

Het is dan ook meer dan jammer dat u, de media de voorbije decennia weinig
of geen aandacht hebben willen geven aan het aankomende probleem van de
vergrijzing. U kan toch moeilijk beweren dat de voorgaande regeringen niet
wisten dat de vergrijzing, de kosten van de pensioenen, er aan zou komen.
Dat daar gigantisch veel geld voor nodig zou zijn! Men verkoos echter daar
geen werk van te maken, en nu komen spreken over verantwoordelijkheid nemen
is een beetje laat, nietwaar?

Uw epistel in De Kern vandaag is helemaal van de pot gerukt! Wat u er ook
van denkt en erover schrijft: wees er van overtuigd dat zeer veel mensen wel
degelijk zeer tevreden zijn over deze Vlaamse regering, en bovendien zien
dat de minister - president een zeer bekwaam en integer man is die wel
degelijk verbind, vertrouwen uitstraalt, vooruitgang boekt. Het grootste
probleem voor mensen als u is wellicht dat mensen als de minister- president
niet bereid zijn hypocriet te zijn, het establisment naar de mond te praten.
Dat zij de zaken zeggen zoals ze zijn. Ja, daar word je niet populair mee
bij de media, nietwaar? En het ontbreken van visie? U weet maar al te best
wie steeds weer veranderingen tegen werkt, misschien kan u daar eens over
nadenken?

Het is natuurlijk niet verwonderlijk dat u dat niet zal beamen, dat u liever
polariseert, manipuleert, en nog straffer: blijkbaar heimwee heeft naar de
voorbije regeringen met de klassieke partijen aan de macht.



De Vlaamse regering maakt vandaag haar lades leeg. De agenda van de laatste ministerraad voor het zomerreces telt ruim honderd dossiers die op een beslissing wachten. Echte grote kleppers zitten daar niet tussen. En als er al dossiers uitspringen, zoals de hervorming van de lerarenopleiding of het nieuwe huurdecreet, zijn die een bron van verdeeldheid. Veldslagen om woorden en oorlogen om perceptie, de regering-Bourgeois is er niet vies van. Dat was drie jaar geleden bij de start zo. Dat zal op het einde van de legislatuur in mei 2019 niet anders zijn, ondanks een fors pakket nieuwe bevoegdheden en een budget van ruim 40 miljard euro.
De bron van al dat kwaad ligt bij de bizarre regeringsvorming begin juli 2014. Hoewel volstrekt onnodig adopteerden N-VA en CD&V de liberalen. Aan een ouder van drie kinderen moet je niet uitleggen wat er dan gebeurt: twee kinderen trekken vaak samen op, de derde wordt er meestal bijgehaald voor de onaangename klussen. Of denkt u dat het toeval is dat Open Vld het dossier van de miljardenput van de groenestroomcertificaten kreeg toegespeeld, het vergiftigd geschenk dat Annemie Turtelboom de kop kostte.

Ook de twee grotere kinderen blinken allesbehalve uit in goede verstandhouding. Of het over het klimaat gaat, de onderwijshervorming, het loopbaanpact voor leraars, de boskaart, het nieuwe huurdecreet, de energieheffing of de financiering van Oosterweel, elke keer opnieuw lopen de zaken bijzonder moeilijk. Elke keer opnieuw belandt er roet in het eten, al dan niet met een aangebrande schotel als resultaat. In zowat elk relevant dossier gaat er veel energie naar politiek gespin, met de bedoeling de andere zwart te maken. Ja, deze regering pocht graag over belangrijke akkoorden als de kinderbijslag en de modernisering van het secundair onderwijs. Alsof daadkracht een bovennatuurlijk goed is.

Kibbelkabinet, saaie boekhoudersclub, een klas ruziënde kleuters... deze Vlaamse regering heeft al veel bijnamen gekregen. Soms terecht, soms ten onrechte. Over stijl valt te twisten, over inhoud niet. ‘Vertrouwen, verbinden, vooruitgaan’, dat is de titel van het Vlaams regeerakkoord 2014-2019. Maar wat stellen we vast? Het vertrouwen is vaak zoek, de regeringsleider werkt niet echt verbindend, en echte vooruitgang blijft in cruciale dossiers uit. Bovenal ontbreekt het deze Vlaamse regering aan voluntarisme en visie, iets wat de federale regering met bijvoorbeeld de tax shift en pensioenhervorming wel toont (ook al voert ze niet alles uit wat ze heeft aangekondigd). Nochtans is in de dromen en de liefde niets onmogelijk. Dat heeft de Vlaamse regering-Dewael 15 jaar geleden ruimschoots bewezen.