Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten
Correcter zou zijn dat ze een taal spreken die een mengeling is van Germaans en Keltisch. Toen de Franken binnenvielen was er hier al een bevolking aanwezig die een mengeling was van Kelten en Germanen. Plaatsnamen herinneren ons overigens aan het feit dat heel wat streken Keltisch gebied waren. De taal werd dus vaak een soort verstrengeling van Frankisch en Keltisch. Wellicht op de duur met een sterke Frankische inslag maar tevens met een Keltische substraat of onderlaag. U stelt het met andere woorden wat (te) simplistisch voor.
|
Ook dat is een vereenvoudiging. Tegen de tijd van de invallen van de Franken moet ook in Noord Gallië de samenleving redelijk sterk geromaniseerd geweest zijn. Maar tijdens de crisis in het Romeinse Rijk in de tweede helft van de derde eeuw gebeurt er iets opmerkelijks. De dorpjes op het platteland in de laaggelegen delen van België en Frankrijk worden verlaten. Geen spoor van invallen echter. Na 250 trekken heel wat mensen gewoon weg. Lees er de verslagen van opgravingen maar eens op na. Bijna overal is er een cutoff datum voor het einde van de derde eeuw.
Waarom dat gebeurde is nog een raadsel, maar enkele hypothesen daarvoor zijn:
1. Door de grote bloei en groei van het platteland tijdens de "Pax Romana" en begin 3de eeuw waren de gronden in onze streek uitgeput geraakt tegen het einde van die eeuw.
2. De crisis in het rijk (afscheuring van het Gallisch rijk) en de veranderingen onder de soldatenkeizers maakte de streek langs de grens meer zelfbedruipend, en minder afhankelijk van goederen uit het binnenland, waardoor die het moeilijk kregen.
3. Klimaatverandering. Rond 250 begint de zeespiegel te stijgen. (Duinkerke II trangressie) met overstromingen en stormen tot gevolg die leven in rivierrijke laaggelegen gebieden moeilijk maken.
Als al die 3 fenomenen zich tegelijkertijd voordoen kunnen de gevolgen uiteraard dramatisch zijn voor inwoners.
Dat betekent dan ook dat de Franken in het noorden in een zeer dun bevolkt gebied terecht kwamen en hun eigen taal en cultuur gemakkelijk konden behouden, vergeleken met de meer zuidelijk gelegen gebieden die minder onder de 3de eeuwse crisis hadden geleden en een dichtere geromaniseerde bevolking hadden.