Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door abou Anis
Waar ik fier op ben is dat de PVDA altijd de kracht en maturiteit aan de dag heeft gelegd om aan zelfkritiek te doen en fouten toe te geven en bij te sturen.
Het standpunt over de USSR en zeker Cuba werd ongeveer halverwege de jaren '80 al de facto bijgestuurd. Dat leidde tot een kritisch onderzoek van zowat alle standpunten terzake van de PVDA. De foute standpunten werden bijgestuurd, wat juist was behouden. Begin jaren '90 had de PVDA dan ook als een van de eerste communistische partijen in de wereld een uitgeschreven bilan over haar standpunten uit de periode '70-'90. Ideologisch was de PVDA op dat moment een van de sterkste communistische partijen. Ze werd daarvoor verguisd door sommigen die toen ook al de mond vol hadden van de noodzaak van eenheid. Een eenheid die er ook toen al volgens dezelfde enkel kon komen als de PVDA haar ideologische lijn, haar politieke programma, haar organisatiestructuur en haar dagelijkse praktijk zowat volledig overboord zou gooien. En als het even kon ook nog haar naam. Die was immers 'bezoedeld'. In - en ik wik mijn woorden - èlk samenwerkingsinitiatief van meerdere organisaties waar de PVDA aan deelnam werden de vertegenwoordigers van de PVDA er systematisch van beschuldigd intriganten en samenzweerders te zijn die enkel geïnteresseerd waren in het opblazen van de eenheid. Telkens door dezelfden. De enige frontbeweging waar dat niet massaal gebeurde was de Witte Beweging. De enige reden daarvoor was dat de 'eenheidsmeders' die beweging blijkbaar compleet gemist hebben en dat de Witte Comités voor het overgrote deel al vorm gekregen hadden tegen dat zij erin opdoken.
Jij blijft afkomen met standpunten uit lang vervlogen tijden om de PVDA te 'ontmaskeren'. Ik stel daartegenover dat zelfs in die lang vervlogen tijden de PVDA en eerst AMADA, ondanks de beginnersfouten, een stevige ideologische en politieke basis heeft gelegd waar ze nu op bouwt. Ondanks de overdrijvingen uit de jaren '70 is toen wel Geneeskunde voor het Volk ontstaan. Een organisatie waar tot ver buiten de grenzen van radicaal (of zoals een Waals kameraad het gisteren nog noemde: 'bewust') links respect en waardering voor bestaat. Ondanks de foute lijn t.o.v. de USSR en zijn bondgenoten uit de jaren '70 en '80 heeft de PVDA wèl een goede syndicale werking opgebouwd in zowat alle grote bedrijven van het land. De mijnstaking blijft daarvan de mooiste illustratie. In het kader daarvan zou ik weer over de 'eenheidsmeders' kunnen beginnen, maar dat ga ik zo laten.
Ondanks de fouten die de PVDA maakte als nieuwe organisatie is ze begin jaren '80 in geslaagd om niet uit elkaar te spatten zoals het overgrote deel van de marxistische organisaties die ook in de nasleep van mei '68 ontstaan waren. Ondanks die fouten is ze er 10 jaar later opnieuw in geslaagd om de eenheid te bewaren.
Maar genoeg over mijn fierheid als PVDA-er. Waar ben jij fier op jogo? Dat je hier op een links discussieforum onder het valse voorwendsel te willen discussiëren over linkse thema's er toch maar telkens in slaagt om de fouten van de PVDA van 30 jaar en langer geleden op te rakelen? Dat je er in slaagt om de evolutie die de PVDA sindsdien heeft doorgemaakt te negeren?
|
Ik sluit me hier bij aan. Ter attentie van Jogo: lees bijvoorbeeld Marxistische Studies nr 78 (jaargang 2007) eens: Welke weg slaat china in? Een heel genuanceerd en met veel feiten onderbouwde analyse, ondermeer over positieve realisaties en de fouten van het maoistisch beleid.