Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Piero
Die andere vragen kwamen ook aan de orde. Met als mogelijk antwoord het determinisme. Wetenschappers zouden ook antwoord hebben gegeven op de vraag waarom het universum bestaat. 'Dat is toevallig zo, het had ook niet kunnen bestaan'. Dat lijkt mij eerder een filosofisch antwoord. Overigens vind ik de vraag waarom bestaan wij niet zo gek. Wij zien oorzaak en gevolg en zijn in staat naar het waarom te vragen en dan begin je niet met de vraag waarom mars bestaat maar je begint met jezelf. Kinderen en jongeren vragen dit vaak ook en dan is hun antwoord soms dat hun bestaan 'de schuld is' van de ouders. Mensen met een depressie vragen zich ook af waarom besta ik eigenlijk. Of liever ze zien geen zin in hun bestaan. Het leven is een toneelspel waar ze geen zin in hebben.
En zoals je ziet in de info van het programma willen ook ongelovigen dat hun leven zin heeft of een doel. Een verschil met gelovigen zou kunnen zijn dat die een hoger doel wensen voor hun hele bestaan en hun eeuwige bestaan, terwijl ongelovigen vaak tevreden zijn met persoonlijke doelen die behoren bij de drie levensfasen.
|
Ik heb het programma uiteraard niet gezien, ik concentreer me op de vraagstelling zelf omdat ik vind dat
waarom meer moeten vervangen door
hoe komt het dat .... Deze vraag is veel neutraler.
Bij waarom zoek men achter een reden en niet alles heeft een reden, soms is het gewoon zo.
Dit geldt ook voor alles wat met evolutie te maken heeft. In plaats van de vragen waarom een olifant een lange slurf heeft, zou men moeten vragen hoe het komt dat hij een lange slurf heeft.
De waarom vraag is op eerste zicht niet onlogisch, dit is zeker, maar kinderen vragen inderdaad naar het waarom van alles en nog wat. Waarom bestaat de zee? Waarom bestaat de lucht? Waarom is de lucht blauw? Ze vuren hun waarom vragen af. Als volwassenen zouden we wel al moeten begrijpen dat er dingen gewoon zijn maar voor bepaalde zaken, zoals waarom we op aarde leven, hanteren ze nog deze vorm.
En dit als uitsmijter, dat men naar de zin van het leven zoekt is uiteraard gans normaal en waarschijnlijk zelfs noodzakelijk. Maar men moet dit doen met een open geest en niet met de vooronderstelling dat er een reden moet zijn voor ons bestaan.