We beleven vreemde tijden.
Het lijkt alsof het politieke wereldtoneel bepaald wordt door foto's van dode bruine kindjes (foto's van dode witte kindjes zijn niet gunstig voor de globalistische agenda en
worden gecensureerd).
Belangrijke, historische beslissingen van westerse regeringsleiders worden genomen op basis van emotionele opwellingen bij het zien van foto's van dode kindjes.
Beslissingen zoals het ten oorlog trekken van een militaire grootmacht bijvoorbeeld.
Probeer hier even bij stil te staan.
Want dit is toch wel hallucinant.
Dit betekent dat de levens van miljoenen op het spel gezet worden op basis van de emotionele opwelling bij het zien van foto's van dode kindjes.
Dit soort emopolitiek veronderstelt dat politici en de publieke opinie op een emotionele, vrouwelijke manier reageren bij het zien van foto's van dode kindjes.
Furieus, razend en tot alles in staat. Niet gehinderd door enige rationele overwegingen.
Op basis van deze emotionele, vrouwelijk ingesteldheid worden beslissingen genomen op het allerhoogste niveau.
Kijk witmans, dode Syrische kindjes.
Tijd voor een nucleaire oorlog met Rusland dacht ik zo.
Eau jee.
Best onze grenzen opengooien voor miljoenen volwassen moslimmannen, witmans.
Of wil je meer dode kindjes?