Economische groei wordt uitgedrukt in percenten, dus om een zinvolle vergelijking (A>B of A<B) te maken zal de limiet van het ecosysteem ook uitgedrukt moeten worden in percenten. Nu vraag ik me af hoe ik dat precies moet bekijken? Op welke manier kan dat percentage berekend worden?
Vooreerst is het BBP (Bruto Binnenlands Product) een slechte indicator (ze is achterhaalt) om welvaart uit te drukken. Ze geeft slechts een beperkt zicht op wat de economie heeft voortgebracht! Dat alleen materiële zaken (goederen) en diensten geleverd in één jaar uitdrukt.
MAAR...in de cijfers zijn een heleboel andere aspect niet vermeld. Zoals de milieuverontreiniging, het aantal zelfmoorden, geweldplegingen, afname biodiversiteit enz...
Vele organisaties en wetenschappers dringen er op aan dat het tijd is dat we onze welvaarts(groei) in positieve zin (bevorderen geestelijk welzijn) word uitgedrukt. Want economie moet de mensen ten goede komen. Maar de laatste jaren zijn er torenhoge problemen zich aan het opstapelen, dat een alternatief zich opdringt.
link:
http://www.oikos.be/content/view/38/
Conclusie
Jarenlang werd het bruto binnenlands product gezien als goede maatstaf voor het welvaartsniveau van een land. Economische groei heeft echter zowel positieve als negatieve gevolgen in welvaartstermen, en deze moeten zorgvuldig tegenover elkaar worden afgewogen. Waar de positieve effecten van groei de negatieve duidelijk overstijgen in ontwikkelingslanden, is dit minder uitgesproken voor ontwikkelde landen. Hier worden de effecten van milieuvervuiling en een versnelde uitputting van natuurlijk kapitaal immers belangrijker.
De ISEW werd ontwikkeld om de globale impact van de economische activiteiten in een land op het welvaartsniveau van haar bevolking te meten. Hoewel er ISEW-studies werden uitgevoerd in zo’n 15 landen, is er nog geen consensus rond de te hanteren methodologie. Verder blijven bepaalde kritieken op de index tot vandaag onbeantwoord. De ISEW moet dan ook gezien worden als een eerste stap in de ontwikkeling van een volwaardige alternatieve welvaartsindex; een stap in de goede richting, maar zeker geen eindpunt. De grootste kwaliteit van de index is dat hij duidelijk aantoont dat een groei in economische activiteit zich niet altijd vertaalt in een stijging van de welvaart.
Een tweede alternatief meet het subjectief geluksniveau van de bevolking op een meer directe manier via enquêtes. Deze hebben echter als nadeel dat ze op geaggregeerd niveau weinig variëren doorheen de tijd wegens de hierboven besproken fenomenen van gewenning en rivaliteit. Op individueel niveau krijgt men wel interessante inzichten in welke factoren bijdragen tot de subjectieve geluksbelevenis. Op basis van deze factoren kan dan ook een alternatief beleid worden uitgestippeld.