Beste Knuppel, je bent te bescheiden, ik denk dat je in het onderwijs een heel goed figuur zou slaan, zoals je zegt, vastberaden, zoals je bent nuchter in je oordeel. Toch een paar opmerkingen.
Maatschappijnormen? heu welke, die van de groene minister die de autobestuurder altijd verantwoordelijk en strafbaar wil stellen voor een verkeersongeval met een kind, ook in situaties die niet te voorzien zijn? (Zelf moet ik nog leren gepast te reageren in situaties die niet te voorzien zijn). Je ziet tegenwoordig evenveel kinderen per fiets of brommer door het verkeer "razen"als je onverantwoordelijke chauffeurs ziet, omdat ze toch in hun recht zijn, omdat ze toch sneller, handiger zijn. Of de normen van de senator die roken in de auto wil verbieden? Of de normen van "big brother"?. Je kan de school niet als een van de maatschappij geïsoleerde entiteit zie, de invloeden van de maatschappij op de jeugd zijn veel groter geworden dan de invloed van de opvoeders, ouders en school. Vroegen had je iets al idealen, van daag heb je idolen, BV's, VIP's, die er vaak een laakbare poraal op na houden. Hoe vertel je dat aan kinderen? Hoe zeg je zei wel maar jij niet? Ik denk dat je de invloed van "Dutroux" wel onderschat, lees in de krant het verhaal van dochterlief die vader van incest beschuldigde, hem er liet voor opdraaien en zich nu voor haar leugens verontschuldigt. Geef een kind een vrijheid waar het kan leren mee omgaan, en bouw aan zijn verantwoordelijkheidszin. Leer het omgaan met een zekere, verantwoorde en gekontroleerde dosis gevaar, zodat het kind zich bewust wordt van gevaar en allert in plaats van roekeloos wordt.
Onderwijs op maat voor elke leerling hoor ik zondag op TV. voor mij komt het neer op: Wat wil je nu doen ventje? Je twee vorige studiepaketten heb je helemaal verbrod door er niets voor te doen? Nu weer iets anders en weer nul inzet? Of leg ik je in je glazen kastje nog wat meer in de watten.
Waar is de ruggegraad van deze samenleving? De kracht van ouders en opvoeders? Soms vraag ik me af hoe lang vele van onze kinderen zouden overleven in bijvoorbeeld Rusland. Daarnaast zie ik het beeld van de japanese kinderen die 's morgens in hun slipje een emmer ijskoud water over hun hoofd gieten en bij het verlaten van de wasplaats, van de vriendelijke opvoeder een stokslag krijgen en dan zeggen dank U. Om zich te harden tegen de soms moeilijke omstandigheden van het leven.
|