Ja Knuppel ik kan open praten over allochtone kinderen en ouders.
Mijn ervaringen op dit vlak zijn eerder beperk, maar ik had toch een paar zeer intense kontakten met allochtone jongens. Een Turkse jongen die enkele jaren in onze school doorbracht, het heel moeilijk had, veel hulp kreeg, een van de meest rustige was in de klas, mislukte na zijn opleiding volledig. Zijn ouders zagen we een keer, toen hij heel opstandig werd thuis. Hij kreeg nooit een cent, had geen vijf frank op zak en was telkens heel verlegen als hij een kleine som niet direct kon betalen. Hij moest eerst thuis het geld vragen. Hij werd door ouders en broers gedwongen een turks meisje (dat toen nog in Turkije verbllef) te huwen. Hij was toen verliefd op een vlaams meisje en wilde er mee gaan samen women, maar liep tegen een muur van onwil bij zijn fam. De ouders weigerden te integreren, kenden na vele jaren nog geen woord Nederlands, ook hij had problemen met de taal waardoor zijn prestaties op de school niet in verhouding waren tot zijn inzet. Hij maakte in een gesprek de opmerking: "Als wij uitgaan mijnheer, mijn broers en ik, dan zijn wij zeer agressief". Ik stond perplex op dat moment omdat we met deze jongen (hij was een beer van een vent) nooit gedragsproblemen hadden. Hij was heel introvert natuurlijk, maar bleek ook heel explosief te zijn buiten de school. Op het einde van zijn laatste jaar werden we allemaal uitgenodigd op het huwelijksfeest. Maar twee maand later, hij werkte toen in een bedrijf dat ik vrij goed kende, wilde hij zijn vrouw al verlaten en teruggaan naar zijn Vlaams meisje.
Van integreren kwam niet veel in huis. Hij wilde zich blijkbaar wel aanpassen, maar werd daarin sterk geremd door zijn ouders en broers.
Wat mij meer stoort is het gewelddadig en agressief optreden van vele allochtone jongeren. Ik meen dat deze houding veroorzaakt wordt door de tollerantie van en de aanmoediging tot geweld door de islam.
Zij "verdedigen" heel fanatiek hun godsdienst (en zichzelf), die dat geweld ook aanmoedigt, predikt en dat is voor vele vlamingen een onoverkomelijk obstakel in de relatie tot Marokanen, Turken en allochtonen in het algemeen. Wij kennen uit de geschiedennis teveel voorbeelden van oorlogen en conflicten met "godsdienst" als oorspong.
Dat Turken en Marokanen warmbloediger zijn en dus ook van aard agressiever is misschien wel waar maar dat is niet dé reden waarom ze zich hier niet aanpassen. Het grote probleem is de agressiviteit die in de islam gepropageerd wordt en Vlamingen voelen zich terecht bedreigd.
Dat ze geen kansen krijgen of minder kansen dan onze Vlaamse kinderen is minder waar dan men zegt. Ze willen of kunnen (door omstandigheden eigen aan hun anders zijn) vaak geen gebruik maken van de geboden kansen. Ze zien ons vaak als zacht gekookte eitjes, makkelijk manipuleerbaar, zonder ruggegraat. Eens zei een student me: "Jullie praten er over, bij ons gaat dat anders, bij ons slaan ze er op tot je in het gareel loopt". Dat contrast is tegroot om opgelost te worden met woorden alleen, hierin kan enkel een harde, constructieve, positieve en standvastige houding het begin van de weg naar oplossingen zijn.
|