[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Gevoel en waarneming zijn objecten van het denken (bewustzijn) maar niet het denken zelf.

Gevoel en waarneming zijn ook zelfstandig en behoeven geen object van het denken te zijn.
Zij zijn bewustzijn.
Niet alleen het denken is bewustzijn.
Het is ook niet zo dat als je niet denkt en alleen voelt of waarneemt, dat je dan bewusteloos bent.

Men kan denken over wat men voelt en waarneemt. Bijvoorbeeld "ik voel mij gelukkig, of ongelukkig of schuldig, of verplicht, of vrij, want ..." Of: "Wat sien ik?"

Ja, dat weet ik wel: stof....

Ik heb mij lang geleden geoefend in niet denken. Dat was heel erg moeilijk, maar het lukte na verloop van tijd als er geen storende factoren om mij heen waren. Maar ik besefte later dat ik, In waaktoestand, mij altijd bewust ben van mijn omgeving, ook als ik er geen aandacht aan schenk.

Je kunt je ook bewust zijn van je omgeving door deze rustig te bekijken, zonder daar bij te denken.
En je kunt naar mooie muziek luisteren zonder daarbij te denken, maar geheel en al opgaan in het geluksgevoel.

Dat laatste ben ik met je eens, in die zin, dat al onze handelingen te herleiden zijn tot gevoelens als motivatie voor die handelingen.

Dat heb ik niet gezegd en daar ben ik het ook niet mee eens.

Maar de definitie van de handeling staat los van de motivatie.
Denken is dus geen emotie en een emotie is geen denken.

Maar ze kunnen wel samen gaan.
Gedachten kunnen gevoelens produceren en andersom.
En dan zijn er ook nog de voorstellingen daarbij.
Dat is het totale bewustzijn.

Als je dingen een eenheid noemt dan wordt al het andere uitgesloten.

Neen hoor, dat is niet zo.
Wel als je het bewustzijn beperkt tot het denken, dan sluit je de zintuiglijk waarneming en het gevoelsleven uit, als zou je zonder zintuiglijke waarneming en gevoelsleven bewusteloos zijn.
Dieren, die niet denken, zijn volgens jou dus zonder bewustzijn?

Als de vader en de zoon en de heilige geest een drie-eenheid vormen dan is vergist de evangelist zich als hij Jezus laat zeggen "ik en de vader zijn één".

Waarom? Zij zijn een eenheid en die eenheid is de heilige geest, dat de geest van de Vader ook in de Zoon is.

En dan is het niet mogelijk dat de kerk het lichaam van Christus is.

Waarom niet? De kerk is de gemeenschap der gelovigen als de heilige geest, waarin de leer van Jezus en God de Vader verder ontwikkeld zijn geworden tot in de huidige tijd en tot mijn atoomtheorie, die de ware heilige geest is van het denken en begrijpen.

Wat betreft de eenheid van denken en waarneming heb je gelijk in zovere dat denken berust op waarnemen zowel als de herinnering aan waarneming en kennis die daarop berust.

Zo is het. Maar ook zo dat het denken innerlijke voorstellingen kan produceren.
Maar ook gevoelens.

We denken over wat we hebben waargenomen of naar aanleiding daarvan. Directe zintuiglijke waarneming is niet nodig om over waarneembare dingen na te denken.

Dat behoeft niet, maar het mag wel, en het kan ook wel, en dat gebeurt ook vaak genoeg.