Discussie: Linkse Agenda
Los bericht bekijken
Oud 7 oktober 2008, 01:11   #23
ericferemans
Perm. Vertegenwoordiger VN
 
ericferemans's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 25 april 2005
Berichten: 12.883
Standaard cusus sociale economie te Kortrijk

Vertrouwen? WIE?

Het zal eenieder die geen beroepspoliticus is (en zelf een paar beroepspolitici die zich niet omringen door jaknikkers) al zijn opgevallen.
De bevolking stemt op showmannen. De "good old" democratische partijen worden vooral gewantrouwd. Meestal nog het meest door hun eigen klassiek publiek dat enkel nog op "de partij" stemt omdat er geen beter alternatief is.

Laat ons beginnen met de liberalen.
Het merendeel van de stemmers op liberale partijen zijn geen rijke stinkerds. In dat geval zou deze partij niet over de kiesdrempel geraken natuurlijk. De toppen van partijen worden wel gesponsord, geholpen en gecontroleerd, omgekocht en gechanteerd door de kleine vijf procent toplaag.
Maar rijke stinkers zitten er op allerlei rechtse plaatsen: Bij de tjeven, bij de LDD, bij de liberalen, bij de NVA en ook bij het VB. Als je er mee rekening houdt dat van deze toplaag er een hoop in het buitenland vertoeven (om uit te rusten) en er daar ook een hele hoop politiek niet interessant vinden (brengt niets op) dan moet je je afvragen wie bijgot op de liberalen stemt?

Wat is trouwens "liberaal". Het woord heeft al twee betekenissen: "vrijdenkend, niet conservatief op het ethisch vlak, een beetje wars van gezag en voor de vrijheid van het individu", is dan de ene betekenis van dat woord, en dit wordt door de liberale politici flink in de verf gezet. Maar aan de andere kant is onze club van liberalen economisch conservatief, tegen de staat (en de belastingen die al de activiteiten van de staat en van de werknemers moeten steunen).
WIe stemt daar nu op? Voornamelijk degenen die daar absoluut geen belang bij hebben. Vele zelfstandigen en kleine middenstanders, vrije beroepers menen dat het de staat is (de belastingen van de overheid) die hen pesten. De papieren die ze moeten invullen die hen pesten.
Zij identificeren zich qua sociale status met de rijke bourgeoisie, die niet eens praat met deze mensen die ze als middelmatig werkvolk beschouwt. Zij dromen ervan om Bill Gates te worden, zij identificeren zich met de groothandelaars, de grote aandeelhouders van productie-bedrijven en grote dienstenverlenende en financiële ondernemingen en nemen (zonder na te denken) hun discours over.
Deze mensen wordt wijsgemaakt dat ze veel beter zijn dan "het werkvolk" (wat over hun carrière berekend niet eens klopt, financieel) en blind voor degenen die hen soms meer uitbuiten (qua werkuren) dan de georganiseerde arbeiders en bedienden is wijsgemaakt dat onze wereld veilig is, dat hun centjes veilig in handen zijn van de grote banken en dat ze via hun opbrengsthuis, hun aandelen, obligaties en spaartegoeden een gouden ouden dag tegemoet gaan. Eventjes doorbijten, zo heet het.
Want ziek worden: dat gaat niet. Sorry.
Voor de grootste hoop zijn liberale stemmen verdwaasde slachtoffers. Het zijn mensen die door hun politieke leiders flink in de boot zijn genomen, en die dat nu verdomd goed aanvoelen. Hun wereldbeeld is om zeep omdat juist de banken waar ze vertrouwen in hadden (ze hadden er anders geen cent opgezet) de beurzen die hen gingen rijk maken (idem dito) het laten afweten hebben.
Hen is jaren wijsgemaakt dat de overheid een geldverslinder is, die hen de nek omwringt, en hun zuurverdiende geld afpakt om het aan onnutige ambtenaren, luie werklozen, fictieve zieken en socialistische politici te geven. De privé daarentegen, de beurs, de banken dat waren bolwerken van vooruitgang, van rijkdom.
Ze gingen enthousiast investeren met hun spaargeld dat ze liever opzijlegden om het te laten beheren door een bank dan een sociale zekerheid op te richten zoals hun domme werknemers die hun toekomst aan de vervloekte overheid toevertrouwden. Ze wisten beter: de beurs en de bank: het bracht toch VEEL meer op?
Dat hun dromen bedrog zijn en waren, dat de crisis niet de schuld is van de overheid, maar van de vrije markteconomie, dat hun opbrengsten zo klein zijn omdat hun leveranciers, hun bank met hun geld gaan lopen zullen velen nooit willen inzien. Maar bedrogen zijn ze. En niet door de overheid.

Het verdient de moeite om eens te kijken naar het lot van vele kleine zelfstandigen, experten, middenstanders, noem het zoals je wil en te gaan uitleggen, met cijfers, hoe men hen jarenlang heeft beetgenomen opdat de rijken toch een paar zetels in het parlement zouden kunnen halen, omdat die via coalities met de rechtervleugel van de tjeven, en soms met de gretigheid om ook in de regering te zitten "coute que coute" van bepaalde sossen zij bij hun pietje zijn gepakt.

De Tjeven.

Iedereen die tjeef is, en degenen die graag lachen met tjeven denken dat ze geneukt zijn door hun leiders omwille van het falen van het communautaire gedoe van hun partij. Maar die partij leeft van de economische en sociale huichelarij alleen. Van de grote fictie dat ze het "centrum" zijn, niet links en niet rechts maar welwillend, sociaal, practisch, goed besturend enz... enz... De typische mossel noch vis, de goedzakkigheid zelve met een schouderklopje, een goede sociale opbouw in het middenveld, mosselen met friet, gezelligheid, geen excessen. De partij van de partijlozen. De politiek van het apolietieke. Het "doe wel en zie niet om" partijtje van de brave, ingoede burger.
Deze partij heeft allerlei interne machtsgroepjes, die achter gesloten deuren zorgen dat de arme dom blijft en de rijke rijk. Dat er niet wordt getwijfeld aan het goede werken van de vrije markteconomie, zij het met een beetje keynsiaans plannen als het moet, met papa Van Rompuy zaliger gedachtenis als degene die een beetje sociale zekerheid wensten te installeren als de linkerhand maar niet wist dat de rechterhand stinkend en stinkender rijk werd. De nonnen buiten, de rijken binnen.
Een religie die altijd al normaal vondt dat kardinalen alles te zeggen hadden werd vervangen door de fictie dat rijkdom en middelmatigheid mekaar in leven hielden, en dat het voor beiden het beste was wat mogelijk en wenselijk was. Sociale vooruitgang met mate, de grote beloning en hemel op aarde voor de dikken.
Ook hier zou een rustig leven, geleid door wijze mannen met schone kostuums en die mooit konden praten, maar niet te veel zeverden alles wel oplossen. Slimmere mensen dan de parochianen wisten het wel beter, meenden het goed en zouden voor rust en vrede zorgen. En voor evenwicht als iedereen zijn werk deed, en veegde voor zijn eigen deur. Het was nog zo slecht niet en zo hoorde het te blijven.
Deze mensen zijn ontzet nu zij ook voelen dat er geen sprake is van een welwillende top, maar dat het cynische en onbekwame geldwolven zijn. Totaatl onbekwame politici die de held ACHTERAF uithangen door wat ze hebben laten verloederen nu met "heldenmoed" half gaan rechttrekken. Half: men doet niets om te voorkomen dat het binnen x aantal jaren weeral zo ver komt.


De Sossen.

De overgebleven sossen zijn degenen die niet zijn gaan lopen naar de populisten, die niet naar Groen! zijn overgestapt, die niet naar CAP, PVDA of een andere extreem-linkse beweging zijn gaan lopen. Daar zijn zij bij die inzien dat het vroeger dankzij de sossen, hun samenwerking met de vakbond, enorm is verbeterd. De sossen zijn meestal oude mensen. Deze mensen denken dat ondanks het laag niveau van de partij in de laatste jaren het wel weer goed zal komen.
Nu die mensen geconfronteerd worden met steeds meer opvallende feiten die tonen dat de partij in handen is gekomen van een club, een club die dan nog blijkt te promoveren tot bankdirecteurs, tot mensen die allerlei hoge functies hebben die dubbel en dik betaald worden en dat deze mensen geen voeling hebben met het publiek dat werkt voelen zich bedrogen. Als dan blijkt dat zelf als het crisis is er geen onvertogen woord uit de mond komt van de politici die nu zouden moeten brullen van colère, en dat er velen boter op het hoofd hebben is men teneergeslagen.

Wie moet men vertrouwen?

Er zijn altijd mensen geweest die eerlijk waren, de toestand uitlegden. Er zijn altijd mensen geweest die van bedrog en leugens een deugd maakten.
Het vertrouwen moet niet gaan naar mensen, noch moet men iedereen wantrouwen buiten zichzelf en een paar vrienden.

Niet de politici zijn slecht. Het systeem is verloederd, druppel per druppel. Iedereen verdedigt in dit zotte systeem zijn eigen waarden, die meestal met dit kapotte systeem samenhangen.
Men moet proberen begrijpen hoe het systeem werkt. Dan kijken wie daar een goede analyse heeft van gemaakt, wie er ook afkwam met alternatieven.
Die moet men dan gaan steunen.
Indien we niet leren uit onze fouten, indien we steeds weer dezelfde stommiteiten doen gaat onze wereld altijd maar opnieuw crisissen kennen die we nu meemaken.
Het is belangrijk om te vragen aan alle politici die men kent, en desnoods aan degenen die men niet kent, wat er aan de hand is.

In die zin moet iedereen zijn verantwoordelijkheid opnemen om de situatie te snappen. Daar conclusies uit te trekken, en dan diegenen te steunen die een goede weg willen uitgaan, niet alleen door er voor te stemmen maar ook om ze te helpen, om zelf ook informatie te vergaren en te verspreiden.

Dit is een inleiding op de cursus sociale economie waaraan ik binnenkort in Kortrijk begin binnen het kader van Socul. Iedereen is welkom elke eerste woensdag van de maand in "het filosoofje" op de Veemarkt.

Mkg,

Eric Feremans
ericferemans is offline   Met citaat antwoorden