Los bericht bekijken
Oud 2 mei 2006, 00:33   #11
KeyserH
Lokaal Raadslid
 
KeyserH's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 13 juni 2004
Locatie: Gent
Berichten: 345
Standaard

Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Riksken Bekijk bericht
Spa dacht/denkt er net zo over. Benieuwd of de kiezer er ook zo zal over denken. Dat nva het deuntje lekker meefluit zal niemand nog verwonderen.
Een willekeurig krantenartikel:
Citaat:
Ergün Top (31) is één en al rebelse gedrevenheid. Hij was de eerste Vlaamse Turk die advocaat werd, hij is CD&V- gemeenteraadslid in Antwerpen en lid van vele Turkse verenigingen. ,,Verantwoordelijkheid maakt me rustig.''
IK ben geboren in Posof, in het noordoosten van Turkije, op honderd meter van de grens met Georgië, en dus vlak bij de Koude Oorlog. Ik herinner me nog goed de militairen en de lawaaierige vliegtuigen, het huis zonder elektriciteit of stromend water. Toen ik zes was voegden we ons bij mijn vader die in België werkte. Het was net voor de start van het schooljaar. Ik kreeg een plastic zakje met wat pennen in en werd aan de schoolpoort afgezet. Ik hoorde plots geluiden die ik niet kon verstaan, ik zag vreemde mensen en kinderen die lachten om de start van iets wat ik nog nooit van binnen gezien had; een school. Later lachten ze ook met mij, omdat ik huilde. En ze sloegen mij. Nooit terugslagen, had mijn grootmoeder gezegd, want dan straft Allah je. Het was een drama.

Werk ik met asielzoekers of illegalen dan drijft die eerste schooldag boven. Ook de herinnering aan armoede zal me nooit meer loslaten. Er kwamen zes kinderen, mijn moeder werkte niet, mijn grootmoeder woonde in, mijn vader stuurde geld naar Turkije en probeerde nog te sparen om ooit terug te gaan. Honger hebben we nooit gehad. Ik zeg het weer met een beeld. Toen ik aan het einde van het zesde studiejaar trots een project over treinen voorstelde, stak een medeleerling zijn vinger op: ,,Waarom zijn uw schoenen kapot?''

Ik heb toen gezegd: nooit meer. Ik reed met een rommelfiets naar een tomatenboer, loog over mijn leeftijd en werkte er twaalf uur per dag. Vermoeidheid voelde ik niet. Aan het einde van de vakantie had ik een BMX bij elkaar, twee begeerde jeansbroeken en enkele kaartjes voor de botsauto's.

Die tomatenboer had gestudeerd, zei mijn familie, dus wilde ik dat ook. Ik hoorde dat Latijnse het beste was, dus wilde ik dat doen. Wat het precies was, wist ik niet. Hoewel mijn vader er mee werd uitgelachen, bracht hij me toch naar het Lierse Sint-Gummaruscollege. ,,Je zult de punten krijgen die je verdient'', verzekerde hij. Het was mijn beste tijd. Ik mocht mezelf zijn, ook stout, en werd toch op mijn kwaliteiten beoordeeld. Niemand van mijn Turkse vrienden had zoiets ooit gedaan. Ik was uiteindelijk ook de eerste die rechten studeerde en advocaat werd.

Het is mijn rebelsheid die me zo ver gebracht heeft. Verzet blijft mijn leven tekenen, al ben ik nu wat meer conformistisch. Tussenkomen bij een carjacking, zal ik niet meer wagen. Ik besef nu dat ik meer te verliezen heb. Een maand niet kunnen werken zou een ramp zijn. Je ziet, verantwoordelijkheid maakt me rustig.

Gedrevenheid zal er altijd wel sterk zijn. Wie veel kritiek heeft, mag niet aan de zijlijn blijven roepen, vind ik. Dus werk ik keihard als advocaat, ben ik in Antwerpen gemeenteraadslid voor de CD&V, doe ik mijn ding als voorzitter van de commissie veiligheid. Ook voor de Unie van Turkse verenigingen en moskeeën kan ik veel realiseren.

Natuurlijk ben ik ook moslim. Ik geloof dat je moet bidden, maar ik denk niet dat je slecht wordt als je het niet doet. Mijn werk onderbreken kan ik niet, maar ik vast wel en houd me aan het offerfeest. Maar het is vooral het islamitische gedachtegoed dat me rijk maakt. Ik vind er een waardepatroon in, dat eigenlijk hetzelfde is dan dat van mijn joodse, christelijke of humanistische vrienden. Het belangrijkste is dit voor mij: doe een ander nooit wat je niet wilt dat jou aangedaan wordt.

Ik geloof dat God de Schepper is. Geloven heeft niets met wetenschap te maken. Ik geloof dat Allah ons het leven gaf, en dat ik moet proberen om het vandaag goed te doen en een hiernamaals te verdienen. Ik put kracht uit dit geloof. Als ik goed bezig ben voel ik dat God achter me staat. Niet als een persoon, maar als een soort sterkte. Ik heb enorm veel problemen met de heilige oorlog. De jihad is net de innerlijke strijd tegen het kwade. Doden voor de jihad is absurd.

Mijn geloof houdt de eenzaamheid niet tegen. Vaak heb ik het gevoel dat niemand mij volledig begrijpt, tenzij collega's Turken die ook gestudeerd hebben, carrière maken, het Belgische maatschappelijke leven volgen. Twee oevers vasthouden is niet gemakkelijk. Toen ik op kot zat werd dat ten top gedreven. Elke week ging ik van het studentenleven naar een wereld met totaal andere normen, al was het maar dat je je schoenen aan de deur moest achterlaten. We studeerden met zes kinderen op twee kleine slaapkamers. Het is een wonder dat we allemaal Latijnse doorliepen, en allemaal diploma's hebben.

Ik weet dat mijn ouders van een Turkse schoondochter dromen. De laatste tijd zeggen ze wel eens dat ik vooral gelukkig moet worden, eender met wie. Daar is veel tijd over gegaan. Vlamingen moeten migranten beter leren kennen, dat is waar, maar omgekeerd is er ook veel angst voor het onbekende.

Zonder die vele kansen was ik zeker een zware jongen geworden. Deze overtuiging voedt het linkse in mij. Ik pleit voor studiebeurzen, kindergeld, verlaagd inschrijvingsgeld en sociale koten en woningen. Ik dank de maatschappij voor wat ik kreeg. Een land dat voor zijn zwakken zorgt, is een fantastisch land. Je zult me nooit over belastingen horen klagen. Ik laat de moed niet snel zakken. Elke zonsopgang brengt een nieuwe wereld. Ik sta op en dank God voor wat ik heb.

De Verloren Zoon brengt verhalen uit de brede zingevingswereld.

Gretel Van den Broek
een echte fundamentalist... echt wel

maar natuurlijk is het allemaal prietpraat. hij liegt de standaard natuurlijk alles voor om politiek correct te blijven, en eigenlijk zit hij in zijn Unie voor Turkse Verenigingen iedereen op te jutten om de echte Jihad te starten. Of niet?

Laatst gewijzigd door KeyserH : 2 mei 2006 om 00:35.
KeyserH is offline   Met citaat antwoorden